Ι love football!

Κάθε φορά που βλέπω έναν παίκτη να ανεβαίνει τα σκαλιά του γηπέδου και να σηκώνει πανευτυχής το Κύπελλο στον ουρανό νιώθω ένα δέος,έναν απροσδιόριστο ενθουσιασμό.Το βλέπω σαν την απόλυτη χαρά του παιχνιδιού!Και τελικά νομίζω ότι κάπως έτσι πρέπει να είναι .Όταν βλέπεις πολυδιαφημισμένους και χρυσοποληρωμένους άσους να κάνουν σαν μικρά παιδιά ,να αγκαλιάζουν ,να φιλάνε το Κύπελλο ή να το φοράνε ...καπέλο,καταλαβαίνεις γιατί το ποδόσφαιρο δίνει αυτές τις συγκινήσεις ,γιατί καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπων σε όλη τη γη.Γιατί πάνω από όλα είναι χαρά,είναι γιορτή!

Μια τέτοια μεγάλη γιορτή ήταν και ο φετινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ στο ‘ναό του ποδοσφαίρου’, στο θρυλικό Γουέμπλεϊ.Παίχτηκε ωραία μπάλλα από δύο μεγάλες ομάδες.Από δύο ομάδες που προσπαθούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι να καταστρέψουν η μία την τακτική της άλλης .Κέρδισε η αχτύπητη Μπαρτσελόνα, επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά που την ήθελαν μεγάλο φαβορί.Οι Καταλανοί σε τρομερή κατάσταση (μέχρι ...παρεξήγησης) από την αρχή ως το τέλος ,όχι μόνο κατάφεραν να βάλουν και τέταρτο αστέρι στη φανέλα τους,αλλά έπαιξαν τρομερή μπάλλα πείθωντας και τον πιο απαιτητικό φίλαθλο ότι είναι απλά η καλύτερη και θεαματικότερη ομάδα της Ευρώπης.

Την εικόνα αυτή ενίσχυσε και η άλλη φιναλίστ,η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ.Συνηθίζουμε να λέμε ότι ‘η αξία του χαμένου δίνει δόξα στον νικητή’ και στη συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι!Η ομάδα του Σερ ‘Αλεξ Φέργκιουσον κοίταξε τη μεγάλη αντίπαλο στα μάτια και διεκδίκησε το τρόπαιο προσπαθώντας να παίξει ποδόσφαιρο κι όχι να καταστρέψει το ‘τίκι-τάκα’ των απίθανων ’κοντών’ του Πεπ Γκουαρδιόλα.Σε ένα τελικό-διαφήμιση του ποδοσφαίρου, που πρόσθεσε ένα ακόμη ‘αστέρι’ στο περίφημο ‘σεντόνι’ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Μεγάλος πρωταγωνιστής όλη τη χρονιά,ο μοναδικός ‘κοντορεβιθούλης’ Λιονέλ Μέσι.Ο Αργεντίνος με το'10'στην πλάτη θυμίζει σε όλο τον κόσμο με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους αγώνες και το παιδικό του ύφος ,πώς το ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα ένα ωραίο παιχνίδι .Κάπως έτσι έκανε μια ενέργεια βγαλμένη από το προσωπικό του ρεπερτόριο και όχι μέσα από συστήματα και αιφνιδίασε τον πολύπειρο Φαν Ντερ Σάαρ,δείχνοντας το δρόμο προς τη νίκη.Το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά το εκπληκτικό φαλτσαριστό σουτ του Βίγια.Το ‘στρίψιμο’ της μπάλλας στο ριπλέϊ,θύμισε (τηρουμένων των αναλογιών) εκείνο το φοβερό φάουλ του Ρομπέρτο Κάρλος με τα ανάποδα φάλτσα(Γαλλία-Βραζιλία 1997).

Όμως η Μπάρτσα έδωσε τη δική της εκδοχή σε μια ιδιότυπη επιλογή MVP,τονίζοντας την αξία της μάχης για τη ζωή.Το Κύπελλο δεν το σήκωσε ο Τσάβι που ξεκίνησε αρχηγός του τελικού,ούτε ο Κάρλες Πουγιόλ ,ο φυσικός αρχηγός που μπήκε τιμητικά στα τελευταία λεπτά στον αγωνιστικό χώρο.Η τέσσερις (πλεόν)φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, επέλεξε τον Ερίκ Αμπιντάλ που πρόσφατα αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας,υποβαλλόμενος σε εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από το ήπαρ.Επέστρεψε γρήγορα και δυνατός για να σηκώσει το Ιερό Δισκόπότηρο του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.’Κάτι παραπάνω από ένα κλαμπ’ λένε για την Μπαρτσελόνα και πως να πεις κάτι αντίθετο...

Κρατώντας την εικόνα του δακρυσμένου Γουέϊν Ρούνεϊ να χειροκροτεί τον κόσμο και του Ερίκ Αμπιντάλ να ανεβαίνει τα 107 σκαλιά του Γουέμπλεϊ για να φτάσει στο Royal Box και να πάρει το Κύπελλο από τα χέρια του Προέδρου της Ουέφα Μισέλ Πλατινί,για ένα πράγμα είμαστε βέβαιοι.Και του χρόνου όλοι οι φίλοι της μπάλλας θα περιμένουν με αγωνία την έναρξη της νέας σεζόν του Τσάμπιονς Λιγκ για να απολαύσουν το πραγματικό ποδόσφαιρο,πάντα υπό τον ήχο του επιβλητικού ύμνου της διοργάνωσης.Καλό καλοκαίρι!

Μην περιμένετε άλλο!

‘Πρέπει να βγει ο κόσμος στους δρόμους,δεν πάει άλλο’,φώναζε ένας στη δουλειά, παρακολουθώντας ένα δελτίο ειδήσεων να απαριθμεί τις νέες ‘αναγκαίες’ θυσίες του ελληνικού λαού(αυτών που έχουν πιαστεί κορόϊδα δηλαδή) για να μπορέσει το κράτος να συνεχίσει την πορεία του δίπλα στους δυνάστες του,εντός ευρώ.Προς τα πού;Δεν μας το λέει κανείς ,γιατί είναι δύσκολο να πεις σε κάποιον κατάμουτρα ότι τον πηγαίνεις στον γκρεμό, συνειδητά πλέον και όχι από λάθος εκτιμήσεις .Αυτές έγιναν από το ’81 και μετά.Διογκώθηκαν θανάσιμα από την πενταετία 2004-09 και συνεχίζονται με τις αοριστίες και τις διατεταγμένες αποστολές μέχρι σήμερα.

Ποιος είναι όμως ο κόσμος; Γιατί πάντα μιλάμε σε 3ο ενικό ,σαν να πρόκειται για κάποιον απρόσωπο άγνωστο;Η απάντηση είναι γιατί έτσι μας βολεύει.Πάντα περιμένουμε κάποιον ‘άλλο’ να βγάλει το φίδι από την τρύπα.Περιμένουμε από τους ‘άλλους’ να απεργήσουν, ‘εμείς’ έχουμε ανάγκη το μεροκάματο,μόνο για ‘εμάς’ υπάρχουν δόσεις δανείου και λογαριασμοί.Με αυτή την αντιμετώπιση τόσα χρόνια,με αυτό τον ‘ωχαδελφισμό’ τόσα χρόνια ανεχόμασταν και συνεχίζουμε να ανεχόμαστε (!) όλη αυτή την κατάσταση.

Πλέον είναι αργά για δάκρυα.Είμαστε απλήρωτοι για ένα ,για δύο ,για τρεις και άλλοι για περισσότερους μήνες.Άλλοι ανήκουν ήδη στη μεγάλη κατηγορία των ανέργων.Τα χρόνια όμως της 'ευημερίας' και του Χρηματιστηρίου δεν έδινε μπόνους κανένας από αυτούς που τώρα απολύουν με ευκολία και χωρίς 2η σκέψη 'λόγω οικονομικών δυσκολιών'.

Είναι η ώρα της ευθύνης του καθενός.Απέναντι στον εαυτό μας πρώτα από όλα.Απέναντι στην οικογένεια και στα παιδιά μας.Αυτή η ανεύθυνη και δειλή στάση με την οποία κρυβόμαστε ,επειδή βολευόμασταν τόσα χρόνια πρέπει να σταματήσει.Δεν είναι φόβος για να μη χάσουμε τη δουλειά μας(όπως έχει συμβεί σε τόσους φίλους και συγγενείς),είναι δειλία απέναντι στη ζωή μας.Πολλοί έχουν ήδη καταρρεύσει και πολλοί ακόμη κοιτάζουν την ‘κόκκινη’ γραμμή και ετοιμάζονται να την περάσουν.Ότι κι αν σημαίνει η κόκκινη γραμμή για τον καθένα.

Πάρτε το χαμπάρι!Ο κόσμος είμαστε εμείς!Εμείς πρέπει να ξεκουνηθούμε,εμείς πρέπει να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί η καταδυνάστευση της ζωής μας,εμείς πρέπει να πούμε επιτέλους ‘όχι’.
Κάποτε το είπε ένας άνθρωπος,που οι πιο πολλοί περίμεναν να πει ‘ναι’.Ακόμα το γιορτάζουμε αυτό το ‘όχι’.Δεν νομίζετε ότι ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε πίσω την περηφάνια μας και την αξιοπρέπειά μας;

Το πράσινο μίλι και το ‘μοχθηρό τσεκούρι’

Έχω την εντύπωση ότι αν υπάρχει μια σκηνή άξια αναφοράς από το ντέρμπυ της Τούμπας (ΠΑΟΚ- ΑΕΚ 2-1) ,είναι αυτή αμέσως μετά την αποβολή και τα μπουνίδια του επαγγελματία ‘κακού’ Γκαρσία προς το Μίτσελ.Τον πλησιάζει ο Ντιοπ με εμφανή πρόθεση να τον ηρεμήσει ,να τον συγκρατήσει κάπως και προσπαθεί πιάνοντας τον από τα μπράτσα να τον ακινητοποιήσει με την τεράστια δύναμή του,μήπως σταματήσει η ένταση,χωρίς να τον προκαλεί.Αντί ο Ουρουγουανός να χαλαρώσει κάπως ,πιάνει τον Σενεγαλέζο από το λαιμό και συνεχίζει τον καβγά,το δικό του αρνητικό σόου.

Ο Ντιοπ μοιάζει με αγαθό γίγαντα ,θυμίζει εκείνο τον υπερφυσικό γίγαντα που πρωταγωνιστούσε στην ταινία ΄Το Πράσινο Μίλι’ ,με τις υπερφυσικές του δυνατότητες και την καρδιά μικρού παιδιού.Αντίθετα ο μόνιμα προκλητικός και επιθετικός Πάμπλο Γκαρσία,αν ήταν Ινδιάνος θα μπορούσε να λέγεται το ‘μοχθηρό τσεκούρι’ ή κάτι παρόμοιο.Αν δεν πρόκειται για ψυχιατρική περίπτωση,οπότε δικαιολογείται η απαράδεκτη συμπεριφορά του,είναι όχι απλώς καταδικαστέος αλλά ντροπή για το άθλημα πλέον.Έχουμε ανεχτεί πολλά παρόμοια τερτίπια του,πολλές απρόκλητες επιθέσεις του,μόνο και μόνο γιατί τα θεωρήσαμε μέρος (κακό) του παιχνιδιού ή τέλος πάντων κομμάτι του αγωνιστικού στυλ όλων των Ουρουγουανών (εκτός του μέγιστου Ντιέγκο Φορλάν,γιατί ακόμη και για τον Λουίς Σουάρεζ είδαμε φέτος ένα βιντεάκι με κουτουλίδια πριν πάει στο Άνφιλντ...).

Αυτές οι συμπεριφορές μάλλον αρέσουν στους Παοκτσήδες ,ίσως τον θεωρούν κάτι σαν σημαία τους ,τους πορώνει.Δεν μας αφορά ,όπως δεν θα μας ενδιέφερε σε όποια ομάδα κι αν έπαιζε.Δεν νομίζω ότι χρειάζεται και πολλή σκέψη για να πούμε ότι δεν χρειάζεται να ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές από οικονομικούς μετανάστες πολυτελείας!Και κάνω αυτή τη διατύπωση γιατί αν κάποιος εξαθλιωμένος πχ. Πακιστανός κάνει μια παρανομία λόγω της ανέχειας(δεν μιλάμε για φόνο βέβαια),θα πέσουν όλοι πάνω του να τον φάνε και από την άλλη θα βρεθούν κάποιοι επαγγελματίες προοδευτικοί και υπερασπιστές των αδυνάτων να κατηγορήσουν τους υπόλοιπους για ρατσιστές.Αν κάποιος πει για τον Γκαρσία να απελαθεί ο πλουσιοπάροχα αμοιβόμενος Ουρουγουανός και να γυρίσει σπίτι του να κάνει αυτά τα καραγκιοζιλίκια ,θα θεωρηθεί ρατσιστής ;

ΥΓ 1:Για το Σιδηρόπουλο και τους βοηθούς του, τι να πούμε;΄Οποιος ξέρει λίγη μπάλα παίρνει εύκολα θέση για όλες τις αμφισβητούμενες φάσεις.Δεν ήταν δύσκολες,ούτε ήθελε (κατά τη γνώμη μου) να ευνοήσει τον ΠΑΟΚ.Είναι τραγικά κακός και άσχετος , γι’ αυτό για άλλη μια φορά έκανε τέτοια λάθη που αλλοίωσαν το αποτέλεσμα σε βάρος της ΑΕΚ.
ΥΓ 2:Ας χάνει η ΑΕΚ κι ας παίζει έτσι!Με πάθος και φιλότιμο.Μπράβο και πάλι στο Γεωργέα,γιατί είναι ψυχάρα!Όσο για τον Τραϊανό ,απλά δικαιολογεί γιατί τον λένε ’Κολοσσό’...

Καλώς τα παιδιά, 3-0!

Αυτό που γίνεται φέτος με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ έχει πολλή πλάκα τελικά!Πώς γίνεται ο κιτρινόμαυρος δικέφαλος να ‘βάζει τα καλά του’ κάθε φορά που βλέπει τον ασπρόμαυρο και να τον ξεπουπουλιάζει, δεν εξηγείται με βάση τη λογική!

Ο ΠΑΟΚ έδειχνε μέχρι τώρα πιο ομάδα και με σαφώς πληρέστερο ρόστερ από την Ένωση.Από την άλλη πλευρά, μια ΑΕΚ απαλλαγμένη από το άγχος , έχοντας εξασφαλίσει μέσω Κυπέλλου την καλή θέση για τα πλέϊ οφ του Γιουρόπα Λιγκ,παίζει στους 3 αγώνες αυτού του μίνι τουρνουά χωρίς να έχει κάτι να χάσει.Αυτό το γεγονός φαίνεται ότι λειτούργησε θετικά και στο ματς με το (φαβορί) ΠΑΟΚ και έχοντας σε πολλή καλή μέρα τους Δέλλα,Μανωλά και Ντιοπ(με τα συνεχή ματς δείχνει την αξία του),πήρε τη νίκη όσο εύκολα δείχνει το σκορ.

Τώρα βέβαια που λόγω συγκομιδής βαθμών υπάρχουν απαιτήσεις για κάτι καλύτερο,δηλαδή πρωτιά και συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ θα δούμε αν αντέξουν αυτοί οι παίκτες που διαθέτει το ρόστερ της ομάδας.Δεν είναι τόσο κακοί όσο θέλουν κάποιοι να τους παρουσιάσουν,το έχουμε ξαναπεί .Κίνητρο έλειπε και ηρεμία.Τώρα τα έχουν ,περιμένουμε να δούμε .Δεν υπάρχουν και οι βάνδαλοι απ’έξω ,άρα ησυχία και συγκέντρωση στο στόχο.

Στα...περίεργα του αγώνα η μη χρησιμοποίηση του Λεονάρντο ,που είχε παρουσιαστεί ανανεωμένος στα 2 προηγούμενα ματς ,έχοντας σκοράρει ισάριθμες φορές.Ο Μπλάνκο μάλλον αποτελεί ξένο σώμα ήδη,ενώ με τον Μπαχά μέσα είναι σαν να παίζει η ομάδα χωρίς επιθετικό!Ευτυχώς γύρισε ο Σκόκο,που καλώς σήμερα δεν ζορίστηκε αλλά έδειξε οκ από τον τραυματισμό του,οπότε στον αγώνα της Τούμπας ίσως και να κριθούν όλα,αφού ο Παναθηναϊκός δεν φαίνεται ούτε ο ίδιος να υπολογίζει την ομάδα του...

Το συμπέρασμα όμως είναι ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται γι’αυτή τη διαδικασία των πλέϊ οφ ,όπως φάνηκε και την περασμένη Πέμπτη στο ‘ντέρμπυ’ ΠΑΟ-ΑΕΚ,όπου επιτρεπόταν η είσοδος στους φιλάθλους αλλά αυτοί ευγενικά αρνήθηκαν...Αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί την Σουπερλίγκα,περιμένουμε όμως με αγωνία να δούμε πώς θα αντιδράσει αν πχ. μεθαύριο στην Τούμπα εξαγριωθούν οι φίλοι του ΠΑΟΚ(ως συνήθως) και τα (ξανα)κάνουν γυαλιά καρφιά.

Απηυδισμένος αστός (αναδημοσίευση)

Επειδή με αυτά που τραβάμε κάθε μέρα μας έχει πιάσει κατάθλιψη ,παραθέτω αυτούσιο το άρθρο του Άγγελου Στάγκου από την Καθημερινή(8.5.11),το οποίο με εκφράζει απόλυτα:

"Ο φίλος μου ανήκει στη λεγόμενη αστική τάξη. Αστός από γεννησιμιού του, έχει όλα τα στοιχεία μόρφωσης, επαγγελματισμού, οικονομικής κατάστασης, κοινωνικής ευθύνης, συμπεριφοράς και τόπου διαμονής που προϋποθέτει ο συγκεκριμένος ταξικός όρος. Ζει από την εργασία του, η σύζυγός του επίσης εργάζεται, αποπληρώνει δάνειο και κουβαλάει οικογενειακά βάρη. Με λίγα λόγια, πρόκειται για έναν κανονικό πολίτη μιας κανονικής χώρας, ο οποίος όμως γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην... Ελλάδα μας. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν εμφανίστηκε ιδιαίτερα σκυθρωπός και προβληματισμένος, στα πρόθυρα της κατάθλιψης σχεδόν, και φυσικά τον ρώτησα τι τρέχει. «Ακου», μου είπε:
«Για πολλά χρόνια παρατηρούσα το κοινωνικό μου στάτους να υποβαθμίζεται βαθμιαία στο πλαίσιο της ακύρωσης κάθε έννοιας αξιοκρατίας και της ισοπέδωσης προς τα κάτω, που αποτελούσε την κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα και καλυπτόταν από την επίπλαστη ευημερία που εξασφάλιζαν τα δανεικά. Ολο αυτό, διανθισμένο με αυξανόμενο “τσαμπουκά” στον τρόπο συμπεριφοράς. Πιθανώς, γιατί ήμουν νεότερος, ίσως γιατί τα έβγαζα πέρα οικονομικά και ενδεχομένως γιατί δεν ήλθα αντιμέτωπος με δυσάρεστες καταστάσεις, έβλεπα μεν την πορεία της παρακμής, αλλά προσπαθούσα να λειτουργώ μέσα στον δικό μου μικρόκοσμο και να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου χωρίς να αντιδρώ περισσότερο.
Τον τελευταίο χρόνο, όμως, διαπίστωσα ότι υποβαθμίστηκε πλήρως η καθημερινότητά μου και δεν αναφέρομαι στη μείωση του εισοδήματός μου, όπως και πολλών άλλων Ελλήνων. Το θεωρώ αυτονόητο ότι από τη στιγμή που έσκασε η φοβερή φούσκα μέσα στην οποία ζούσαμε, θα μειωνόταν οικονομικά το επίπεδο της ζωής μας ως κοινωνίας και επομένως και το δικό μου. Τα υπόλοιπα είναι που με ενοχλούν σφόδρα. Γιατί μέσα σε αυτόν τον χρόνο διαπίστωσα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος και ο κοινωνικός ιστός είναι επίσης ανύπαρκτος. Αρα νιώθω έντονα ότι είμαι μέλος μιας ορδής που περιπλανιέται άναρχα.
Αλλά για να μη θεωρητικολογούμε, σε προσωπικό επίπεδο μου συνέβησαν και τα εξής: μου έκλεψαν το αυτοκίνητο από την πιλοτή της πολυκατοικίας όπου μένω, από την κόρη μου έκλεψαν ένα ποδήλατο μόνο γιατί δεν μπόρεσαν να μπουν στο διαμέρισμα και τον γιο μου τον λήστεψαν κάτι αλήτες στον δρόμο και του πήραν το κινητό με την απειλή μαχαιριού. Και δεν σου αναφέρω την πεθερά μου που όποτε τολμά να μπει στο τρόλεϊ ή το λεωφορείο τής κλέβουν το πορτοφόλι από την τσάντα. Τώρα, λοιπόν, θα μπω στο έξοδο να βάλω συναγερμό στο σπίτι, κάτι που σιχαίνομαι ακόμη και ως ιδέα…
Αν σου φαίνεται υπερβολικό να χάνω το κέφι μου για τέτοια πράγματα, να σου πω και τα υπόλοιπα. Μου κοστίζει που δεν μπορώ πια να κυκλοφορώ άνετα και με ασφάλεια στο κέντρο της Αθήνας, με ενοχλούν οι άπειροι επαγγελματίες επαίτες στους δρόμους της πόλης και οι εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες στα φανάρια, αγανακτώ που οι χούλιγκαν μου έχουν κόψει το γήπεδο και οι άλλοι της Κερατέας την πρόσβαση στο Λαύριο, απορώ και δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη συνεχή άνοδο του κόστους διαβίωσης, δεν μπορώ να ανεχθώ πια τις συντεχνίες που με ταλαιπωρούν συνεχώς με τις κινητοποιήσεις τους, αγανακτώ με το ύφος και τις απειλές του Φωτόπουλου της ΔΕΗ και δεν καταλαβαίνω ούτε τους εργαζομένους στα ΕΛΠΕ με τους 17,8 μισθούς και τα απίστευτα προνόμια, οι οποίοι θέλουν να απεργήσουν γιατί αρνούνται το 40ωρο, ούτε τους βενζινοπώλες που τσιμπούν τις τιμές, ούτε τους πρώην βουλευτές που διεκδικούν αναδρομικά και έχω βέβαια κουραστεί με τους επαγγελματίες που δεν μου δίνουν απόδειξη.
Με όλα αυτά και αρκετά ακόμη που διαμορφώνουν τη σημερινή πραγματικότητα, σκέφτομαι μήπως είχε δίκιο ο Μ. Λιούις που στο τέλος του περίφημου άρθρου του για την Ελλάδα (με αφορμή την υπόθεση Βατοπεδίου), το οποίο δημοσίευσε το “Vanity Fair” τον Οκτώβριο του 2010, αναρωτιέται αν η χώρα, η οποία συμπεριφέρεται σαν άθροισμα ξεχωριστών συνιστωσών που έχουν μάθει να κυνηγούν το δικό τους συμφέρον σε βάρος του κοινού καλού, μπορεί να βγει από αυτή την κρίση».
ΥΓ.: Το περιστατικό είναι πραγματικό!"

Κράτος και ποδόσφαιρο,βίοι..κατήφοροι!

Ωραία λοιπόν,θα κάτσουμε όλοι σήμερα πίνοντας το φραπεδάκι μας να καταδικάσουμε τα επεισόδια στον τελικό του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ και να πούμε τα γνωστά:δεν πάει άλλο,πιάσαμε πάτο κλπ,κλπ.Οι επίσημοι θα πουν τις γνωστές πα@@ρολογίες τους.Μόνο ο Δώνης τα είπε όπως έπρεπε και συμφωνούμε απόλυτα!Αυτό που έγινε χθες το βράδυ στο μοναδικό (κατά τη γνώμη μου) στάδιο στην Ελλάδα που μπορεί να περιφρουρηθεί τόσο καλά,είναι ντροπή τόσο για την Ελληνική Αστυνομία όσο και για την ΕΠΟ.

Η ΕΛΑΣ μόλις κυκλοφόρησαν τα εισιτήρια έβγαλε ανακοίνωση με την οποία τόνιζε ότι ήταν απαραίτητη η αγορά εισιτηρίου και για τα μικρά παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας για λόγους ασφαλείας...Πρώτη φορά είδα χθες να κόβουν το εισιτήριο στον περιμετρικό χώρο του ΟΑΚΑ(όσοι έχουν πάει έστω και μια φορά γνωρίζουν ότι εκεί γίνεται απλά έλεγχος για το αν έχεις μαζί σου εισιτήριο) και μετά ο καθένας πήγαινε όπου ήθελε και έκανε ότι ήθελε!

Η αστυνομία αραγμένη σε διάφορα σημεία ,παρακολουθούσε και έριχνε πότε-πότε και κανένα χημικό.Οι διάφοροι μαστουρωμένοι που κάνουν ότι κάνουν σε όποιο γήπεδο και αν βρεθούν έδιναν τη δική τους παράσταση χωρίς να τους πειράζει κανείς.Χθες είχαν βάλει τα κιτρινόμαυρα.Η πλειοψηφία του κόσμου τους αποδοκίμαζε βέβαια,αλλά αυτοί το πολύ-πολύ (αν δεν κέρδιζε τελικά η ΑΕΚ) θα έβγαζαν την οργή τους προς αυτούς,όπως έκαναν και προς τους παίκτες του Ατρομήτου.

Και το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γινόταν αν έβαζε πρώτος γκολ ο Ατρόμητος;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει διάθεση για πολλά ,όλοι τα ξέρουμε .Όπως και στα χάλια της καθημερινότητας με την οικονομική κρίση έτσι κι εδώ χρειάζεται αντίδραση από τον πολύ κόσμο.Τι να κάνουμε θα μου πείτε;Aπλά να μην ξαναπάμε στο γήπεδο κα έτσι το ‘προϊόν’ τους όπως το ονομάζουν θα απαξιωθεί ,γιατί δεν νομίζω ότι θα θέλει κανείς να βλέπει έστω κι από την ΤV άθλιο θέαμα σε άδειες κερκίδες.

Α,το ξέχασα!Η ΑΕΚ πήρε το Κύπελλο!