Ο καλός,ο κακός και ο …ωραίος!

Βαρεθήκαμε να ακούμε για τις επιτυχίες και τα κατορθώματα του Ζοσέ Μουρίνιο
(ο κακός).Βαρεθήκαμε να ακούμε τις αλαζονικές του αναφορές στις ομάδες του και κατ’επέκταση στον εαυτό του.Βαρεθήκαμε σε τελική ανάλυση αυτή τη φάτσα με το –σας έχω όλους για πλάκα – στυλ.

Όλα αυτά κάποτε τα πληρώνεις.Έρχεται η στιγμή που λες ‘αϊ…χάσου’ και τελειώνει το παραμύθι.Αυτή η στιγμή νομίζω πως ήρθε χθες για τον ‘πολύ’ Πορτογάλο.Μέσα στην έδρα του και παρά το σαματά που έκανε όλες αυτές τις μέρες με τα επαναλαμβονόμενα ‘classico’ δέχτηκε το χαστούκι που του άξιζε από την ανεπανάληπτη Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα (ο ωραίος).Ο Ισπανός προπονητής της Μπάρτσα ξεκαθάρισε προχθές τη θέση του: ‘…αν θέλει η Μπαρτσελόνα προπονητή ικανό να απαντάει στις εκτός γηπέδου προκλήσεις του Μουρίνιο,ας πάρει άλλον.Εγώ παραδέχομαι την ήττα μου στον τομέα αυτό…’ και αφοσιώθηκε σε αυτό που ξέρει να κάνει και για το οποίο τον θαυμάζει όλος ο κόσμος .

Έστησε την ομάδα του έτσι όπως χρειάζεται για να απελευθερώσει όλες τις αρετές που έχουν στα πόδια τους οι ‘μικροί διάβολοι’ με τα μπλε-γκρενά.Και φυσικά έδωσε την ευκαιρία σε αυτό το συμπαθητικό και καλοκάγαθο παιδικό πρόσωπο που ακούει στο όνομα Λιονέλ Μέσι
(ο καλός) να κάνει τα μαγικά του.Επιμένω, τα δικά του μαγικά ,ούτε κάτι σαν του Μαραντόνα ,ούτε ο διαδοχός του, ούτε άλλα τέτοια που τον περιορίζουν σε μια μονότονη σύκριση με τον μεγάλο αν και γραφικό άσσο του παρελθόντος.

Ο Μέσι είναι ο Μέσι,είναι ο εαυτός του,είναι μοναδικός!Δεν είναι Κριστιάνο Ρονάλντο,που οι διαφημιστές του επιβάλλουν να χτενίζεται με μπόλικο ζελέ πριν τα ματς και πασχίζουν να τον πλασάρουν σαν ένα νέο Μπέκαμ που θα αρέσει στα κορίτσια και όχι μόνο…
Ο κοντορεβυθούλης Αργεντίνος είναι ποδοσφαιριστής που του αρέσει να παίζει μπάλλα,όπως παίζουν και χαίρονται τα μικρά παιδιά,γι΄αυτό μας αρέσει.Αν θέλετε μας θυμίζει τα δικά μας παιδικά χρόνια που παίζαμε ξέγνοιαστοι στις αλάνες και πανηγυρίζαμε το κάθε γκολ σαν να έκρινε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ!

Η σκηνή του αποβληθέντα Μουρίνιο με την κακία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του θα μείνει για πάντα να θυμίζει τι παθαίνει κάποιος που προσπαθεί να καταστρέψει ένα έργο τέχνης!Και το χειρότερο χωρίς να χρησιμοποιεί γκασμάδες ή τσεκούρια (όπως έκανε με την Ίντερ και την Τσέλσι) αλλά προσπαθώντας να κάνει τενόρους της λυρικής σκηνής να μάθουν να φωνάζουν ‘ φουρνέλο’ για να ανοίξουν τρύπες στα νταμάρια…

Κύπελλοοοοοο!

Ο πρώτος τελικός κυπέλλου στο Ολυμπιακό Στάδιο έγινε τον Ιούνιο του 1983 μεταξύ των δύο δικεφάλων.Με τον κόσμο να έχει κατακλύσει το νεότευκτο τότε ΟΑΚΑ, η ΑΕΚ πήρε το τρόπαιο νικώντας τον ΠΑΟΚ με 2-0 , χάρη σε γκολ του Θωμά Μαύρου με κεφαλιά στο 1ο ημίχρονο και σε ένα ακόμη με πλασέ του Βαγγέλη Βλάχου στο 2ο.Το ολοκαίνουριο στάδιο προκαλούσε το θαυμασμό,ο καθένας ένιωθε τιμή να κάθεται σε ένα από τα λευκά καρεκλάκια του (μέχρι τότε χρειαζόσουν μαξιλαράκι από ...φελιζόλ για τα τσιμέντα) και φυσικά ανακατεμένοι οι οπαδοί της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ ,έχοντας αποκλειστικά το μυαλό τους στον αγωνιστικό χώρο και όχι το πως θα την ‘πέσουν’ στους εχθρούς....Δεν θα αναλωθώ στα γραφικά του στυλ πήγαιναν οι οικογένειες στο γήπεδο και άλλα παρόμοια.

Θα σταθώ στην παρουσία του μεγάλου Γιώργου Κούδα στον αγωνιστικό χώρο που φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού και το 10 στην πλάτη,οδηγούσε μια μεγάλη ομάδα (νομίζω ήταν ο τελευταίος τελικός της καριέρας του) που 2 χρόνια αργότερα (1985) πήρε το πρωτάθλημα με τον ίδιο κορμό: Φορτούλα, Δαμανάκης, Αλαβάντας, Κωστίκος,Γκουερίνο,Σκαρτάδος,Χρήστος Δημόπουλος…Προπονητής ο γνωστός στο ελληνικό κοινό,Γερμανός Χάϊντς Χέερ.

Από την άλλη μια ΑΕΚ λίγο χειρότερη από την τωρινή(!) καθοδηγούμενη από έναν μεγάλο προπονητή ,τον Αυστριακό Χέλμουτ Σενέκοβιτς,με αρχηγό το Ντίνο Μπαλλή(!)και τον Αρδίζογλου στα τελευταία του.Είχε στην ενδεκάδα της κάποιους παίκτες αντίστοιχου βεληνεκούς του...Νασούτι (Καραγκιοζόπουλος , Παραπραστανίτης,Κώττης).Eίχε όμως και το μοναδικό Θωμά Μαύρο,τον άτυχο Γιάννη Δίντσικο και τους ανερχόμενους τότε Βαγγέλη Βλάχο ,Λύσσανδρο Γεωργαμλή.

Τελικά η Ένωση πήρε το κύπελλο παίζοντας καλύτερα και με περισσότερο πάθος, γιατί έχω την εντύπωση ότι εκείνη τη βραδιά αυτοί που φορούσαν την κιτρινόμαυρη φανέλα ,ένιωθαν το βάρος της και σεβόντουσαν την αγάπη του κόσμου.

Σήμερα και ενόψει του τελικού με τον Ατρόμητο κανείς δεν μπορεί να πει ότι η ΑΕΚ διακαιολογεί τον τίτλο του φαβορί που έχει απλά και μόνο λόγω ονόματος.Εκεί έχει καταντήσει αυτή η μεγάλη ομάδα.Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί σε περίπτωση απώλειας του τίτλου.Αν τελικά το πάρει απλά θα έχει κάνει το χρέος της, όπως ένας ποδοσφαιριστής που εκτελεί πέναλτυ.Τίποτα περισσότερο , τίποτα λιγότερο.

Όμως είναι ανάγκη κάποιος από αυτούς που αποτελούν τη διοίκηση της ομάδας ή ένας από τους Έλληνες ποδοσφαιριστές της, να μεταφέρουν και στους υπόλοιπους το ‘αμόκ’ των φίλων του δικεφάλου και τη ‘δίψα’τους για ένα εισιτήριο στον τελικό.Αυτό που έγινε ήταν πρωτοφανές, 33.000 μαγικά χαρτάκια εξαφανίστηκαν σε δυό μέρες!

Αυτοί που θα πάρουν φανέλα βασικού για το ματς απέναντι στον σκληροτράχηλο Ατρόμητο του Δώνη ,πρέπει να καταλάβουν ότι δεν θα έχουν καμιά δικαιολογία αν πικράνουν και πάλι αυτό τον κόσμο που ψάχνει απεγνωσμένα μια μεγάλη χαρά!Αυτό και μόνο αν συνειδητοποιήσουν οι λεγεωνάριοι και κυρίως ο ‘πολύς’ κ.Σκόκο , φτάνουν και περισσεύουν για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του Κυπέλλου.Και μετά βλέπουμε…

Παλτά και κοντομάνικα

Ο καιρός φτιάχνει,η θερμοκρασία ανεβαίνει και σιγά-σιγά αρχίζουμε να βάζουμε κοντομάνικα.Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι αναγκασμένοι να κουβαλάνε πάνω τους τα βαριά παλτά.Γιατί;Aπλά γιατί τα πήραν από το καλοκαίρι(!),έδωσαν πολλά λεφτά νομίζοντας ότι ήταν ευκαρία και τελικά δεν μπορούν να τα ξεφορτωθούν.Ας μπει ο Ιούνιος και βλέπουμε,γιατί υπάρχει η περίπτωση να αναγκαστούν να τα φορέσουν και του χρόνου ,με το ζόρι...

Καλά θα πει κάποιος,θέλεις να μας πεις κάτι για την ανοιξιάτικη κολεξιόν;

Πριν πολλά χρόνια,τη δεκαετία του ’70 ,ο Γουλανδρής έφερε στον Ολυμπιακό τον Αργεντίνο τερματοφύλακα Πολέτι,περιμένοντας ότι θα είναι κάτι το εξαιρετικό.Ήταν Ιούλιος με ζέστη όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο στο Ελληνικό φορώντας παλτό!Στην Αργεντίνη είχαν χειμώνα.Ιστορική θα μείνει η ασπρόμαυρη φωτογραφία που απεικονίζει τον Πολέτι να βουτάει στην πίστα του αεροδρομίου(!)να πιάσει τη μπάλλα σε σουτάκι που του έκανε κάποιος δημοσιογράφος,για τις ανάγκες της φωτογράφησης!Το παλτό ανέμιζε ψηλά,κάτι σαν τη μπέρτα του Σούπερμαν...Ο Πολέτι αποδείχθηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων και η ιστορία τον καταχώρησε σαν το χειρότερο(για πολλούς) τερματοφύλακα στην ιστορία του θρύλου.Από τότε το ‘παλτό’ είναι συνώνυμο της αποτυχημένης μεταγραφής.Το περιστατικό και οι πληροφορίες υπάρχουν σε παλιότερο άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου.

Έτσι λοιπόν τέτοια εποχή οι ελληνικές ομάδες καλούνται να αρχίσουν το ξεσκαρτάρισμα της γκαρνταρόμπας τους,προσπαθώντας να ξεφορτωθούν όπως -όπως τα ξεθωριασμένα παλτά τους.Εξάλλου φέτος τα κοντομάνικα δεν πρόλαβε να τα φορέσει κανείς στην Ευρώπη.Τα παλτά ήταν τέτοια που δεν...έβγαιναν με τίποτα από πάνω μας!Απλά σκεφτείτε τι κομμάτια από το συγκεκριμένο είδος πανωφοριού έχουμε δει να ‘φορούν’ οι ελληνικές ομάδες.Τιμή και δόξα λοιπόν σε όλους αυτούς που μας έφεραν κατά καιρούς κάτι απίθανους τύπους σαν τους Μάλμπασα,Μορέτι,Φερούζεμ, Ραμπεσαντραντανά (ΑΕΚ), Μπόρχα,Αμποάγκουε,Βράμπλιτς(Ολυμπιακός),Πόλακ,Τόργκελε,Μπίσκαν(ΠΑΟ).

Βάλτε κι όσους άλλους θέλετε,είναι πολλοί!Τουλάχιστον εμείς γελάσαμε,άλλοι όμως κλαίνε τα λεφτά τους!

Πραγματικά μεγάλος,μακάρι και εξάστερος!

Όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τη μεγάλη έκρηξη του ελληνικού μπάσκετ από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 με τη μυθική ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης και την Εθνική Ελλάδας με το Ευρωμπάσκετ του ’87,σίγουρα θα θυμούνται το δέος και το φόβο όταν αντιμετωπίζαμε τις ξένες ομάδες.

Όταν για παράδειγμα ο μεγάλος Άρης του αξεπέραστου Νίκου Γκάλη αντιμετώπιζε το Νοέμβριο του 1986 στο Κύπελλο Κόρατς την Τρέϊσερ Μιλάνου του Μπόμπ Μάκαντου (μεγάλου σταρ του ΝΒΑ),οι φίλαθλοι έκαναν το σταυρό τους κι όταν ακόμα η ελληνική ομάδα ήταν μπροστά με 31 πόντους! Η ομάδα όλων των Ελλήνων τότε νίκησε την Τρέϊσερ με 98-67 ,σε μια εποχή που η ομάδα του Μιλάνου χαρακτηριζόταν ως η 31η ομάδα του ΝΒΑ! Παρόλαυτα ο φοβερός Άρης στον δεύτερο αγώνα έχασε με 34 και αποκλείστηκε! Μιλάμε για τέτοιο φόβο! Βέβαια για το συγκεκριμένο ματς ακούστηκαν πολλά...

Ονόματα όπως η Μακάμπι,η Ρεάλ,η Μπαρτσελόνα ,η Τσιμπόνα,η Γιουγκοπλάστικα φάνταζαν ως τεράστιοι κι αξεπέραστοι ογκόλιθοι.Η κλήρωση που τους έφερνε στο δρόμο μας αντιμετωπιζόταν ως η χειρότερη δυνατή και οι προσδοκίες έφταναν μέχρι μια αξιοπρεπή ήττα,ενώ μια ανέλπιστη πρόκριση οδηγούσε κατευθείαν στο κυκλικό συντριβάνι της Ομόνοιας και αντιμετωπιζόταν ως θαύμα!

Ακόμη και με το αξεπέραστο δίδυμο Γκάλη – Γιαννάκη,το ίδιο ένιωθες και με την Εθνική απέναντι στην ενιαία και φοβερή τότε Γιουγκοσλαβία, στην υπερδύναμη Σοβιετική Ένωση,στην Ιταλία,στην Ισπανία.

Όλα αυτά μέχρι αρκετά χρόνια πριν όταν οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι με τα λεφτά τους και την αγάπη τους για την ομάδα,έκαναν τον Παναθηναϊκό κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.Όχι μια φορά.Πέντε και πάνε για την έκτη!Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι αναθέτοντας τη διαχείριση της ομάδας στον Ομπράντοβιτς,οι Ευρωπαίοι πλέον βλέπουν την ελληνική ομάδα όπως βλέπαμε εμείς παλιά αυτούς.Έτσι ακόμη και η Μπαρτσελόνα που σύμφωνα με τους μπασκετικούς ήταν αχτύπητη φέτος,υποκλίθηκε στην παρέα του Δημήτρη Διαμαντίδη και έκαναν περήφανη όλη τη φίλαθλη Ελλάδα,ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων!

Είναι αλήθεια!Οι ξένοι κάπου μας φοβούνται πραγματικά για την αξία μας κι όχι μήπως τους φάμε κι άλλα δανεικά!Χίλια μπράβο στον μπασκετικό Παναθηναϊκό,που από τον θρυλικό "Τάφο του Ινδού" έφτασε να ατενίζει την Ευρώπη από το πιο ψηλό σκαλοπάτι ,χωρίς να ζαλίζεται και με τους υπόλοιπους να "του βγάζουν το καπέλο"!

Όμως μια μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτού του συλλόγου γράφτηκε στις 18 Οκτωβρίου 1994 στο Μετς,όταν αναγκάστηκε να σταματήσει το μπάσκετ ο μυθικός Νικ Γκάλης φορώντας για τελευταία φορά την πράσινη φανέλα.Χωρίς αυτόν λίγοι θα έπαιζαν ακόμη με την πορτοκαλί μπάλλα και σίγουρα καμιά από όλες αυτές τις επιτυχίες δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα.Μήπως ήρθε η ώρα να τον τιμήσει ο ΠΑΟ για την προσφορά του καλώντας τον στο final four στη Βαρκελώνη,αφού τα καρντάσια στη Θεσσαλονίκη έτσι κι αλλιώς το πήραν κι αυτό στα χαλαρά;

Ζητούνται παίκτες...

Παρακολουθώντας την προηγούμενη εβδομάδα τα παιχνίδια της Εθνικής με Μάλτα και Πολωνία ,αναρωτήθηκα αν όντως έχουμε ανέβει επίπεδο (με τη λογική ότι συμμετέχουμε σε μεγάλες διοργανώσεις) ή τελικά έχει απλώς ανέβει ο επαγγελματισμός των διεθνών μας και μέσα από ένα πειθαρχημένο και συντηρητικό παιχνίδι παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει;Eίναι η ομάδα που θέλει ο φίλαθλος να παρακολουθεί ή βαριέται αφόρητα;

Νομίζω ότι οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες.Έχουμε καταφέρει να διεκδικούμε πρόκριση στα μεγάλα τουρνουά όχι γιατί έχουμε τους μεγάλους παίκτες ,αλλά γιατί αυτοί που διαθέτουμε είναι καλοί επαγγελματίες και πειθαρχούν στο πλάνο του προπονητή.Επίσης είναι πολύ βαρετή σαν ομάδα,δεν αντέχεται.Είχαμε την ελπίδα ότι ο Σάντος (αν και λάτρης της καλής άμυνας) θα έδινε κάτι πιο επιθετικογενές,πιο φαντεζί σε αυτή την αναχρονιστική ομάδα του Ρεχάγκελ.Όμως τη συνέχεια τη βλέπετε.Ούτε οι δημοσιογράφοι που πρέπει να γράψουν τα ματς δεν αντέχουν να τα βλέπουν...

Βασικός λόγος ότι ακόμα καλύτερος χαφ της Ελλάδας είναι ο φιλότιμος Καραγκούνης.Παιχταράς μεγάλος,γέρασε πια και τα χούγια δεν φεύγουν. Κουβαλάει τη μπάλλα και καθυστερεί το έτσι κι αλλιώς αργό τέμπο της ομάδας.Έστω κι έτσι όμως είναι ο καλύτερος,έχει πάθος, ξέρει μπάλλα και είναι ο μόνος (μαζί με τον Κατσουράνη ίσως) από τον οποίο περιμένεις κάτι όταν βλέπεις την Εθνική.Δυστυχώς δεν φτάνει και δεν φταίει βέβαια ο Καραγκούνης. Βάζει ο Σάντος στα πλάγια τον- παίζω σε αργή κίνηση και χάρη σας κάνω- Σαμαρά , προσπαθεί να πάρει κάτι από την εμπειρία του Λύμπε και την τρέλλα του Μήτρογλου.Ευτυχώς υπάρχει κι ένας Τοροσίδης που τα κάνει όλα και σκοράρει.Αυτά τα υλικά έχεις , αυτό το γλυκό φτιάχνεις...

Ιμπαγάσα,Βιεϊρίνια,Σκόκο είναι οι 3 κορυφαίοι επιθετικοί χαφ της Superleague.Kανείς δεν μιλάει ελληνικά...Ο Νίνης δεν δείχνει να μπορεί να διαδεχθεί το συμπαίκτη του στον Παναθηναϊκό,ο Φετφατζίδης μέχρι να μάθει να κάνει πάσα από το δεξί στο φοβερό του αριστερό θα αργήσει και μάλλον θα χάσει το τρένο.Κάπως έτσι αναγκάζεται ο Σάντος και καλεί πότε-πότε τον επίσης βετεράνο Καφέ ,απλώς για να έχει κάποια λύση παραπάνω.Ζητούνται χαφ λοπόν..

Αν θέλετε μια πρόβλεψη για το EURO 2012 πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρουμε,παρά το άστρο που μας ακολουθεί.
Σαργκάνης,Κυράστας,Αποστολάκης,Αναστόπουλος,Μανωλάς,Σαραβάκος,Mαύρος... Σταματάω εδώ,βάλτε κι εσείς όποιους άλλους θέλετε.Μην βάλετε όμως από την άλλη μεριά της ζυγαριάς σημερινά ονόματα γιατί θέλουν πολλά ψωμιά για να φτάσουν(κι αν...) στα κιλά τους!