Σε συνθήκες αβεβαιότητας και οικονομικής δυσπραγίας όπως η τωρινή,μια λογική λύση είναι(αν δεν το έχεις ήδη ρίξει στο ποτό…) να στραφείς στους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε.Στην οικογένεια και σε κάποιους καλούς φίλους ή σε όποιoυς τέλος πάντων πάντων νομίζει ο καθένας ότι μπορούν να τον στηρίξουν.Κακά τα ψέματα ,μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν – αυτές τις συναντάμε μόνο στο σινεμά…
Κάπως έτσι λειτουργούν και οι ομάδες μας.Καλά τα παραμύθια με τους σεϊχηδες και τους μεγαλοεπιχειρηματίες,αλλά στα δύσκολα πάλι από κάποιους ‘άρρωστους’ που είναι δηλωμένοι οπαδοί της ομάδας και ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια της , περιμένεις να βοηθήσουν,να ‘βάλουν πλάτη’ όπως συνηθίζουμε να λέμε.Κι ας έχουν ακούσει κατά καιρούς τα χίλια όσα και κυρίως βαριές κουβέντες για τους οικείους τους(ο νοών νοείτο),κάτι που δυστυχώς αποτελεί αναπόφευκτο παρελκόμενο της μεσογειακής μας ιδιοσυγκρασίας.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και ιστορίες που υποδεικνύουν τα παραπάνω μπορούμε να βρίσκουμε καθημερινά.Θα σας θυμίσω την περίπτωση του Ολυμπιακού και της πιο πρόσφατης ιστορίας του,στα χρόνια του επαγγελματικού πρωταθλήματος(από το’80 και μετά δηλαδή).Με το Σταύρο Νταϊφά πρόεδρο σάρωσε τους τίτλους,αλλά όταν παρέδωσε την ηγεσία σε διαφόρους ‘σωτήρες’-λεφτάδες σαν τους απατεώνες Γιώργο Κοσκωτά και τον Αργύρη Σαλιαρέλη( ο ‘βασιλιάς των ρουμπινιών’ με τους… επιστήμονες),η κατάληξη της ομάδας είναι γνωστή. Ο αγωνιστικός και οικονομικός κατήφορος σταμάτησε μόνο όταν ανέλαβε ένας άνθρωπος ‘γαύρος’ από τα γεννοφάσκια του,σαν το Σωκράτη Κόκκαλη.Τότε ο Πρόεδρος(με το Π κεφαλαίο!) χρησιμοποιώντας την επιχειρηματική του επιρροή στον πολιτικό κόσμο ευχαρίστησε δημόσια τους 300 του κοινοβουλίου(…) που έβαλαν πλάτη για την ομάδα με τους περισσότερους φιλάθλους(πείτε το και ψήφους…)στην Ελλάδα και την έφερε στις επιτυχίες ξανά.
Αν δούμε τον ΠΑΟΚ που είναι και πιο πονεμένη ομάδα διοικητικά ,θα διαπιστώσουμε ότι παρά την τρομερή στήριξη και αφοσίωση των οπαδών του,μόνο τα τελευταία χρόνια με το ‘δικό της παιδί’ το Θοδωρή Ζαγοράκη , είδε κάποιες χαρές και κοίταξε ξανά στα μάτια τους μεγάλους της Αθήνας και αιώνιους εχθρούς του.Στον Παναθηναϊκό υπήρχε τόσα χρόνια γκρίνια για την οικογένεια Βαρδινογιάννη και μετά τα πολυμετοχικά σχήματα και τους πολλούς φραμπαλάδες πάλι από εκεί περιμένουν τη λύση...
Που θέλω να καταλήξω;Διαβάζοντας τα σενάρια περί επιστροφής του Ντέμη στην ΑΕΚ,τα οποία σίγουρα σε ένα βαθμό τα τροφοδοτεί κι ο ίδιος(κάτι σαν γκάλοπ αποδοχής)νομίζω ότι δεν θα πρέπει οι Αεκτζήδες να είναι αρνητικοί εξαρχής.Βέβαια και παλιότερα με αφορμή μια άλλη μεγάλη επιστροφή,αυτή του Ντούσαν Μπάγεβιτς ,η κιτρινόμαυρη οικογένεια διχάστηκε.Αν όμως τα πρωτοπαλίκαρα του Χατζηχρήστου δεν πολεμούσαν τον ‘πρίγκηπα’ τόσο πολύ,ίσως η ΑΕΚ να είχε σήμερα διαφορετικό κύρος και ειδικό βάρος...
Η εικόνα όμως που παρουσιάζει η ομάδα σε όλα τα επίπεδα πλέον είναι τραγική και συνεχώς επιδεινώνεται.Αρκεί μια βόλτα την Κυριακή στο γήπεδο και μια ματιά στα ‘επίσημα’,για να καταλάβει κανείς γιατί η ΑΕΚ έχει καταντήσει μικρή ομάδα.Μαζεύονται εκεί κάποια γερόντια που κάποτε φόρεσαν τη φανέλα με το Δικέφαλο και περιτριγυρίζουν το Μανωλά ,τον Τσιάρτα και τον Νικολάου κάνοντας καφενειακές συζητήσεις,τη στιγμή που η ομάδα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα χνάρια του μπασκετικού τμήματος.Πιο δίπλα μερικοί ‘περίεργοι’ με πούρα και σταρλετίτσες που πουλάνε μούρη και τίποτα άλλο.Εικόνες παρακμής.
Δεν έχω διάθεση να προσβάλλω τους παλαιμάχους της ομάδας ,αλλά είναι κοινή διαπίστωση ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι μπατίρηδες τύποι που παρακαλάνε για κανένα εισητήριο ή για καμιά δουλίτσα επειδή κάποτε έτυχε να παίξουν δίπλα στο Νεστορίδη ,στο Μαύρο,στο Μπάγιεβιτς.Έτσι όμως δεν γίνεται τίποτα,καταλήγεις ομάδα συνοικιακού επιπέδου και κάποτε νομοτελειακά σβήνεις κι από το χάρτη…Αυτή είναι η εικόνα της ΑΕΚ.Γερασμένη και με περασμένα μεγαλεία τόσο μακρινά πια που δεν είναι ικανά από μόνα τους να δημιουργήσουν ελπίδα για το μέλλον.Ειδικά όταν το καράβι είναι ουσιαστικά ακυβέρνητο…
Για το λόγο αυτό και επειδή ο αιώνιος σωτήρας ‘Τίγρης’ παίζει εδώ και χρόνια τα δικά του παιχνίδια του συντηρώντας το μύθο του,θα μπορούσε να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στο Ντέμη να επανορθώσει.Σε ένα Ντέμη όμως που θα έχει κάνει την αυτικριτική του και υπό προϋποθέσεις που δεν θα του δίνουν πάλι την ομάδα ‘εν λευκώ’ με κίνδυνο να μπλέξει στον υπερφίαλο εγωισμό του και τις λάθος επιλογές.
Και πάνω από όλα αν το θέλει πολύ,πάρα πολύ ο ίδιος!
Αν…
