Κιτρινόμαυρη πρώτη γεύση

Πριν λίγο τελείωσε ο αγώνας Κυπέλλου στα Πηγάδια της Ξάνθης, όπου η ΑΕΚ νίκησε την τοπική ομάδα με 1-0.

Ήταν ο δεύτερος αγώνας και η δεύτερη νίκη με τον Στέλιο Μανωλά πρώτο προπονητή της ομάδας. Ακολουθεί την Κυριακή ο τρίτος, τελευταίος και σημαντικότερος με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Μετά αρχίζει η εποχή Γκουστάβο Πογιέτ για τον Δικέφαλο. Μεγάλες οι απαιτήσεις από τον κόσμο της Ένωσης και είναι άγνωστο φυσικά αν ο Ουρουγουανός τα καταφέρει. Ας είναι στον πάγκο της ομάδας μέχρι την άλλη παρέλαση, αυτή της 25^ης Μαρτίου και βλέπουμε…

Αυτό που μπορεί να αξιολογηθεί πια μετά από δύο μήνες επίσημων υποχρεώσεων, είναι το έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Και για να μη μασάμε τα λόγια μας, υπάρχουν παίκτες ικανοί για να πρωταγωνιστήσει η ΑΕΚ και να μπορέσει να διεκδικήσει τίτλους;

Ξεκινώντας από τον τερματοφύλακα, φαίνεται ότι ο Μπαρόχα ήταν μια καλή προσθήκη και προσφέρει μεγαλύτερη σιγουριά και ασφάλεια από τον Ανέστη. Στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Γκάλο είναι η μεγάλη αποκάλυψη, αφού παίζει σαν να είναι χρόνια στην ομάδα, ενώ λόγω της πολύ καλής τεχνικής του κατάρτισης βοηθάει σημαντικά και στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Να σημειωθεί ωστόσο ότι αποκτήθηκε για αριστερό μπακ, αλλά ο τραυματισμός του Μπακάκη τον έφερε στα δεξιά. Με την επιστροφή και του τελευταίου (μέσα στον ερχόμενο μήνα) οι λύσεις γίνονται περισσότερες. Στα αριστερά της άμυνας τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά. Ο Σοϊλέδης που έχει παίξει πιο πολύ είναι χαφ και όχι μπακ, με αποτέλεσμα να μην αντέχει σε μεγάλη πίεση, ενώ και ο νεοφερμένος Ντίντακ δεν είναι ο μεγάλος αμυντικός που σε κάνει να αισθάνεσαι σιγουριά.

Στο κέντρο της άμυνας, για το οποίο πολύς λόγος έχει γίνει, Τζανετόπουλος, Κολοβέτσιος και Λαμπρόπουλος είναι πολύ καλοί αλλά και οι τρεις χρειάζονται δίπλα κάποιον μεγάλο παίκτη που να τους βοηθάει να βελτιώνονται και να καλύπτει τις αδυναμίες τους. Τον Ισπανό Άρθο που αποκτήθηκε το καλοκαίρι δεν τον έχουμε δει ακόμη(και δεν ξέρουμε γιατί), αλλά μάλλον δεν κάνει γι’αυτό το ρόλο.

Στο κέντρο το δίδυμο των Σιμόες και Γιόχανσον συνθέτουν το πιο ποιοτικό ίσως δίδυμο αμυντικών χαφ του πρωταθλήματος. Κόβουν και ράβουν, τρέχουν και πασάρουν, τα πάντα όλα! Μπροστά από αυτούς υπάρχουν ο Μάνταλος, ο Βάργκας, ο Μπουονανότε, ο Πλατέλας και ο Μπαρμπόσα.Πολύ ποιοτικές λύσεις, που φέρνουν σε δύσκολη θέση τον εκάστοτε προπονητή για το ποιόν να αφήσει εκτός ενδεκάδας στο 4-2-3-1 που συνήθως χρησιμοποιείται μέχρι τώρα. Ο Πέτρος Μάνταλος γύρισε σε απίστευτα καλή κατάσταση από τον τραυματισμό του και μακάρι να συνεχίσει έτσι γιατί τον έχει ανάγκη και η Εθνική ομάδα. Ο Βενεζουελάνος Ρόναλντ Βάργκας εντυπωσιάζει με την τεχνική αλλά και την απλότητά του στο παιχνίδι, ενώ σκοράρει και με ευχέρεια. Ο μικροσκοπικός Ντιέγκο Μπουονανότε είναι το μεγάλο στοίχημα, γιατί ενώ είναι δεδομένη η αξία του και ξεκίνησε καλά, δείχνει πως όταν δεν παίρνει φανέλα βασικού, επηρεάζεται ψυχολογικά και δεν προσφέρει αυτό που μπορεί. Ο Βαγγέλης Πλατέλας κέρδισε τη θέση με το σπαθί του(όπως και την πρόσκληση στην Εθνική), ενώ και ο Έλντερ Μπαρμπόσα που πέρασε μεγάλη περίοδο περίοδο ντεφορμαρίσματος, δείχνει ανανεωμένος λόγω του ανταγωνισμού και ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του, δίνοντας μια ακόμη ποιοτική λύση στο μεσοεπιθετικό κομμάτι της ομάδας. Ο Μιγκέλ Κορδέρο που είναι αρκετά χρόνια στην ομάδα είναι μια περιττή παρουσία που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Ο Δημήτρης Ανάκογλου μπορεί μελλοντικά να βοηθήσει, κυρίως όμως σαν εναλλακτική λύση και όχι σαν πρωταγωνιστής.

Τέλος στη γραμμή κρούσης, εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν υπάρχει ο παίκτης που έχει το εύκολο γκολ, παρά μόνο ο – παλεύω μόνος μου - Χρήστος Αραβίδης. Ο Κρισάντους δεν κάνει, είναι φανερό (αν και προσπαθεί πολύ), ενώ ο Τζιμπούρ κατάλαβε ότι είναι ανεπιθύμητος και μάλλον παρατείνει τον τραυματισμό του μέχρι να φύγει (προσωπική εκτίμηση).

Το πρόβλημα της ΑΕΚ στο γκολ καλύπτεται προς το παρόν από τους πολλούς ποιοτικούς χαφ που διαθέτει, οι οποίοι σκοράρουν και από στημένες φάσεις, αλλά αν δεν αποκτηθεί ένας κανονικός σέντερ φορ, ούτε ο Πογιέτ ούτε κανένας άλλος θα μπορέσει να κάνει θαύματα.

Συμπερασματικά, χρειάζονται ένας έμπειρος στόπερ και ένας επιθετικός άμεσα (τον Γενάρη) και μελλοντικά ένας αριστερός μπακ, για να μπορέσει η ΑΕΚ να λέει ότι πάει για πρωτάθλημα και να τελειώσει η ιστορία του ''Ερχόμαστε''.

Κάποιος να ξορκίσει το δικό του φάντασμα!

Τελικά δεν πρόλαβε την παρέλαση ο Δέλλας. Μάλλον φυσιολογική εξέλιξη για έναν προπονητή που είναι στην αρχή της καριέρας του και παρά το ότι έδειξε καλά στοιχεία,δεν είναι έτοιμος για το ''mission impossible'' που ζητά ο κόσμος της ΑΕΚ και τον στήριξε απόλυτα μέχρι τώρα.

Ανέβασε την ταλαιπωρημένη Ένωση δύο κατηγορίες, έκανε το αυτονόητο δηλαδή και πήρε την ευκαιρία φτιάξει μια ομάδα για τη φετινή Superleague. Γκουαρδιόλα όμως δεν βγαίνουν συχνά,ούτε τα Σπάτα έγιναν ξαφνικά ''Λα Μασία''...Τα ντέρμπυ με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό(κυρίως) τσαλάκωσαν το προφίλ του Κολοσσού αφού έκανε κακή διαχείριση (αντικειμενικά) και χάθηκε η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Πρώτα από την διοίκηση και μετά από τον κόσμο ή το αντίστροφο, δεν έχει σημασία. Τα ''καρφιά'' του στη δήλωση αποχώρησης, αναμενόμενα και ανθρώπινα. Υπάρχει πίκρα.

Υπάρχουν και ευθύνες όμως. Γιατί όταν δέχεσαι να έχεις σέντερ φορ τον Κρισάνθους και θέλεις με το ζόρι να βγάλεις τον Τζανετόπουλο ''νέο Δέλλα'', δεν φταίνε μόνο οι πιο πάνω. Αυτή είναι και η διαφορά ενός μεγάλου και φτασμένου προπονητή από έναν ''wannabe'' που κάνει παραχωρήσεις στον Πρόεδρο.

Οι ελλείψεις λοιπόν στο ρόστερ της ΑΕΚ (κυρίως σέντερ φορ και στόπερ)δεν θα καλυφθούν μόνο με την αλλαγή προπονητή φυσικά. Αλλά τελικά ποιος σχεδίασε αυτή την ΑΕΚ; Και από την άλλη γιατί τόση υποτίμηση στο υπόλοιπο υλικό της ομάδας που άνετα θα πλαισίωνε την ενδεκάδα οποιασδήποτε άλλης στην Ελλάδα. Αναφέρομαι στους Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλο, Αραβίδη, Βάργκας, Μπουονανότε. Δεν τους λες και άμπαλους…

Και τώρα ποιός;Eδώ είναι τα δύσκολα. Γιατί – κακά τα ψέματα- όλοι είχαν στην άκρη του μυαλού τους ότι ο Τραϊανός θα είχε ημερομηνία λήξης.Υπάρχει έτοιμη λύση ή τώρα ψάχνονται;Mάλλον το δεύτερο…

 Η ΑΕΚ για να πρωταγωνιστήσει χρειάζεται έναν έμπειρο και ικανό προπονητή που θα έχει το απόλυτο κουμάντο και δεν θα υποκύπτει σε προεδρικές εμμονές τύπου Τζιμπούρ.

Το σίγουρο είναι ότι ο χρόνος πιέζει, δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες απώλειες και το γόητρο του Δικεφάλου έχει πληγεί σοβαρά. Ακολουθεί μετά τον Ηρακλή το ντέρμπυ στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό, όπου θα μπορούσε με νίκη να γίνει μια νέα αρχή.Μια ήττα θα φέρει τέτοια απογοήτευση στους οπαδούς που καθώς αρχίζουν και τα κρύα, τα ματς στο ΟΑΚΑ θα μοιάζουν ''κεκλεισμένων των θυρών''.

Ο Στέλιος Μανωλάς θα είναι ο συνδετικός κρίκος στη φετινή αγωνιστική συνέχεια.Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που ήταν κάτι σαν αόρατος καθοδηγητής του Τράϊ όλο αυτό το διάστημα, καλείται να αποφασίσει ποιος επιτέλους θα είναι αυτός που θα κάτσει στον πάγκο της ομάδας και θα ξορκίσει το δικό του φάντασμα!

Η ώρα έφτασε και δεν υπάρχει ανοχή για νέα λάθη...

Aλλιώς...φτιάξε το γήπεδο στη Ρενώ!

Όταν είσαι πίσω στο σκορ, είσαι υποχρεωμένος να ρισκάρεις. Όταν πραγματικά θέλεις τη νίκη, οφείλεις να την κυνηγήσεις αναλαμβάνοντας ρίσκο που μπορεί να οδηγήσει και στο ακριβώς αντίθετο. Στη συντριβή. Βέβαια με την ψυχρή ματιά των αριθμών και στις δύο περιπτώσεις η απώλεια είναι 3 πόντοι.

Κάτι τέτοιο περίπου έγινε στον χθεσινό αγώνα στο Φάληρο,όπου ο μόνιμος πρωταθλητής Ολυμπιακός έδειξε την ανωτερότητά του εκμεταλλευόμενος τις κακές κινήσεις του Δέλλα, όταν αυτός ήταν υποχρεωμένος να ρισκάρει.

Το μυαλό όμως δεν είναι πάντα καθαρό, δεν παίρνει μόνο σωστές αποφάσεις. Αλλά αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνουμε από το αποτέλεσμα. ''Μετά Χριστόν προφήτες'' μπορούμε όλοι μας να είμαστε.Από την άλλη τον προπονητή μια ομάδα τον πληρώνει γι’αυτό ακριβώς τον λόγο.Για να παίρνει δύσκολες αποφάσεις υπό πίεση,οι οποίες θα φέρνουν αποτέλεσμα.Και πάντα υπάρχει το γόητρο….κυρίως στα ντέρμπυ.Μεγάλο πράγμα η ψυχολογία!

Αν τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η εικόνα του ματς έδειχνε δύο ομάδες με συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο που προσπαθούσαν να παίξουν στα σίγουρα και να εκμεταλλευτούν το λάθος του αντιπάλου.Ο Ολυμπιακός το έκανε πρώτος στο κόρνερ με την κεφαλιά του Μποτία και το γκολ,όπου κατά την άποψή μου,κάνει επιθετικό φάουλ στον προσωπικό του αντίπαλο(Ντίντακ).Μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου υπάρχουν ακόμα δύο φάσεις οφσάϊντ που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και ''κόβουν'' την ΑΕΚ δευτερόλεπτα πριν βρεθεί σε θέση βολής.Δυστυχώς είμαστε και πάλι αναγκασμένοι να μιλήσουμε για διαιτησία στο Καραϊσκάκη κι ας ειρωνευτούν πολλοί,κρίνοντας μόνο από το τελικό αποτέλεσμα.Έχει πάντα σημασία πώς φτάνεις μέχρι εκεί.Γιατί αν κάποια στιγμή γινόταν το 0-1,θα μιλάγαμε για άλλο διαφορετικό ματς.Με τα ''αν'' βέβαια γράφουμε μόνο παραμύθια…

Από εκεί και μετά ήρθε γύρω στο 60’  η μοιραία αλλαγή του Σιμόες, που ήταν ίσως ο καλύτερος της ΑΕΚ μέχρι εκείνη τη στιγμή, αφού έκοβε κάθε υποψία αντεπίθεσης του Ολυμπιακού και προσέφερε ηρεμία στα στόπερ. Κάτι που χάθηκε μόλις βγήκε. Δημιουργήθηκαν απίστευτοι χώροι μπροστά από την άμυνα και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί έδειξαν τις μεγάλες αδυναμίες τους. Μοιραία ο πολύ έξυπνος και μετρημένος Μάρκο Σίλβα το εκμεταλλεύθηκε βάζοντας και τον Φορτούνη στη θέση του ανύπαρκτου Τσόρι και έκανε το τίποτα …4-0.Σκληρό και άδικο για την ΑΕΚ. Θρίαμβος και επίδειξη δύναμης για τον Ολυμπιακό.

Συνοψίζοντας, η διαφορά μπάτζετ που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια(και δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε γιατί) δεν μπορεί να καλυφθεί αν δεν υπάρξει επιτέλους το 50-50 μήπως και μπορέσει και ο ''φτωχός'' να σηκώσει κεφάλι. Ας τον αφήσουμε και μετά κρίνουμε. Και στον περσινό αγώνα του Κυπέλλου (1-1) είχαμε τα ίδια.

 Ο Ολυμπιακός έχει την τύχη φέτος να διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή που παρουσιάζει ένα σοβαρό σύνολο στο γήπεδο με παίκτες που ''δεν σου γεμίζουν το μάτι'' αρχικά, αλλά αποδεικνύουν ότι ξέρουν να κάνουν πολλές δουλειές (και αποτελεσματικά) μέσα στο γήπεδο.Αν είχε και λίγους Έλληνες παραπάνω….Αταίριαστη εικόνα με την επίσημη στάση της ΠΑΕ που με ένα στυλ ''τζάμπα μαγκιάς'' και φτηνής ειρωνίας,προσπαθεί να προστατέψει τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Η ΑΕΚ που έφτασε στο απόλυτο μηδέν με τον υποβιβασμό της στην Γ’Εθνική , όπως αποφασίστηκε από τα σημερινά της αφεντικά,είναι μια μεγάλη και ιστορική ομάδα που δεν αντέχει να συντρίβεται στα ''ντέρμπυ'' και ο προπονητής της να δηλώνει ‘’ευχαριστημένος από την προσπάθεια’’. Ο ''Τίγρης'' και η παρέα του οφείλουν να θωρακίσουν την ομάδα,να πάρουν έναν έμπειρο προπονητή για να ξανακάνουν την ομάδα πραγματικά μεγάλη.

Διαφορετικά δεν θα σε σέβεται κανείς και θα εμφανίζεται ο κάθε τυχαίος Βασιλόπουλος που θα τολμά να σου λέει ''να φτιάξεις το γήπεδό σου στη Ρενώ''!

''Τρωικός Πόλεμος'' και ρεαλισμός

H σύγχρονη ιστορία των ντέρμπυ Ολυμπιακού –ΑΕΚ (τα τελευταία 20 χρόνια δηλαδή), θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως ένας σύγχρονος Τρωικός Πόλεμος.

Στον ρόλο της  ''Ωραίας Ελένης'' προφανώς ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Από το χρονικό σημείο  της αρπαγής (καλοκαίρι 1996) του αγαπημένου ''Πρίγκιπα''(και μετέπειτα βάτραχου-προδότη) των Ενωσιτών, οι σχέσεις των δύο ομάδων δεν έφτασαν ποτέ να θεωρούνται ούτε καν τυπικά αρμονικές. ''Πάρης'' ο παντοδύναμος τότε ιδιοκτήτης της ΙΝΤΡΑΚΟΜ και της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σωκράτης Κόκκαλης. Αν θέλετε να το τραβήξουμε κι άλλο ''Μενέλαος'', (Βασιλιάς της Σπάρτης και σύζυγος της πέτρας του σκανδάλου),o Mιχάλης Τροχανάς! Μια γραφική φιγούρα, ένας αχυράνθρωπος που τοποθετήθηκε  στη θέση του Προέδρου της ΠΑΕ ΑΕΚ. Μιας ομάδας που τότε ήταν πρωταθλήτρια, έπαιζε κατά γενική ομολογία  το θεαματικότερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και συμμετείχε στο Τσάμπιονς Λιγκ…

Από τότε άρχισε ο μεγάλος κιτρινόμαυρος  κατήφορος που σταμάτησε στην Γ’Εθνική, δημιουργώντας την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.

Αποτυπώνοντας το κλίμα που επικρατεί για το επερχόμενο Σαββατιάτικο ματς, αρκεί μια απλή ερώτηση στους οπαδούς των δύο αντιπάλων. Πρώτα σε Αεκτζή:''Θέλεις να έρθει σήμερα ο Μουρίνιο με τον Κριστιάνο Ρονάλντο ή να κερδίσεις τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη;'', πιστεύω ότι δεν θα σκεφθεί πολύ για να απαντήσει το δεύτερο! Αντίστοιχα ''θέλεις φυσικά και το φετινό Πρωτάθλημα, αλλά ποιόν καίγεσαι να κερδίσεις περισσότερο, τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ στα ντέρμπυ;'' νομίζω ότι η απάντηση που κερδίζει για τους φίλους του Ολυμπιακού είναι πάλι η δεύτερη!

Είναι πολλές οι φορές που μια ομάδα παίρνει το Πρωτάθλημα αλλά χάνει τα ντέρμπυ, κάτι που συνέβαινε σχεδόν σε όλες τις ομάδες του Μπάγεβιτς. Τώρα όμως που - ο πιο επιτυχημένος τεχνικός στην χώρα μας- θα ξαναπάει στο Φάληρο ως φιλοξενούμενος, καταλαβαίνει κι ο ίδιος πόσο πολύ μετράει μια νίκη εκεί. Δεν είναι μόνο οι βαθμοί. Είναι πάνω από όλα νίκη ψυχολογίας, που θα σηματοδοτήσει την ολική επαναφορά της Ένωσης στη διεκδίκηση τίτλων. ‘‘Τurning point’’ που λένε και οι Άγγλοι.

Αν κερδίσει βέβαια ο Ολυμπιακός, που είναι και φαβορί και σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση, θα αρχίσει να προβάρει από νωρίς και το φετινό ‘‘στέμμα’’, δίνοντας σε όλους να καταλάβουν ποιος είναι το αφεντικό!

Η ΑΕΚ και ο Δέλλας  μπορούν να ονειρεύονται την πορεία της Γιουβέντους στην Ιταλία, που μόλις επέστρεψε(2007) στην Serie A’ πήρε το πρωτάθλημα! Ο Ολυμπιακός και ο Μάρκο Σίλβα θέλουν να συνεχίσουν να είναι κάτι σαν…τη Σέλτικ της Ελλάδας, χωρίς αντίπαλο δηλαδή!

Δυο μέρες υπομονή για να δούμε ποιο όνειρο θα βγει αληθινό!

Κάποιος να στρίψει το τιμόνι!

Τέλος καλό, όχι όλα καλά όμως για την Εθνική μας ομάδα.

Μια νίκη σε 10 ματς με αντιπάλους όχι αυτό που λέμε ‘‘μεγαθήρια’’, σίγουρα είναι μια μεγαλειώδης αποτυχία. Τελευταίοι σε ένα γκρουπ όπου χάσαμε μέσα-έξω από τα Νησιά Φερόε! Αν αυτό δεν είναι αποτυχία, τότε τί είναι;

Το κακό έγινε από την αρχή με την πρόσληψη Ρανιέρι και αυτή η λάθος επιλογή παρέσυρε τα πάντα μέχρι το τέλος.

Υπάρχουν όμως και τα θετικά. Ποιά είναι αυτά; Oι δηλώσεις Μόρα και Τοροσίδη. Κατέθεσαν την αλήθεια τους με ωριμότητα και ειλικρίνεια. Καταλάβαμε όλοι ότι έλειπε αυτός (ο προπονητής) που θα επιβάλλει μια αγωνιστική γραμμή και ένα στόχο για την ομάδα, με αποτέλεσμα ο καθένας να λειτουργεί όπως τον βόλευε και η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο να είναι τραγική. Είπαμε είναι ομαδικό το άθλημα...

Και τον Μέσι να ‘‘ελληνοποιούσες’’ για να τον βάλεις σε αυτή την ομάδα, πάλι το αποτέλεσμα δεν νομίζω ότι θα διέφερε. Θα χανόταν κι αυτός στη γενική μετριότητα που εκτός των άλλων έφερε και τρομερή ατυχία. Γκίνια όπως λέμε στο γήπεδο. Θυμηθείτε  μόνο τις χαμένες ευκαιρίες στα ματς εκτός με Νησιά Φερόε και Βόρεια Ιρλανδία την περασμένη Τετάρτη. Και τελικά τρίτη στον όμιλο βγήκε  μια μέτρια Ουγγαρία, από την οποία πήραμε τους 4 από τους 6 βαθμούς μας!

Επομένως ο στόχος από εδώ και πέρα πρέπει να είναι η πρόκριση στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Το υλικό είναι δεδομένο. Υπάρχουν πολλά δυνατά  ‘‘χαρτιά’’ που μπορούν να καλύψουν  τις επίσης πολλές αδυναμίες,που λίγο –πολύ συναντάς στις περισσότερες ομάδες.

Φορτούνης, Μάνταλος, Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, Αραβίδης και Κονέ είναι ένας καλός κορμός, που με την προσθήκη του ‘‘ξεχασμένου’’ λόγω τραυματισμού Μανιάτη μπορούν να οδηγήσουν ξανά την Εθνική σε επιτυχίες.

Ποιός όμως θα το πετύχει αυτό;Kάποιος ξένος προπονητής-μισθοφόρος που στην πρώτη στραβή θα σκέφτεται την ασφάλεια της παχυλής του αποζημίωσης; Ή κάποιος από τις εντός συνόρων λύσεις (Έλληνας ή μη) που γνωρίζει τις ιδιαιτερότητές μας και μπορεί να δώσει κίνητρο στον Έλληνα ποδοσφαιριστή, που πλέον παίζει στα καλύτερα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και έχει παραστάσεις από μεγάλες αναμετρήσεις.

Αλβανία,Βόρεια Ιρλανδία,Ουαλία,Αυστρία και Σλοβακία θα είναι στη Γαλλία το καλοκαίρι του 2016.Εμείς θα τους βλέπουμε όπως και παλιότερα από την τηλεόραση. Τότε ίσως νιώσουμε πολύ περισσότερο τον τωρινό αποκλεισμό.

Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω.Επειγόντως κάποιος να στρίψει το τιμόνι.Τώρα!