ΤΟΥ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΓΕ!

Aπό το Μάϊο του 2009, στον τελικό κυπέλλου όταν είχε ισοφαρίσει ο Ολυμπιακός στις καθυστερήσεις με γκολ του Νταρμπισάϊρ, η ΑΕΚ είχε κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς με τον πολυδιαφημισμένο Ερνέστο Βαλβέρδε.Χθες του επέστρεψε τα ...χρωστούμενα με γκολ του Ίσμαελ Μπλάνκο στο ’92!

Σε ένα ματς άνευρο ,που δεν θύμιζε σε τίποτα παλιότερα ντέρμπυ των δύο ομάδων(ακόμη και το κλίμα στην εξέδρα ήταν υποτονικό), η ΑΕΚ κατάφερε να κλέψει ένα ματς που το είχε πιο πολύ ανάγκη από τον αντίπαλό της .Κι αυτό γιατί κατάφερε να συντηρήσει τις όποιες ελπίδες για μια καλύτερη θέση στο πρωτάθλημα ,με την προϋπόθεση ότι θα κάνει καλά ‘ψώνια’ τα Χριστούγεννα και ταυτόχρονα θα ξεφορτωθεί και πολλή σκαρταδούρα.
Προπονητή καλό έχει,όμως πάλι αναγκάστηκε να παίξει με το Γιάχιτς δεξί μπακ ,όπως και ο Ντούσαν (που είχε δεχθεί τρομερή κριτική γι’αυτό).Ευτυχώς ο Χιμένεθ είναι ανοιχτόμυαλος και έβαλε χθες ένα κανονικό αριστερό μπακ,το Νίκο Καράμπελα και αυτός τον δικαίωσε.Μπορεί να μην είναι Ρομπέρτο Κάρλος ,αλλά ξέρει τη θέση και κυρίως δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται εκεί ο Λαγός ,που μπορεί να παίξει στα χαφ και να βοηθήσει την ομάδα και τον εαυτό του.Εκεί όπου και πάλι ήταν φανερό ότι δεν μπορούν να κρατήσουν οι Μάκος (αποκορύφωμα η φάση που ΔΕΝ γύρισε τη μπάλλα στην περιοχή –έτοιμο γκολ θα ήταν),Γκέντσογλου και Λεονάρντο.
Ο Μανόλο Χιμένεθ πιστώνεται τις σωστές αλλαγές,αφού με την είσοδο των Πάπα Μπούμπα Ντιόπ και Γκερέϊρο ,ανέβηκε η ομάδα,κράτησε μπάλλα και προσπάθησε να τη βγάλει σωστά μπροστά.Ταυτόχρονα έδειξε ότι δε ‘μασάει’ και άλλαξε τον αρνητικό και εξαφανισμένο χθες Νάτσο Σκόκο(θα το ξαναπώ :αν ήταν ο Ντούσαν στον πάγκο θα έβγαινε τόσο ήσυχα;).
Από το σημείο μάλιστα του χαμένου πέναλτυ του Ντουντού(δε νομίζω ότι υπήρχε τίποτα) η ΑΕΚ βγήκε περισσότερο μπροστά και προσπάθησε να πάρει κάτι από το ματς και δικαιώθηκε! Όταν ο Σενεγαλέζος χαφ πήρε τη μπάλλα έξω από την περιοχή και με δύναμη ,τεχνική και ταχύτητα πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του,μπαίνοντας σαν τανκ στην περιοχή και κάνοντας το απλό (που δεν έκανε νωρίτερα ο Μάκος),γύρισε τη μπάλλα εκεί που έπρεπε ,στο κέντρο της άμυνας του Ολυμπιακού,όπου περίμενε ο Ζορό να κάνει το απλό,συνεχίζοντας την παράδοση που έχει απέναντι στον Ολυμπιακό.
Τέλος για τον Ολυμπιακό πρέπει να σημειωθεί ότι αν και έδειχνε καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο ,ήταν για άλλη μια φορά στο ΟΑΚΑ άνευρος και ειδικά χθες ‘μπλαζέ’ ,υποτιμώντας την ΑΕΚ,κάτι που φάνηκε από τη γρήγορη είσοδο Ιμπαγάσα και Πάντελιτς, τη στιγμή που πίσω είχε σοβαρά προβλήματα λόγω απουσιών.Δεν πείθει ότι μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα από μόνος του,παρά μόνο αν του το επιτρέψουν οι υπόλοιποι ,που μάλλον τον φοβούνται υπερβολικά.
Καλημέρα σας!

Όταν τα ζιβάγκο έγιναν Prada/ΕΞΕΔΡΑ

Το άρθρο του Δημήτρη Δραγώγια στην εφημερίδα ΕΞΕΔΡΑ(17.11)με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοέμβρη,θίγει συμπεριφορές που προκαλούν αυτές τις δύσκολες μέρες και δεν διστάζει να καταλογίσει τις ευθύνες που αναλογούν στην περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου.Το αναδημοσιεύω αυτούσιο:

Από Πολυτεχνείο δεν καταλάβαινα και πολλά. Ημουν στο στάδιο του πιτσιρικά που τον ενδιέφεραν μόνο οι βόλτες με ποδήλατο και πάντα με βοηθητικές. Σήμερα ακούω τους «αυτόπτες» μάρτυρες να ομιλούν με το δέος του ανθρώπου που μετέσχε σε μια εποποιία και που να πάρει όλοι τους «κάτι» είναι. Και αυτό το «κάτι» με διαολίζει γιατί συμπτωματικά έχει σχέση με την επόμενη γενιά. Τη γενιά τη δική μου.

Κάποτε, το να έχεις ζιβάγκο το 1973 ήταν το must της εποχής. Σήμερα, οτιδήποτε λιγότερο από Cayenne διαθέτεις είσαι απλά θνητός. Το να μιλάς για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» ακούγεται σαν το «πάτερ ημών» στα σουαχίλι, κανέναν δεν αγγίζει. Και που να πάρει, όλοι αυτοί που σήμερα παίρνουν τις αποφάσεις για την τύχη μου, ανήκουν σε εκείνη τη γενιά. Κάποιοι ήταν «αυτόπτες». Ή τουλάχιστον ισχυρίστηκαν ότι ήταν. Για να εξαργυρώσουν στο όνομα της Δημοκρατίας την «ανιδιοτελή» μάχη τους για αυτά που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα.

Η γενιά του Πολυτεχνείου απέτυχε παταγωδώς. Είναι σαν τον ποδοσφαιριστή που νικά το μεγαθήριο και ξαφνικά τυφλώνεται από τη δημοσιότητα, είναι σαν τον ταλαντούχο αθλητή που ντοπάρεται επειδή νιώθει ανασφαλής για να αντέξει στον χρόνο, είναι σαν τον διάκο που αποθρασύνεται στην πρώτη λειτουργία και νιώθει αρχιμανδρίτης. Της γενιάς εκείνης της δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να αλλάξει την Ελλάδα. Της άλλαξε κατεύθυνση σπρώχνοντάς τη στον γκρεμό. Πού είναι οι ήρωες του Πολυτεχνείου; Οσοι δεν εξαργύρωσαν την «επιτυχία τους» με θώκους ή θωκίσκους, επέλεξαν την ανωνυμία τους, τριγυρνώντας κάπου στα Εξάρχεια. Ισως να είναι και οι πιο ειλικρινείς. Οι περισσότεροι συμβιβάστηκαν στη Δημοκρατία του «λες ό,τι θέλεις, αλλά κάνεις ό,τι λένε».

Το χειρότερο είναι ότι το Πολυτεχνείο δεν ζει, δεν ξανάρχεται, δεν αναβιώνει. Απλώς το θυμάσαι σαν τα σόλο του Χέντριξ στο Γούντστοκ. Ακόμη και ραδιόφωνο είναι περιττό να φτιάξεις. Θα σπεύσουν να στο προσφέρουν με δωρεάν πρόγραμμα και μπόλικο betting. Είμαι σίγουρος ότι ακόμη και ζιβάγκο να έψαχναν θα φρόντιζαν να είναι Prada.

Κύριοι του Πολυτεχνείου, εσείς ζήσατε καλά. Αφήστε εμάς να ζήσουμε έστω λίγο χειρότερα. Αλλά αφήστε μας στις αναμνήσεις και μην απομυθοποιείτε άλλο τους εαυτούς σας. Εμείς άλλη ιστορία μάθαμε...

FOOTBALL FACTORY Μελωμένοι

Αναδημοσιεύω από το LIFO(11.11.2010)το πολύ ωραίο (και πάλι) άρθρο του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου.Επίκαιρο όσο ποτέ ,απολαύστε το!
"Ο εκλεγμένος βουλευτής Γιώργος Ανατολάκης δεν έχει σχολιάσει ακόμα την πορεία των εκλογών. Περίεργο: τόσα πάνελ, τόση ρητορική, τόσος τηλεοπτικός χρόνος, ένα πεντάλεπτο διστακτικών απαντήσεων, ξενοφοβικής ρητορικής και συντακτικών λαθών θα ήταν άλλη μια ενδιαφέρουσα εκλογική εικόνα αμηχανίας. Αν κάποιος, όμως, καλούσε τον Ανατολάκη, τη ζωντανή απόδειξη πως σημασία δεν έχει τι λες (ή τι προσπαθείς να πεις), αλλά πόσο αναγνωρίσιμος είσαι σε αυτήν τη ζωή, θα έκανε με υπερβατικό τρόπο μια σύγκριση ποδοσφαίρου και πολιτικής. Μπορεί να γίνει και αλλιώς.

Και οι δυο τομείς ζούνε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου υπάρχουν τριών ειδών πραγματικότητες. Η μια έρχεται από το φαντασιακό επίπεδο. Στο ποδόσφαιρο έχει να κάνει με την εγωμανία κάποιων προέδρων, που θεωρούν πολιτισμό το να παρακολουθήσουν δίπλα δίπλα αυτοί και οι μπράβοι τους ένα παιχνίδι, όλους αυτούς που φωνάζουν «είμαστε η σωτηρία του ποδοσφαίρου» χωρίς να καταλάβουν πως κάνουν πλάκα. Στην πολιτική, η αντίστοιχη πρόκληση είναι να λες πως ένοχοι είναι όσοι δεν πάνε να ψηφίσουν και όχι όσοι τους έκαναν να αηδιάσουν. Και να είσαι ένας απ' αυτούς.

Η άλλη πραγματικότητα είναι το οπαδικό επίπεδο. Δεν είναι αληθινό, είναι διασκεδαστικά εμμονικό -όταν δεν είναι βίαιο-, δεν έχει λογική, μόνο κραυγές, και αν δεν υπήρχε, το ποδόσφαιρο θα ήταν πιο λογικό, πιο ήρεμο, πιο προβλέψιμο, πολύ χειρότερο δηλαδή. Στην πολιτική, το οπαδικό επίπεδο είναι να βλέπεις 20χρονα παιδιά σε κομματικό περίπτερο στο Σύνταγμα, όλα τους γεμάτα ενθουσιασμό, όνειρα διορισμών, γαλάζιες μπλούζες με ανατριχιασμένους γιακάδες, να τραγουδάνε Βέρτη μελωμένοι. Τόσο όμορφα.

Το τρίτο επίπεδο πραγματικότητας είναι το φυσιολογικό, το πιο ουσιώδες. Στο ποδόσφαιρο είναι ένα γκολ, ο Λάζαρος, ο Μιραλάς, ο Μπλάνκο, ο Γκαρσία, ένας γκρινιάρης προπονητής από την Κρήτη και όλος αυτός ο θίασος των καλών, κακών, μέτριων, καθόλου ρομαντικών αλλά πραγματικών πρωταγωνιστών. Στην πολιτική πραγματικά καλοί πρωταγωνιστές δεν υπάρχουν πολλοί. Βασικό συστατικό των περισσότερων υποψηφίων είναι η αναξιοπρέπεια. Όσοι είναι αξιοπρεπείς, συνήθως, χάνουν γιατί ντρέπονται να μιλήσουν μέσα σε τέτοιο όχλο. Μάλλον γι' αυτό το ποδόσφαιρο είναι πιο δίκαιο: Εκεί, σημασία δεν έχει ποιος είσαι, πόσο κόσμο διόρισες, πόσους αγόρασες, πόσες φορές βγήκες στην τηλεόραση, πόσο ψεύτης, αναγνωρίσιμος, «θεά» ή γελοίος είσαι. Σημασία έχει μόνο τι κάνεις."

Stelios

Ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν πρόεδρος του συνδικαλιστικού οργάνου των ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) Στέλιος Γιαννακόπουλος,εκμυστηρεύθηκε χθες(9.11.10)αρκετά ανδιαφέροντα παρευρισκόμενος σε γνωστό δημοσιογραφικό στέκι.Πάντα προσιτός ,ευγενικός και απλός ο Stelios,είπε μεταξύ άλλών:
• 'Δάσκαλος και σύμβουλος για τις επιλογές μου υπήρξε ο (πρώην ποδοσφαριστής επίσης) πατέρας μου.Αυτόν άκουσα στα 18 μου όταν έφυγα από τον Εθν.Αστέρα (Γ΄Εθνική) και πήγα στον Πανηλειακό (επίσης Γ) και όχι σε Αθηναϊκό ή Απόλλωνα (τότε Α’ )που με ζητούσαν'.Η συνέχεια και η απογείωση της καριέρας του γνωστή…
• ‘Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν με επηρέασε και δεν με βοήθησε στο ξεκίνημα μου στον Ολυμπιακό ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Επίσης ο Αλαρντάϊς στη Μπόλτον με βοήθησε πολύ στην τακτική,με και χωρίς τη μπάλλα’.Αυτά για όσους κάνουν μόνο αρνητική κριτική στον ¨πρίγκηπα¨…
• Αναφορικά με την ανάρτηση πρωτοσέλιδων του «αντίπαλου» οπαδικού τύπου στα αποδυτήρια του ΠΑΟ πριν το πρόσφατο ντέρμπυ: ‘…στην Αγγλία ήταν κάτι που γινόταν συχνά με στόχο το ψυχολογικό ντοπάρισμα των παικτών πριν από ένα μεγάλο παιχνίδι.Ο Αλαρντάϊς το χρησιμοποιούσε ,κάθε προπονητής έχει τις δικές του μεθόδους…’.
• ‘Στη Λάρισα οι φίλαθλοι με αντιμετώπιζαν σαν παίκτη του Ολυμπιακού , ήρθαν και κάποιοι αναπάντεχοι τραυματισμοί…’ για το σύντομο πέρασμα του από την ΑΕΛ,αλλά και ‘…έχω μια πικρία που δεν έκλεισα την καριέρα μου στον Ολυμπιακό,είμαι όμως ευχαριστημένος με ότι πέτυχα.Αν έκλεινε και η μεταγραφή μου στη Λίβερπουλ…’.
• Για τη δράση του ΠΣΑΠ στο θέμα της βίας: ‘…έχει παρθεί απόφαση να αποχωρήσουν και οι 22 παίκτες από το γήπεδο σε περίπτωση επεισοδίων.Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είναι οι πρωταγωνιστές και πρέπει να δείξουν την αποδοκιμασία τους στις πράξεις των αναγκέφαλων που δημιουργούν προβλήματα στη δουλειά τους…’
• Τέλος ανέφερε μια ανέκδοτη ιστορία από το έπος του 2004: ‘Μόλις φτάσαμε στην Πορτογαλία ,στα δωμάτια του ξενοδοχείου οι διοργανωτές είχαν αφήσει κάποια καλάθια με φρούτα για το καλωσόρισμα.Μέσα υπήρχε μια κάρτα που έλεγε(πάνω –κάτω):Έλληνες καλώς ήρθατε ,ευχόμαστε να κάνετε ένα καλό τουρνουά και όπως αρχίζει με Πορτογαλία –Ελλάδα ,έτσι και να τελειώσει με το ίδιο ζευγάρι στον τελικό!!!Όλοι το πήραν στην πλάκα και πέταξαν την κάρτα αμέσως …Ούτε ένας δεν τη φύλαξει για να μπορεί να αποδεικνύει την αλήθεια της ιστορίας!’