Ο Τζήλος είναι ένας άνθρωπος

Θα έλεγε κανείς ότι η αναβολή των αγώνων του Σαββατοκύριακου, βολεύει την ΑΕΚ καθώς κανένα από τα μεταγραφικά ζητήματα δεν έχει προχωρήσει, ενώ τραυματισμοί και τιμωρίες δεν επιτρέπουν τη σύνθεση μιας 11άδας που να ταιριάζει σε ομάδα που ακόμα (μην το ξεχνάμε) κουβαλάει τον τίτλο της περσινής πρωταθλήτριας. Η νίκη διαδικαστικού χαρακτήρα με  το αποδεκατισμένο ρόστερ στο Βόλο (20/12) για το Κύπελλο, δεν έβαλε περισσότερη άμμο στην κλεψύδρα του Ουζουνίδη που δείχνει να τελειώνει, παρά το γεγονός ότι χαίρει της στήριξης  Μελισσανίδη. Ευτυχώς μάλιστα που στο β’ μέρος θύμισε ότι είναι η ΑΕΚ και όχι κάποια τυχαία ομάδα με κιτρινόμαυρα.

Σίγουρα όμως είναι άκυρο και ανούσιο να μιλάμε για ποδόσφαιρο όταν κινδυνεύει η ζωή ενός ανθρώπου, του Λαρισαίου Θανάση Τζήλου. Του διεθνή διαιτητή που είχε την ατυχία να σφυρίξει πριν δύο εβδομάδες τον αγώνα Ξάνθης –Ολυμπιακού, ''στεναχώρησε'' κάποιους και βρέθηκε να χαροπαλεύει εξαιτίας μαφιόζικης επίθεσης από τους δυσαρεστημένους του υποκόσμου που κάνουν κουμάντο στο επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο.

Πρώτη η ΠΑΕ Ολυμπιακός(!) και μετά όλοι οι υπόλοιποι βγήκαν να καταδικάσουν το  γεγονός σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, την ώρα ο υπουργός Βασιλειάδης δηλώνει με έπαρση ''δε θα γίνουμε Κολομβία….''! Αμέσως μετά τη δήλωση σκίστηκαν κάποιες δεκάδες …καλσόν!

''Όχι Βία στα Γήπεδα'', ήταν  το σύνθημα-καραμέλα από τη δεκαετία του ’80 που μεγάλωσε γενιές και γενιές κι έχουμε βαρεθεί να το ακούμε. Ένα σλόγκαν χωρίς ουσία, αφού η βία εμπλέκεται σε πολλές εκδηλώσεις της αθλητικής καθημερινότητας, ακόμα και σε αγώνες παιδικού πρωταθλήματος ή γυναικείου βόλεϊ (δολοφονία Φιλόπουλου)και μαλιστα εκτός αγωνιστικών χώρων,υπακούοντας πλέον σε κανόνες συμμοριτοπόλεμου.

Κανείς δεν δίνει σημασία αν ο διπλανός του στο γήπεδο πετάει ένα κέρμα ή μπουκάλι στον αγωνιστικό χώρο. Καμία ενόχληση δεν υπάρχει για περιστατικά όπου ξαφνικά το μαγαζί κάποιου διαιτητή καταστρέφεται από ''τυχαία'' πυρκαγιά. Καμία ενόχληση δεν υπάρχει για τον προπηλακισμό νυν και πρώην διαιτητών (πχ περίπτωση Κωνσταντινέα), ευτυχώς όχι πάντα με τόση αγριότητα όση της τελευταίας επίθεσης. Μόνο ειρωνείες, σχόλια καφενειακού επιπέδου του στυλ ''ας σφύριζε καλύτερα…'' και επίσημες δηλώσεις καταδίκης από τους αρμόδιους φορείς, κενές περιεχομένου και ουσίας.Κοινώς…''μη σου τύχει''!

Κι αν δηλαδή αποφασίσεις να είσαι διαιτητής στην Ελλάδα; Kακό του κεφαλιού σου! Μπορεί να φτάσεις κάποια στιγμή στο επίπεδο του άτυχου διεθνή διαιτητή Θανάση Τζήλου, να σφυρίζεις δηλαδή Superleague και να αμοίβεσαι με 1500€ καθαρά για κάθε αγώνα, αλλά με πιο τίμημα; Να τρέμεις μήπως πάρεις κάποια λάθος απόφαση και ''σου την πέσουν'' οι θιγόμενοι;

Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση να έχεις πολλές λάθος αποφάσεις και η ΕΠΟ να σε δηλώσει στον πίνακα με τους υποψήφιους διεθνείς διαιτητές! Πρόσφατα συνέβη αυτό με τη Μαρία Δέτση, βοηθό διαιτητή στο Αγρίνιο στον αγώνα Παναιτωλικού-ΑΕΚ (2-1), όταν και σήκωνε τη σημαία χωρίς να ξέρει γιατί! Ευτυχώς δεν επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα, κέρδισε η ομάδα που ήταν καλύτερη και η κουβέντα σταμάτησε εκεί. Ίσως και γιατί πρόκειται για γυναίκα και αντιμετωπίστηκε με επιείκεια...

Για να κλείνουμε το κεφάλαιο ''διαιτησία'' πρέπει να παραδεχτούμε ότι διαιτητές γίνονται συνήθως αυτοί που δεν καταφέρνουν να κλωτσάνε το τόπι με ιδιαίτερη επιτυχία. Δεν θυμάμαι κανένα μικρό παιδάκι να βλέπει αγώνα και να λέει θέλω να γίνω διαιτητής. Είναι εξάλλου πάντα ο εύκολος στόχος αν κάτι πάει στραβά για την ομάδα μας και ακολουθούν καταγγελίες των ΠΑΕ ''δεν θα επιτρέψουμε στην ανομία και στο παρασκήνιο να επιβάλλουν τους νόμους τους''. Αμέσως μετά στο όνομα του  ''υπέροχου κόσμου'' οι ίδιοι που τα καταγγέλουν, σχεδιάζουν και τα κάνουν. Εκτός γηπέδων πια.Έξω από το σπίτι σου,έξω απ'τη δουλειά σου.Για να πάρουν το μήνυμα και οι υπόλοιποι.Έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται!

Και δυστυχώς βρίσκουν ''πρόθυμα αυτιά''!Και ακούς τους ΠΑΟΚτσήδες να λένε  μεταξύ σοβαρού και αστείου  ''εμείς δεν κυνηγήσαμε έτσι τον Κομίνη!!'' Για τα πιστόλια του Ιβάν....κουβέντα!

Ο χαρακτηρισμός  ''άρχοντας του αγώνα'' δημιουργεί επιπλέον πίεση στους διαιτητές που προσπαθούν να είναι οι πρωταγωνιστές, ενώ στόχος τους θα έπρεπε να είναι να περνούν απαρατήρητοι. Κάπου εκεί χάνεται η μπάλα και αρχίζουν τα ανθρώπινα λάθη και φυσικά το ''στήσιμο''. Είναι κοινό μυστικό και γι’αυτό ο Τζήλος και ο κάθε Τζήλος θα την πληρώνουν για το σύνολο των λαμόγιων που έχουν τη σφυρίχτρα στο στόμα και τη χρησιμοποιούν ανάλογα τις παραγγελίες….

Από το σημείο όμως αυτό μέχρι να ανεχόμαστε μαφιόζικες συμπεριφορές υπάρχει μεγάλη απόσταση. Οι κραυγές από το βίντεο του ξυλοδαρμού ενός ανθρώπου, θα πρέπει να μείνουν βαθιά χαραγμένες στη σκέψη όλων μας που πηγαίνουμε στο γήπεδο(αν πρέπει να ξαναπάμε). Έχουμε ευθύνη όλοι μας.Σωστά αντέδρασε ο Σύνδεσμος Διαιτητών και κήρυξε αποχή από τους αγώνες σαν διαμαρτυρία για ότι συνέβη.Θα έπρεπε και ο ΠΣΑΠ να ακολουθήσει,αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν τέτοιες ευαισθησίες.Εύχομαι χωρίς να το ελπίζω να μη μείνουν μόνο εκεί,γιατί βλέπω να περνούν οι γιορτές και όλοι να επιστρέφουν στο γήπεδο σαν να μη συνέβη τίποτα.

 Ο Τζήλος είναι ένας άνθρωπος, όπως ήταν πρόσφατα ο Ζακ για τη δολοφονία του οποίου έγινε τόσος ντόρος. Είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, που οδηγούσε ένα Πεζό 106! Δεν πρέπει να περάσει στο ''ντούκου''!

Οι ξένοι διαιτητές και το VAR θα είναι μια προσωρινή λύση,μην έχετε αυταπάτες. Μόλις βρουν την ευκαιρία οι εγχώριοι Eσκομπάρ, θα κάνουν πάλι αυτό που ξέρουν γιατί έχουν ένα και μόνο κανόνα που τους οδηγεί:

''Moνά-ζυγά,μονόζυγα…δικά μας!''

Θα το επιτρέψουμε;

Έκανες την ΑΕΚ,αεκάκι

"Ακουμπάμε τον αντίπαλο και δίνει φάουλ, μας κάνουν φάουλ και δεν δίνει τίποτα". Δεν είναι δηλώσεις από τοπικό πρωτάθλημα, είναι δηλώσεις προπονητή ομάδας στο Champions League!

Δεν είμαι εδώ για να χαϊδεύω αυτιά. Μόνο μου κίνητρο για να κάνω, ότι κάνω η αγάπη και  η τρέλα για την ΑΕΚ.

Σε αυτή τη λογική σαν οπαδός του Δικεφάλου, δεν αντέχω να βλέπω την ομάδα σε αυτή την κατάσταση. Ήταν που ήταν ξεγυμνωμένη από το καλοκαίρι λόγω κακού σχεδιασμού,λόγω τραυματισμών, λόγω τιμωριών, ήρθαν και τα τελευταία γεγονότα να την αποτελειώσουν.

Με την αμέριστη συμπαράσταση και ανοχή του Μαρίνου Ουζουνίδη! Που βγήκε χθες να τα βάλει με το διαιτητή, λες κι έπαιζε στο ελληνικό πρωτάθλημα! Δεν βλέπει πως χθες κατέβηκε  με λύσεις ανάγκης,με ένα κέντρο της συμφοράς δίνοντας στον στόπερ Τσόσιτς την πρώτη πάσα για να κάνει παιχνίδι(!) και με τον τελειωμένο Μοράν να παίρνει φανέλα βασικού,επειδή ξεκάθαρα δεν υπάρχει άλλος!Κρίμα να μην είμαστε κάπου εκεί κοντά,να παίζαμε κι εμείς σε έναν τέτοιο αγώνα,που ξέρεις!

Κι όλα αυτά επειδή αυτός ανέχθηκε να μην έχει λύσεις και προτίμησε να κρεμάσει τους ποδοσφαιριστές του. Αλλά υπάρχει η εύκολη λύση…''μας έσφαξε ο διαιτητής''. Δεν βλέπει ότι γλίτωσε από τόσα γκολ μέχρι τότε, να είναι καλά τα δοκάρια και ο Μπάρκας, παρά στέκεται στη φάση του 88^ου λεπτού! Το πώς έφτασε μέχρι εκεί, ενδιαφέρει κανέναν ή βλέπουμε άλλο άθλημα;

Που έστησε την ομάδα, σαν ομαδούλα μήπως και πάρει έναν πόντο και δεν φύγει από το Champions League άκλαυτος. Και τελικά δεν τα κατάφερε! Γιατί αν είσαι μίζερος όλα στραβά σου πάνε! Το ξέρει ο καθένας μας!

Και αυτή η ΑΕΚ ειδικά στην Ευρώπη έβγαλε μιζέρια! Διάβαζα κάποια στατιστικά, που δυστυχώς λένε την αλήθεια: Μηδέν τελικές σε 6 ματς !!! Δεν ανάγκασε κανέναν αντίπαλο γκολκίπερ σε απόκρουση! Είναι δυνατόν; Και σήμερα αναλύουν οι εφημερίδες πώς έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα χωρίς πόντο σε όμιλο. Ντροπής πράγματα. Γράφω αυτό που αισθάνομαι!

Υπάρχει ένας μεγάλος υπεύθυνος, πέρα από τον ηγέτη Δημήτρη Μελισανίδη. Είναι  ο Μαρίνος Ουζουνίδης,τέλος!Δεν κάνει για την ΑΕΚ, δεν έχει μπει στην ψυχολογία του τι σημαίνει ΑΕΚ. Την αντιμετωπίζει σαν Αστέρα Ραχούλας! Και αυτό δεν μπορεί να είναι ανεκτό!

Κλείνοντας, να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα.Δεν μπορεί με το που συμμετέχεις σε μία μεγάλη διοργάνωση όπως τo Champions League, αυτομάτως να θεωρείσαι μεγάλη ομάδα. Έχεις την ευκαιρία να γίνεις μεγάλη ομάδα, δίπλα σε πραγματικά μεγάλους, να έχεις παραστάσεις άλλου επιπέδου. Ναι, μέχρι εκεί όμως. Γιατί αν δεν μπορείς να σταθείς σε αυτό το επίπεδο, φροντίζεις να είσαι τουλάχιστον αξιοπρεπής, διαφορετικά με συμπεριφορές νεόπλουτου κερδίζεις το χλευασμό.Το μηδέν θα σε κυνηγάει, η φανέλα σου μικραίνει και ο πελατάκος-φίλαθλος που περιμένεις να έρθει στο γήπεδο, χωρίς να του προσφέρεις αυτό που ζητάει,θα φύγει….

Κάπως έτσι φτάνεις να παίζεις την Κυριακή στη Λάρισα και αντί να πηγαίνεις με τον αέρα της πρωταθλήτριας για ένα διαδικαστικό τρίποντο,σκέφτεσαι το τι ετοιμάζει ο κάθε Κούγιας που τόσα χρόνια επιβιώνει παρασιτικά στον φοβερό και τρομερό κόσμο του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Κρίμα για την ΑΕΚάρα μας, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία φέτος!