''Τελικά θα δούμε κανένα καλό ματσάκι
σ’αυτό το Εuro;''με
ρώτησε ένας φίλος προχθές ανοίγοντας μια ποδοσφαιροκουβέντα με αντικείμενο τους αγώνες
της Γαλλίας.
Η απάντησή μου ήταν μια γκριμάτσα δυσπιστίας και
προβληματισμού. Φτάσαμε στη φάση των ''8'' του Euro 2016 με
το ενδιαφέρον να εστιάζεται περισσότερο στα εξωγηπεδικά παρά στα εντός
του αγωνιστικού χώρου.
Αρχικά ξύλο και πρωτοφανή επεισόδια για τέτοια διοργάνωση
στην πρώτη φάση των ομίλων, μετά το περίφημο ''Will Grigg’s on fire'' των Ιρλανδών στις εξέδρες και τέλος η φοβερή περιγραφή του Ισλανδού σπίκερ που....τσίριζε στα γκολ της καταπληκτικής ομάδας της χώρας του,δίνουν το στίγμα του
κλίματος που επικρατεί μέχρι στιγμής στα γήπεδα της Γαλλίας.
Γήπεδα, πραγματικά στολίδια, καθαρά ποδοσφαιρικά
και σύγχρονα, με το καθένα να έχει κάτι το μοναδικό και να διαφέρει από τα
υπόλοιπα. Για κερασάκι στην τούρτα θα θέλαμε πιο πολλές φάσεις σαν το μαγικό γκολ του Σακίρι στο Πολωνία-Ελβετία!
Από εκεί και μετά παρακολουθούμε αγώνες όπου κυριαρχεί
η σκοπιμότητα και το κυνήγι του αποτελέσματος. Οι ρίζες του κακού θα πρέπει να
αναζητηθούν κάπου στην Πορτογαλία, μεταξύ Ζοζέ Μουρίνιο (χρόνια
τώρα παλεύει με τα …πούλμαν όταν δεν έχει υλικό) και του ''δικού
μας'' Φερνάντο Σάντος, που παρότι έχει το υλικό επιμένει στη
λογική του μισό-μηδέν έχοντας αναγάγει τη σκοπιμότητα σε επιστήμη.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ματς Κροατία-Πορτογαλία,
όπου οι Κροάτες αν και ήταν από τις λίγες ομάδες που παρουσίασαν γνήσιες
ποδοσφαιρικές στιγμές στη φάση των ομίλων, στο νοκ άουτ με την παρέα του Κριστιάνο
Ρονάλντο, έπεσαν στην παγίδα του Πορτογάλου προπονητή που πήγε το ματς
όπως ήθελε για να πάρει την πρόκριση τελικά στην παράταση.
Οι Γερμανοί μοιάζουν βγαλμένοι από
μια παλιότερη διαφήμιση της Νike (Μουντιάλ 2014), όπου μερικά ανθρωπόμορφα
ρομπότ αντιμετώπιζαν τους ''κοινούς θνητούς''! Δύσκολα θα τους σταματήσει
κάποιος, δύσκολα θα τους συμπαθήσει κιόλας ακόμη και αν κατακτήσουν το
τρόπαιο,κάτι που είναι και αρκετά πιθανό...
Οι μόνοι που ίσως καταφέρουν το ακατόρθωτο, είναι οι Ιταλοί, οι οποίοι όποτε τους
αντιμετωπίζουν σε μεγάλη διοργάνωση, σχεδόν πάντα νικούν ή προκρίνονται! Η ''Σκουάντρα
Αντζούρα'' είναι μια ομάδα με λίγες ποιοτικές επιλογές αλλά με τρομερό
στήσιμο από τον Αντόνιο Κόντε, που χρησιμοποιεί το σύστημα με τα 3 στόπερ
που του έδωσε πρωταθλήματα με τη Γιουβέντους, με τους ίδιους
παίκτες (Μπαρτζάλι, Μπονούτσι, Κιελίνι) και φύλακα-άγγελο τον αγέραστο Μπουφόν κάτω
από τα δοκάρια. Αν φύγει και κανένας μπροστά έχει τον τρόπο να κάνει το γκολ!
Οι Ισλανδοί αποτελούν την ευχάριστη
έκπληξη μιας μαχητικής,πειθαρχημένης και δυσκολοκατάβλητης ομάδας που θυμίζει
λίγο τη Δανία του 1992, αν και σε εκείνη την ομάδα υπήρχε πολύ
περισσότερο ταλέντο.
Οι οικοδεσπότες Γάλλοι έχουν πολλές
λύσεις, φαίνεται όμως ότι τους λείπει ο ηγέτης. Καλός ο Παγιέτ,καλός
ο Γκριεζμάν, καλός κι ο Πογκμπά που είναι όμως
κατώτερος του αναμενομένου(προσωπική άποψη) και μάλλον δεν αντέχει το βάρος του
ρόλου του πρωταγωνιστή. Ίσως λοιπόν αυτό το στοιχείο να τους στοιχίσει
την επιτυχία.
Οι Ουαλοί παλεύουν με έναν Μπέϊλ και
πολύ πάθος, που όμως δεν φτάνει για να περάσουν τους Βέλγους, που
έχουν πολλή ποιότητα αλλά επίσης παίκτες χωρίς το ειδικό βάρος που θα τους
κρατήσουν στα δύσκολα. Προσπαθεί ο Αζάρ να δείξει
χαρακτήρα αρχηγού (όπως με τους Ούγγρους), αλλά οι υπόλοιποι με πρώτο τον Ντε
Μπρόϊνε κρύβονται στα δύσκολα.
Πρόβλεψη για ζευγάρι τελικού; Πορτογαλία με
τον νικητή του ζευγαριού Γερμανία-Ιταλία! Είπαμε σκοπιμότητα και
μισό μηδέν….δυστυχώς! Εκτός κι αν οι Γάλλοι με τους Βέλγους ξεπεράσουν τους
εαυτούς τους!
Μακάρι….μήπως και δούμε λίγη μπαλίτσα στο τέλος!
