Κοιτάμε μπροστά!

Το ποδόσφαιρο όπως επανειλημμένα και επιτυχημένα έχει ειπωθεί είναι το ωραιότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας.Πολλές φορές όμως το πάθος και η αγάπη για την ομάδα μας, το αναδεικνύουν σε πρωτεύον και κεντρικό θέμα στην καθημερινότητά μας,σε μια μάταιη προσπάθεια ίσως να ξεφύγουμε από αυτήν.

Οι εργάσιμες μέρες που ακολουθούν τα μεγάλα ντέρμπυ ξεκινούν με το σχολιασμό του αγώνα στον πρωινό καφέ ,με ότι αυτό συνεπάγεται. Βαθυστόχαστες αναλύσεις ,καζούρα και πειράγματα με χοντρές (ή και χοντροκομμένες) πλάκες.

Οι ήττες είναι στο πρόγραμμα θα πουν οι ψυχραιμότεροι.Μια ήττα με 5-0 όμως και κυρίως από τον μεγάλο σου αντίπαλο δεν ξεπερνιέται εύκολα.Από ένα απλό παιχνίδι μεταξύ φίλων στην -πάλαι ποτέ- αλάνα μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ,η ήττα πονάει! Θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί.Ψάχνεις απεγνωσμένα να ανταποδώσεις, απαριθμώντας ιστορικές νίκες της ομαδάρας σου με μεγάλα σκορ στη λεκτική αντιπαράθεση που πάντα ακολουθεί.Ψάχνεις να βρεις τρόπους να διώξεις το μαύρο σύννεφο από πάνω σου και να αρχίσεις εσύ να γελάς με τον ‘’αντίπαλο’’.

Πριν 3 χρόνια περίπου (2 Μαϊου 2009) η Ρεάλ έχασε μέσα στο Μπερναμπέου από τη Μπαρτσελόνα με 6-2!Πέρυσι στο Ολντ Τράφορντ του Μάντσεστερ (23 Οκτωβρίου 2011) είχαμε τη μεγαλύτερη ήττα της Γιουνάϊτεντ του Σερ Άλεξ, από τη μισητή της συμπολίτισσα,την Σίτυ με 6-1! Μιλάμε για ισοδύναμα ποδοσφαιρικά μεγέθη,ομάδες με τεράστια χρηματιστηριακή και εμπορική αξία ,που για 90 λεπτά πάνω στο χορτάρι η μία φάνταζε μυρμήγκι και η άλλη ελέφαντας!Φυσικά και μετά από αυτές τις τραγωδίες για τις γηπεδούχους ομάδες , συνέχισαν αυτές να υπάρχουν , να νικούν και οι οπαδοί τους λίγο καιρό μετά δεν θυμούνται καλά-καλά αυτές τις οδυνηρές στιγμές.

Χθες βράδυ(11 Νοεμβρίου 2012) στο ΟΑΚΑ η ομάδα U21 της ΑΕΚ που κατεβαίνει στο φετινό πρωτάθλημα της Superleague,ηττήθηκε με 4-0 από τον βέβαιο (και) φετινό πρωταθλητή Ολυμπιακό.Δεν έχει σημασία ποιος σφύριξε τι και αν η ήττα θα ερχόταν με μικρότερο σκορ. Αυτό που έχει σημασία για την ΑΕΚ που είναι με την πλάτη στον τοίχο,είναι να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να σταθεί στα πόδια της και να μην ασχοληθεί με πράγματα που θα την αποπροσανατολίσουν.Δυστυχώς φοβάμαι ότι και η τωρινή της διοίκηση επιχειρεί να πιαστεί από αυτό.Θα είναι κρίμα για τον κόσμο που δεν σταματάει να ενισχύει αυτό που θυμίζει ΑΕΚ από τις φανέλες και μόνο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μία συνταγή υπάρχει : Ψηλά το κεφάλι,κοιτάμε μπροστά,ετοιμαζόμαστε για το επόμενο παιχνίδι. Απλά κι όπου μας βγάλει,γιατί δεν υπάρχει το ''χέρι του Θεού'' να μας σπρώξει.Ούτε καν του Χολέμπας!!!  

Μεταφράζοντας αριθμούς

Επειδή φίλοι μου δεν είμαστε (όλοι) νούμερα ,όσο κι αν προσπαθούν καθημερινά να μας κάνουν να το πιστέψουμε, παραθέτω τις παρακάτω διαπιστώσεις –προσθέστε κι εσείς τις δικές σας. Είναι η ζωή μας τα τρία τελευταία χρόνια και δεν ξέρω για πόσο ακόμη…

• Οι περισσότεροι είναι σκυθρωποί και σταματήσει να μιλάνε για μελλοντικά σχέδια.
• Οι περισσότεροι αγωνιούν ιδιαίτερα για το παρόν και την αιφνιδιαστική εμφάνιση εκτάκτων αναγκών που θα μεγαλώσει την ‘’μαύρη οικονομική τρύπα’’.
• Τα παιδιά ρωτούν τους γονείς τους γιατί δεν γελάνε.
• Όσοι σκέφτονται να κάνουν παιδί συνεχώς το αναβάλουν.Τα παιδιά έχουν γίνει ‘’τεκμήριο διαβίωσης’’.
• Η υγεία των περισσοτέρων έχει επιδεινωθεί. Ως υγεία νοείται και η ψυχική ,ενώ αποδεδειγμένα σε ήδη διαπιστωμένα προβλήματα υπάρχει έξαρση στην εκδήλωσή τους καθώς σωματοποιούνται οι στρεσσογόνες καταστάσεις που βιώνει ο οργανισμός.
• Η οικονομική ανέχεια οδηγεί(αναγκαστικά) τους περισσότερους στη ΜΗ λήψη των απαιτούμενων φαρμακευτικών αγωγών, στη ΜΗ πραγματοποίηση φυσικοθεραπειών, επισκέψεων σε οδοντιάτρους,ακόμη και σε ΜΗ πραγματοποίηση αναγκαίων προληπτικών εξετάσεων(αιματολογικές ,μαστογραφίες, ΠΑΠ τεστ κλπ).
• Οι ταξικές διαφορές έχουν γίνει τεράστιες.
• Η λογοκρισία κυριαρχεί στα ΜΜΕ και η τρομοκράτηση των μαζών έχει παραμερίσει και τα παραδοσιακά προσχήματα.
• Υπάρχει αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ και διαφόρων ψυχοτρόπων ουσιών(συμπεριλαμβανομένων και των ‘’απλών‘’ ηρεμιστικών).
• Διαπιστώνεται πλήρης απουσία αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο και απεναντίας επικρατεί η προσπάθεια επιβίωσης με βασικό μοτό:’’o θάνατος σου ,η ζωή μου’’. Παράλληλα μεγιστοποιούνται οι κάθε είδους κοινωνικοί αυτοματισμοί που οδηγούν σε πλήρη αποπροσανατολισμό και καννιβαλισμό το σύνολο της κοινωνίας.
• Σε όλους τους τομείς της ζωής μας εισάγεται ο όρος ‘’παραγωγικότητα’’ σαν μετρήσιμο μέγεθος.Παρακαλώ να μου προσδιορίσει κάποιος ειδικός πώς υπολογίζεται η παραγωγικότητα ενός δασκάλου, ενός γιατρού, ενός σκουπιδιάρη;
• ‘’Ο θάνατος του εμποράκου’’,είναι το έργο που έχει κόψει τα περισσότερα εισιτήρια τα τελευταία τρία χρόνια και συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία…
• Οι αυτοκτονίες έχουν φτάσει να αποτελούν διέξοδο από την κρίση(?) και αποτελούν καθημερινό τραγικό φαινόμενο,το οποίο αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν μια φυσιολογική εξέλιξη της κατάστασης.
• Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι που δούλευαν μια ζωή για να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση στα γεράματα τους, έχουν φτάσει σε πλήρη απόγνωση .Εκτός των προβλημάτων της ‘’τρίτης ηλικίας’’ αδυνατούν να χαρούν παίρνοντας ένα δωράκι στα εγγόνια τους.
• Τα λαμόγια της πολιτικής, της δημόσιας διοίκησης ,των νοσοκομείων κλπ εξακολουθούν να περνάνε μια χαρά(εκεί υπάρχει το πραγματικό και συσσωρευμένο λίπος) ,αναλαμβάνοντας μάλιστα και υπεύθυνες θέσεις(διοικητές οργανισμών κλπ)
• Μετά από τρία χρόνια θυσιών και αιματηρών περικοπών σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας ,τίποτα δεν έχει αλλάξει στη λειτουργία και το ύφος της περίφημης κρατικής μηχανής. Αντίθετα όλες σχεδόν οι υπηρεσιες ,από πολεοδομίες μέχρι νοσοκομεία και από τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι την αστυνομία,όλα είναι προς το χειρότερο.
• Όπως εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ΑΝ τώρα κάτι λειτουργεί καλά ψάξτε πιο μέσα για να βρείτε κάποιον ή κάποιους υπαλλήλους (δημόσιους ή ιδιωτικούς) που έχουν φιλότιμο.
• Η περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία είναι μια φούσκα. Όλα αυτά τα χρόνια που γιγάντωσαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή ,οι μεγάλες εταιρίες στέκονταν στα πόδια τους με απευθείας αναθέσεις μεγάλων δημοσίων έργων.
• Ο καφές παραμένει ακριβός.Τα μπουζούκια (τις μέρες που ανοίγουν) παραμένουν γεμάτα.
• Εναλλακτικοί τρόποι θέρμανσης και οικονομική οδήγηση.
• Τα iphone είναι παραδόξως πολλά και σε χέρια ‘’αγανακτισμένων’’.
• Μειώθηκαν τα Kαγιέν που κυκλοφορούσαν στις λεωφόρους μας.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι τελικά κατασκευάστηκαν και στην Ελλάδα αυτά τα τούνελ που συναντούσε κανείς παλιότερα μόνο στο εξωτερικό και θα μπορούσες να τα περιγράψεις κάπως έτσι : ’’Μπαίνεις και δεν θυμάσαι πότε βγαίνεις’’.