Kάπου μακριά...την ίδια ώρα

Την ώρα που …δε γινόταν το ντέρμπυ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, κάπου πιο μακριά παιζόταν κανονικό ποδόσφαιρο ανάμεσα σε ομάδες με παρόμοια αντιπαλότητα, που χρόνια τώρα έχει και πολιτικές διαστάσεις.

Παρ’όλα αυτά, στο ‘‘Σαντιάγο Μπερναμπέου’’ στη Μαδρίτη όλα κυλούσαν φυσιολογικά. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο χωρίς παρατράγουδα, αναρτήθηκε στις εξέδρες μία τεράστια γαλλική σημαία προς τιμήν των θυμάτων της περασμένης εβδομάδας και ξεκίνησε ο αγώνας που έμελλε να είναι ένα μεγάλο καταλανικό πάρτυ, μπροστά στα μάτια οπαδών και των δύο ομάδων!

Η κατάσταση δεν ήταν καλή από την αρχή για την γηπεδούχο ομάδα του Μπενίτεθ, αφού Νεϊμάρ,Ινιέστα και Σουάρες με εκπληκτικά γρήγορα ‘‘1-2’’ και ‘‘τριγωνάκια’’, σμπαράλιασαν την άμυνα των Μαδριλένων και άρχισαν να φορτώνουν με γκολ τα δίχτυα του –πολύ καλού- Κέϊλορ Νάβας.Ο Κριστιάνο απλώς παρατηρητής του δράματος… 

H συνέχεια γνωστή και ταμείο…0-4 για τη Μπάρτσα. Θρίαμβος μέσα στην έδρα του μεγάλου αντιπάλου, από αυτούς που διηγείσαι μετά από χρόνια και νιώθεις την τρέλλα για την ομάδα σου!

’’Και μετά;’’ ίσως ρωτήσει κάποιος που παρακολουθεί μόνο εγχώρια ντέρμπυ. Μετά απλά έληξε το ματς, έγινε η συνέντευξη Τύπου και όλα τα προβλεπόμενα από τη διοργάνωση του αγώνα και οι δύο ομάδες μαζί με τους οπαδούς τους επέστρεψαν στη βάση τους. Τόσο απλά. Κάτι σαν ‘‘άλλη μια μέρα στη δουλειά’’…

Θέλετε να συζητήσουμε αν τελικά ξεκινούσε το ματς στη Λεωφόρο και είχε μια παρόμοια κατάληξη, τι θα γινόταν στην Αθήνα;Nομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής, δυστυχώς!

Εδώ επικρατεί ακόμα η αντίληψη ότι μπορεί οποιοσδήποτε κάφρος να καταστρέφει ότι θέλει (δημόσια ή ιδιωτική περιουσία δεν έχει σημασία) χωρίς ατομικές συνέπειες και να την πληρώνει η ομάδα της οποίας είναι οπαδός.Οι ΠΑΕ που χρόνια τώρα παίζουν το παιχνίδι τους ταΐζοντας όλα αυτά τα καλόπαιδα, αντιδρούν σαν μόνιμα θιγμένες που ''δεν προστατεύει η Πολιτεία τις επενδύσεις τους'' και πάει λέγοντας. Μέχρι ο Κοντονής να πάρει χαμπάρι τι γίνεται,θα τυπώνει κάρτες με ΑΜΚΑ νομίζοντας ότι έλυσε το πρόβλημα…

Καληνύχτα Σούπερλιγκ, καλή σας ημέρα φίλοι μου! 

Το comeback της Εθνικής!

Η Εθνική μας απόψε στην Κωνσταντινούπολη,στάθηκε πολύ καλά στο φιλικό απέναντι στην Τουρκία. Για δεύτερη σερί φορά το ματς δεν είχε τηλεοπτική κάλυψη, δείγμα του απόλυτου limit down της ‘‘γαλανόλευκης’’ τον τελευταίο καιρό, παρά το γεγονός ότι σήμερα στο γήπεδο παραβρέθηκαν και οι Πρωθυπουργοί των δύο χωρών.

Ο Μίκαελ Σκίμπε έδειξε διαβασμένος και αποφασισμένος να παλέψει με τα όπλα που έχει στη διάθεσή του. Έτσι άλλαξε το σύστημα και παρέταξε ένα 5-3-2 με Μανωλά, Κυριάκο και Σωκράτη στο κέντρο της άμυνας. Στα άκρα, δεξιά ο Τοροσίδης και αριστερά ο Χολέμπας σαν μπακ-χαφ είχαν πάρει όλη την πλευρά και ανεβοκατέβαιναν. Στο κέντρο με μικρή απόσταση μεταξύ τους και στην ίδια ευθεία Σάμαρης-Τζιώλης-Ταχτσίδης ,ενώ μπροστά στην κορυφή ήταν ο Μήτρογλου και ακριβώς πίσω του σε ελεύθερο ρόλο ο Φορτούνης. Με αυτό το σχήμα ο Γερμανός αιφνιδίασε τον Φατίχ Τερίμ, ο οποίος έδειχνε εκνευρισμένος βλέποντας την ομάδα του να μην μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους για την εστία του Καρνέζη και τους Έλληνες να ελέγχουν τον ρυθμό με παιχνίδι αναμονής. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις οι διεθνείς μας βρήκαν διαδρόμους και απείλησαν την εστία των Τούρκων.

Οι παίκτες μας έδειξαν μετά από καιρό αγωνιστική διάθεση και σιγουριά στις κινήσεις τους, θυμίζοντας τις πρόσφατες καλές εποχές Σάντος.

Στο δεύτερο ανέβηκε κάπως ο ρυθμός, με τους Τούρκους να πιέζουν για το γκολ που ήθελαν πολύ, αλλά πάλι η Ελλάδα στάθηκε καλά, ψάχνοντας παράλληλα και τρόπο να βγει στην κόντρα, παρά τις αλλαγές που έγιναν σταδιακά. 

Διατηρήθηκαν οι αλληλοκαλύψεις και η δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες, όπως και η ηρεμία στις λίγες δύσκολες στιγμές.Οι διεθνείς αντιμετώπισαν τον αγώνα σαν επίσημο και έδειξαν ότι ήθελαν το αποτέλεσμα.Το τελικό 0-0 αλλά κυρίως η εμφάνιση της Εθνικής δίνει μετά από καιρό ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.Ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής έδειξε να καταλαβαίνει πλέον που βρίσκεται και πώς θα βγάλει το καλύτερο από το έμψυχο δυναμικό που διαθέτει.

Ας ελπίσουμε να μην ήταν μόνο το κίνητρο της σημερινής αντιπάλου που γέμισε ενέργεια την ‘‘άδεια’’ τον τελευταίο καιρό ομάδα μας και με την προσθήκη μερικών ακόμη καλών παικτών που δεν έπαιξαν σήμερα (Μάνταλος, Αραβίδης, Κλάους), να επιστρέψει στις επιτυχίες.

Ο Θεός ξύπνησε πια!

Νέος άθλος της Εθνικής ποδοσφαίρου! Έχασε κι από το Λουξεμβούργο έχοντας στον πάγκο της νέο κόουτς,τον Μίκαελ Σκίμπε! Μετά τις δύο ήττες (μέσα-έξω) από τα Νησιά Φερόες, πανηγύρισαν και οι συμπατριώτες του Γιουνκέρ μια νίκη! Από χθες ήδη Μάλτα και Σαν Μαρίνο προσπαθούν να κλείσουν φιλικό με την ΕΠΟ….Συγνώμη,ξέχασα και τις πρωτοεμφανιζόμενες Ανδόρα και Γιβραλτάρ!

Μεγαλύτερη νίκη των χθεσινών μας αντιπάλων είναι ένα 6-0 επί του …Αφγανιστάν το μακρινό 1948!Δύο φορές έχουν φύγει από το γήπεδο έχοντας δεχθεί 9 γκολ από τον ίδιο αντίπαλο:0-9! (μία εντός το 1960 και μία εκτός του 1982),από την Αγγλία. Πριν την χθεσινή επιτυχία,οι Λουξεμβουργιανοί είχαν πανηγυρίσει (5 Σεπτεμβρίου 2015) μία νίκη 1-0 επί των Σκοπίων και δύο χρόνια νωρίτερα(14 Αυγούστου 2013) ένα 2-1 επί της Λιθουανίας. Αυτά για το μεγαθήριο!

Ούτε οι αθλητικές εφημερίδες δεν ασχολούνται πλέον με την Εθνική όπως φαίνεται από τα σημερινά(14.11.2015)πρωτοσέλιδα. Τρεις-τέσσερις γραμμούλες σε κάποια πλαϊνή στήλη, που πάνω-κάτω λένε ’’πάλι για γέλια και για κλάματα η Εθνική στο ντεμπούτο Σκίμπε’’.

Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι μια ήττα σε ένα φιλικό. Αυτό που δημιουργεί ανησυχία είναι η εικόνα της ομάδας που βγάζει έντονη ηττοπάθεια, έλλειψη αγωνιστικότητας. Η παρουσία των διεθνών και η αντιμετώπιση των τελευταίων αγώνων δείχνει ‘‘κάτι που πρέπει να γίνει και να επιστρέψουμε στις ομάδες μας’’. Επίσης υπάρχει ένδεια υλικού. Με αυτόν το Μήτρογλου στον αγωνιστικό χώρο, χαίρεται ο κάθε αντίπαλος στόπερ!Με την ταχύτητα Σάμαρη και Ταχτσίδη στο κέντρο, ένας παλαίμαχος θα σκεφτόταν μήπως σταμάτησε νωρίς!

Πολύ περισσότερο με ακραία μπακ τους Βύντρα και Τζαβέλλα, τι μπορείς να περιμένεις;Κι επειδή όλα έχουν τη σημασία τους, όταν το περιβραχιόνιο του αρχηγού παίρνει ο Λουκάς Βύντρα και φανέλα βασικού ο αριστερός μπακ του ΠΑΟΚ, που σε κάθε ντέρμπι πρώτα έχει στο μυαλό του να πουλήσει τσαμπουκά και ύστερα να παίξει μπάλα, καταλαβαίνεις ότι κάπου έχει χαθεί η μπάλλα στο προπονητικό τιμ.

Στο κλασσικό πλέον επιχείρημα ότι και ο Ρεχάγκελ στην πρώτη του είχε φάει 5άρα από τους Φινλανδούς, η απάντηση είναι απλή: Ότι έγινε επί Ότο, μια φορά γίνεται…ο Θεός ξύπνησε!

Ακολουθεί φιλικό με την Τουρκία, η οποία πρόσφατα νίκησε 3-0 την Ολλανδία και προκρίθηκε στα τελικά του Euro 2016,με προπονητή τον Φατίχ Τερίμ. Η αγαπητή μας γειτόνισσα δεν νομίζω να αφήσει την ευκαιρία για μια συντριβή επί του…Γιουνανιστάν, να πάει χαμένη.

Για να το κλείνουμε κάπως, η Εθνική μας ποτέ δεν ήταν μεγάλη ομάδα. Ούτε κι όταν πήρε το Euro 2004.Το ξέρουμε όλοι. Είχε όμως καταφέρει να γίνει ένα αξιόμαχο σύνολο που δύσκολα έχανε και με πολλή δουλειά μέσα στο γήπεδο εκμεταλλευόταν την παραμικρή ευκαιρία για να κερδίσει έστω και με μισό-μηδέν. Αυτό είχε καταφέρει ο Ρεχάγκελ και το έκανε ακόμα καλύτερο ο Σάντος φτάνοντας την στους 16 του Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Είναι προφανές ότι χωρίς ομαδική δουλειά, αφού σίγουρα λείπουν οι παίκτες-αστέρια που θα κάνουν τη διαφορά και χωρίς έναν προπονητή που θα κατανοήσει τη νοοτροπία του Έλληνα ποδοσφαιριστή, δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Ο Μίκαελ Σκίμπε μοιάζει να έχει πέσει με αλεξίπτωτο και χρειάζεται χρόνο για να δείξει (αν μπορεί) έργο. Υπομονή λοιπόν αναγκαστικά, αλλά αν και ο νέος προπονητής δεν καταφέρει να δώσει στόχο στους πολλούς ρολίστες που έχει αυτή η ομάδα, πρέπει επιτέλους να δοθεί μια ευκαιρία σε έναν Έλληνα τεχνικό, που αν μη τι άλλο καταλαβαίνει τις ιδιαιτερότητες της ποδοσφαιρικής μας φυλής! 

Κιτρινόμαυρη πρώτη γεύση

Πριν λίγο τελείωσε ο αγώνας Κυπέλλου στα Πηγάδια της Ξάνθης, όπου η ΑΕΚ νίκησε την τοπική ομάδα με 1-0.

Ήταν ο δεύτερος αγώνας και η δεύτερη νίκη με τον Στέλιο Μανωλά πρώτο προπονητή της ομάδας. Ακολουθεί την Κυριακή ο τρίτος, τελευταίος και σημαντικότερος με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Μετά αρχίζει η εποχή Γκουστάβο Πογιέτ για τον Δικέφαλο. Μεγάλες οι απαιτήσεις από τον κόσμο της Ένωσης και είναι άγνωστο φυσικά αν ο Ουρουγουανός τα καταφέρει. Ας είναι στον πάγκο της ομάδας μέχρι την άλλη παρέλαση, αυτή της 25^ης Μαρτίου και βλέπουμε…

Αυτό που μπορεί να αξιολογηθεί πια μετά από δύο μήνες επίσημων υποχρεώσεων, είναι το έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Και για να μη μασάμε τα λόγια μας, υπάρχουν παίκτες ικανοί για να πρωταγωνιστήσει η ΑΕΚ και να μπορέσει να διεκδικήσει τίτλους;

Ξεκινώντας από τον τερματοφύλακα, φαίνεται ότι ο Μπαρόχα ήταν μια καλή προσθήκη και προσφέρει μεγαλύτερη σιγουριά και ασφάλεια από τον Ανέστη. Στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Γκάλο είναι η μεγάλη αποκάλυψη, αφού παίζει σαν να είναι χρόνια στην ομάδα, ενώ λόγω της πολύ καλής τεχνικής του κατάρτισης βοηθάει σημαντικά και στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Να σημειωθεί ωστόσο ότι αποκτήθηκε για αριστερό μπακ, αλλά ο τραυματισμός του Μπακάκη τον έφερε στα δεξιά. Με την επιστροφή και του τελευταίου (μέσα στον ερχόμενο μήνα) οι λύσεις γίνονται περισσότερες. Στα αριστερά της άμυνας τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά. Ο Σοϊλέδης που έχει παίξει πιο πολύ είναι χαφ και όχι μπακ, με αποτέλεσμα να μην αντέχει σε μεγάλη πίεση, ενώ και ο νεοφερμένος Ντίντακ δεν είναι ο μεγάλος αμυντικός που σε κάνει να αισθάνεσαι σιγουριά.

Στο κέντρο της άμυνας, για το οποίο πολύς λόγος έχει γίνει, Τζανετόπουλος, Κολοβέτσιος και Λαμπρόπουλος είναι πολύ καλοί αλλά και οι τρεις χρειάζονται δίπλα κάποιον μεγάλο παίκτη που να τους βοηθάει να βελτιώνονται και να καλύπτει τις αδυναμίες τους. Τον Ισπανό Άρθο που αποκτήθηκε το καλοκαίρι δεν τον έχουμε δει ακόμη(και δεν ξέρουμε γιατί), αλλά μάλλον δεν κάνει γι’αυτό το ρόλο.

Στο κέντρο το δίδυμο των Σιμόες και Γιόχανσον συνθέτουν το πιο ποιοτικό ίσως δίδυμο αμυντικών χαφ του πρωταθλήματος. Κόβουν και ράβουν, τρέχουν και πασάρουν, τα πάντα όλα! Μπροστά από αυτούς υπάρχουν ο Μάνταλος, ο Βάργκας, ο Μπουονανότε, ο Πλατέλας και ο Μπαρμπόσα.Πολύ ποιοτικές λύσεις, που φέρνουν σε δύσκολη θέση τον εκάστοτε προπονητή για το ποιόν να αφήσει εκτός ενδεκάδας στο 4-2-3-1 που συνήθως χρησιμοποιείται μέχρι τώρα. Ο Πέτρος Μάνταλος γύρισε σε απίστευτα καλή κατάσταση από τον τραυματισμό του και μακάρι να συνεχίσει έτσι γιατί τον έχει ανάγκη και η Εθνική ομάδα. Ο Βενεζουελάνος Ρόναλντ Βάργκας εντυπωσιάζει με την τεχνική αλλά και την απλότητά του στο παιχνίδι, ενώ σκοράρει και με ευχέρεια. Ο μικροσκοπικός Ντιέγκο Μπουονανότε είναι το μεγάλο στοίχημα, γιατί ενώ είναι δεδομένη η αξία του και ξεκίνησε καλά, δείχνει πως όταν δεν παίρνει φανέλα βασικού, επηρεάζεται ψυχολογικά και δεν προσφέρει αυτό που μπορεί. Ο Βαγγέλης Πλατέλας κέρδισε τη θέση με το σπαθί του(όπως και την πρόσκληση στην Εθνική), ενώ και ο Έλντερ Μπαρμπόσα που πέρασε μεγάλη περίοδο περίοδο ντεφορμαρίσματος, δείχνει ανανεωμένος λόγω του ανταγωνισμού και ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του, δίνοντας μια ακόμη ποιοτική λύση στο μεσοεπιθετικό κομμάτι της ομάδας. Ο Μιγκέλ Κορδέρο που είναι αρκετά χρόνια στην ομάδα είναι μια περιττή παρουσία που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Ο Δημήτρης Ανάκογλου μπορεί μελλοντικά να βοηθήσει, κυρίως όμως σαν εναλλακτική λύση και όχι σαν πρωταγωνιστής.

Τέλος στη γραμμή κρούσης, εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν υπάρχει ο παίκτης που έχει το εύκολο γκολ, παρά μόνο ο – παλεύω μόνος μου - Χρήστος Αραβίδης. Ο Κρισάντους δεν κάνει, είναι φανερό (αν και προσπαθεί πολύ), ενώ ο Τζιμπούρ κατάλαβε ότι είναι ανεπιθύμητος και μάλλον παρατείνει τον τραυματισμό του μέχρι να φύγει (προσωπική εκτίμηση).

Το πρόβλημα της ΑΕΚ στο γκολ καλύπτεται προς το παρόν από τους πολλούς ποιοτικούς χαφ που διαθέτει, οι οποίοι σκοράρουν και από στημένες φάσεις, αλλά αν δεν αποκτηθεί ένας κανονικός σέντερ φορ, ούτε ο Πογιέτ ούτε κανένας άλλος θα μπορέσει να κάνει θαύματα.

Συμπερασματικά, χρειάζονται ένας έμπειρος στόπερ και ένας επιθετικός άμεσα (τον Γενάρη) και μελλοντικά ένας αριστερός μπακ, για να μπορέσει η ΑΕΚ να λέει ότι πάει για πρωτάθλημα και να τελειώσει η ιστορία του ''Ερχόμαστε''.

Κάποιος να ξορκίσει το δικό του φάντασμα!

Τελικά δεν πρόλαβε την παρέλαση ο Δέλλας. Μάλλον φυσιολογική εξέλιξη για έναν προπονητή που είναι στην αρχή της καριέρας του και παρά το ότι έδειξε καλά στοιχεία,δεν είναι έτοιμος για το ''mission impossible'' που ζητά ο κόσμος της ΑΕΚ και τον στήριξε απόλυτα μέχρι τώρα.

Ανέβασε την ταλαιπωρημένη Ένωση δύο κατηγορίες, έκανε το αυτονόητο δηλαδή και πήρε την ευκαιρία φτιάξει μια ομάδα για τη φετινή Superleague. Γκουαρδιόλα όμως δεν βγαίνουν συχνά,ούτε τα Σπάτα έγιναν ξαφνικά ''Λα Μασία''...Τα ντέρμπυ με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό(κυρίως) τσαλάκωσαν το προφίλ του Κολοσσού αφού έκανε κακή διαχείριση (αντικειμενικά) και χάθηκε η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Πρώτα από την διοίκηση και μετά από τον κόσμο ή το αντίστροφο, δεν έχει σημασία. Τα ''καρφιά'' του στη δήλωση αποχώρησης, αναμενόμενα και ανθρώπινα. Υπάρχει πίκρα.

Υπάρχουν και ευθύνες όμως. Γιατί όταν δέχεσαι να έχεις σέντερ φορ τον Κρισάνθους και θέλεις με το ζόρι να βγάλεις τον Τζανετόπουλο ''νέο Δέλλα'', δεν φταίνε μόνο οι πιο πάνω. Αυτή είναι και η διαφορά ενός μεγάλου και φτασμένου προπονητή από έναν ''wannabe'' που κάνει παραχωρήσεις στον Πρόεδρο.

Οι ελλείψεις λοιπόν στο ρόστερ της ΑΕΚ (κυρίως σέντερ φορ και στόπερ)δεν θα καλυφθούν μόνο με την αλλαγή προπονητή φυσικά. Αλλά τελικά ποιος σχεδίασε αυτή την ΑΕΚ; Και από την άλλη γιατί τόση υποτίμηση στο υπόλοιπο υλικό της ομάδας που άνετα θα πλαισίωνε την ενδεκάδα οποιασδήποτε άλλης στην Ελλάδα. Αναφέρομαι στους Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλο, Αραβίδη, Βάργκας, Μπουονανότε. Δεν τους λες και άμπαλους…

Και τώρα ποιός;Eδώ είναι τα δύσκολα. Γιατί – κακά τα ψέματα- όλοι είχαν στην άκρη του μυαλού τους ότι ο Τραϊανός θα είχε ημερομηνία λήξης.Υπάρχει έτοιμη λύση ή τώρα ψάχνονται;Mάλλον το δεύτερο…

 Η ΑΕΚ για να πρωταγωνιστήσει χρειάζεται έναν έμπειρο και ικανό προπονητή που θα έχει το απόλυτο κουμάντο και δεν θα υποκύπτει σε προεδρικές εμμονές τύπου Τζιμπούρ.

Το σίγουρο είναι ότι ο χρόνος πιέζει, δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες απώλειες και το γόητρο του Δικεφάλου έχει πληγεί σοβαρά. Ακολουθεί μετά τον Ηρακλή το ντέρμπυ στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό, όπου θα μπορούσε με νίκη να γίνει μια νέα αρχή.Μια ήττα θα φέρει τέτοια απογοήτευση στους οπαδούς που καθώς αρχίζουν και τα κρύα, τα ματς στο ΟΑΚΑ θα μοιάζουν ''κεκλεισμένων των θυρών''.

Ο Στέλιος Μανωλάς θα είναι ο συνδετικός κρίκος στη φετινή αγωνιστική συνέχεια.Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που ήταν κάτι σαν αόρατος καθοδηγητής του Τράϊ όλο αυτό το διάστημα, καλείται να αποφασίσει ποιος επιτέλους θα είναι αυτός που θα κάτσει στον πάγκο της ομάδας και θα ξορκίσει το δικό του φάντασμα!

Η ώρα έφτασε και δεν υπάρχει ανοχή για νέα λάθη...

Aλλιώς...φτιάξε το γήπεδο στη Ρενώ!

Όταν είσαι πίσω στο σκορ, είσαι υποχρεωμένος να ρισκάρεις. Όταν πραγματικά θέλεις τη νίκη, οφείλεις να την κυνηγήσεις αναλαμβάνοντας ρίσκο που μπορεί να οδηγήσει και στο ακριβώς αντίθετο. Στη συντριβή. Βέβαια με την ψυχρή ματιά των αριθμών και στις δύο περιπτώσεις η απώλεια είναι 3 πόντοι.

Κάτι τέτοιο περίπου έγινε στον χθεσινό αγώνα στο Φάληρο,όπου ο μόνιμος πρωταθλητής Ολυμπιακός έδειξε την ανωτερότητά του εκμεταλλευόμενος τις κακές κινήσεις του Δέλλα, όταν αυτός ήταν υποχρεωμένος να ρισκάρει.

Το μυαλό όμως δεν είναι πάντα καθαρό, δεν παίρνει μόνο σωστές αποφάσεις. Αλλά αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνουμε από το αποτέλεσμα. ''Μετά Χριστόν προφήτες'' μπορούμε όλοι μας να είμαστε.Από την άλλη τον προπονητή μια ομάδα τον πληρώνει γι’αυτό ακριβώς τον λόγο.Για να παίρνει δύσκολες αποφάσεις υπό πίεση,οι οποίες θα φέρνουν αποτέλεσμα.Και πάντα υπάρχει το γόητρο….κυρίως στα ντέρμπυ.Μεγάλο πράγμα η ψυχολογία!

Αν τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η εικόνα του ματς έδειχνε δύο ομάδες με συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο που προσπαθούσαν να παίξουν στα σίγουρα και να εκμεταλλευτούν το λάθος του αντιπάλου.Ο Ολυμπιακός το έκανε πρώτος στο κόρνερ με την κεφαλιά του Μποτία και το γκολ,όπου κατά την άποψή μου,κάνει επιθετικό φάουλ στον προσωπικό του αντίπαλο(Ντίντακ).Μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου υπάρχουν ακόμα δύο φάσεις οφσάϊντ που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και ''κόβουν'' την ΑΕΚ δευτερόλεπτα πριν βρεθεί σε θέση βολής.Δυστυχώς είμαστε και πάλι αναγκασμένοι να μιλήσουμε για διαιτησία στο Καραϊσκάκη κι ας ειρωνευτούν πολλοί,κρίνοντας μόνο από το τελικό αποτέλεσμα.Έχει πάντα σημασία πώς φτάνεις μέχρι εκεί.Γιατί αν κάποια στιγμή γινόταν το 0-1,θα μιλάγαμε για άλλο διαφορετικό ματς.Με τα ''αν'' βέβαια γράφουμε μόνο παραμύθια…

Από εκεί και μετά ήρθε γύρω στο 60’  η μοιραία αλλαγή του Σιμόες, που ήταν ίσως ο καλύτερος της ΑΕΚ μέχρι εκείνη τη στιγμή, αφού έκοβε κάθε υποψία αντεπίθεσης του Ολυμπιακού και προσέφερε ηρεμία στα στόπερ. Κάτι που χάθηκε μόλις βγήκε. Δημιουργήθηκαν απίστευτοι χώροι μπροστά από την άμυνα και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί έδειξαν τις μεγάλες αδυναμίες τους. Μοιραία ο πολύ έξυπνος και μετρημένος Μάρκο Σίλβα το εκμεταλλεύθηκε βάζοντας και τον Φορτούνη στη θέση του ανύπαρκτου Τσόρι και έκανε το τίποτα …4-0.Σκληρό και άδικο για την ΑΕΚ. Θρίαμβος και επίδειξη δύναμης για τον Ολυμπιακό.

Συνοψίζοντας, η διαφορά μπάτζετ που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια(και δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε γιατί) δεν μπορεί να καλυφθεί αν δεν υπάρξει επιτέλους το 50-50 μήπως και μπορέσει και ο ''φτωχός'' να σηκώσει κεφάλι. Ας τον αφήσουμε και μετά κρίνουμε. Και στον περσινό αγώνα του Κυπέλλου (1-1) είχαμε τα ίδια.

 Ο Ολυμπιακός έχει την τύχη φέτος να διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή που παρουσιάζει ένα σοβαρό σύνολο στο γήπεδο με παίκτες που ''δεν σου γεμίζουν το μάτι'' αρχικά, αλλά αποδεικνύουν ότι ξέρουν να κάνουν πολλές δουλειές (και αποτελεσματικά) μέσα στο γήπεδο.Αν είχε και λίγους Έλληνες παραπάνω….Αταίριαστη εικόνα με την επίσημη στάση της ΠΑΕ που με ένα στυλ ''τζάμπα μαγκιάς'' και φτηνής ειρωνίας,προσπαθεί να προστατέψει τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Η ΑΕΚ που έφτασε στο απόλυτο μηδέν με τον υποβιβασμό της στην Γ’Εθνική , όπως αποφασίστηκε από τα σημερινά της αφεντικά,είναι μια μεγάλη και ιστορική ομάδα που δεν αντέχει να συντρίβεται στα ''ντέρμπυ'' και ο προπονητής της να δηλώνει ‘’ευχαριστημένος από την προσπάθεια’’. Ο ''Τίγρης'' και η παρέα του οφείλουν να θωρακίσουν την ομάδα,να πάρουν έναν έμπειρο προπονητή για να ξανακάνουν την ομάδα πραγματικά μεγάλη.

Διαφορετικά δεν θα σε σέβεται κανείς και θα εμφανίζεται ο κάθε τυχαίος Βασιλόπουλος που θα τολμά να σου λέει ''να φτιάξεις το γήπεδό σου στη Ρενώ''!

''Τρωικός Πόλεμος'' και ρεαλισμός

H σύγχρονη ιστορία των ντέρμπυ Ολυμπιακού –ΑΕΚ (τα τελευταία 20 χρόνια δηλαδή), θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως ένας σύγχρονος Τρωικός Πόλεμος.

Στον ρόλο της  ''Ωραίας Ελένης'' προφανώς ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Από το χρονικό σημείο  της αρπαγής (καλοκαίρι 1996) του αγαπημένου ''Πρίγκιπα''(και μετέπειτα βάτραχου-προδότη) των Ενωσιτών, οι σχέσεις των δύο ομάδων δεν έφτασαν ποτέ να θεωρούνται ούτε καν τυπικά αρμονικές. ''Πάρης'' ο παντοδύναμος τότε ιδιοκτήτης της ΙΝΤΡΑΚΟΜ και της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Σωκράτης Κόκκαλης. Αν θέλετε να το τραβήξουμε κι άλλο ''Μενέλαος'', (Βασιλιάς της Σπάρτης και σύζυγος της πέτρας του σκανδάλου),o Mιχάλης Τροχανάς! Μια γραφική φιγούρα, ένας αχυράνθρωπος που τοποθετήθηκε  στη θέση του Προέδρου της ΠΑΕ ΑΕΚ. Μιας ομάδας που τότε ήταν πρωταθλήτρια, έπαιζε κατά γενική ομολογία  το θεαματικότερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και συμμετείχε στο Τσάμπιονς Λιγκ…

Από τότε άρχισε ο μεγάλος κιτρινόμαυρος  κατήφορος που σταμάτησε στην Γ’Εθνική, δημιουργώντας την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.

Αποτυπώνοντας το κλίμα που επικρατεί για το επερχόμενο Σαββατιάτικο ματς, αρκεί μια απλή ερώτηση στους οπαδούς των δύο αντιπάλων. Πρώτα σε Αεκτζή:''Θέλεις να έρθει σήμερα ο Μουρίνιο με τον Κριστιάνο Ρονάλντο ή να κερδίσεις τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη;'', πιστεύω ότι δεν θα σκεφθεί πολύ για να απαντήσει το δεύτερο! Αντίστοιχα ''θέλεις φυσικά και το φετινό Πρωτάθλημα, αλλά ποιόν καίγεσαι να κερδίσεις περισσότερο, τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ στα ντέρμπυ;'' νομίζω ότι η απάντηση που κερδίζει για τους φίλους του Ολυμπιακού είναι πάλι η δεύτερη!

Είναι πολλές οι φορές που μια ομάδα παίρνει το Πρωτάθλημα αλλά χάνει τα ντέρμπυ, κάτι που συνέβαινε σχεδόν σε όλες τις ομάδες του Μπάγεβιτς. Τώρα όμως που - ο πιο επιτυχημένος τεχνικός στην χώρα μας- θα ξαναπάει στο Φάληρο ως φιλοξενούμενος, καταλαβαίνει κι ο ίδιος πόσο πολύ μετράει μια νίκη εκεί. Δεν είναι μόνο οι βαθμοί. Είναι πάνω από όλα νίκη ψυχολογίας, που θα σηματοδοτήσει την ολική επαναφορά της Ένωσης στη διεκδίκηση τίτλων. ‘‘Τurning point’’ που λένε και οι Άγγλοι.

Αν κερδίσει βέβαια ο Ολυμπιακός, που είναι και φαβορί και σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση, θα αρχίσει να προβάρει από νωρίς και το φετινό ‘‘στέμμα’’, δίνοντας σε όλους να καταλάβουν ποιος είναι το αφεντικό!

Η ΑΕΚ και ο Δέλλας  μπορούν να ονειρεύονται την πορεία της Γιουβέντους στην Ιταλία, που μόλις επέστρεψε(2007) στην Serie A’ πήρε το πρωτάθλημα! Ο Ολυμπιακός και ο Μάρκο Σίλβα θέλουν να συνεχίσουν να είναι κάτι σαν…τη Σέλτικ της Ελλάδας, χωρίς αντίπαλο δηλαδή!

Δυο μέρες υπομονή για να δούμε ποιο όνειρο θα βγει αληθινό!

Κάποιος να στρίψει το τιμόνι!

Τέλος καλό, όχι όλα καλά όμως για την Εθνική μας ομάδα.

Μια νίκη σε 10 ματς με αντιπάλους όχι αυτό που λέμε ‘‘μεγαθήρια’’, σίγουρα είναι μια μεγαλειώδης αποτυχία. Τελευταίοι σε ένα γκρουπ όπου χάσαμε μέσα-έξω από τα Νησιά Φερόε! Αν αυτό δεν είναι αποτυχία, τότε τί είναι;

Το κακό έγινε από την αρχή με την πρόσληψη Ρανιέρι και αυτή η λάθος επιλογή παρέσυρε τα πάντα μέχρι το τέλος.

Υπάρχουν όμως και τα θετικά. Ποιά είναι αυτά; Oι δηλώσεις Μόρα και Τοροσίδη. Κατέθεσαν την αλήθεια τους με ωριμότητα και ειλικρίνεια. Καταλάβαμε όλοι ότι έλειπε αυτός (ο προπονητής) που θα επιβάλλει μια αγωνιστική γραμμή και ένα στόχο για την ομάδα, με αποτέλεσμα ο καθένας να λειτουργεί όπως τον βόλευε και η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο να είναι τραγική. Είπαμε είναι ομαδικό το άθλημα...

Και τον Μέσι να ‘‘ελληνοποιούσες’’ για να τον βάλεις σε αυτή την ομάδα, πάλι το αποτέλεσμα δεν νομίζω ότι θα διέφερε. Θα χανόταν κι αυτός στη γενική μετριότητα που εκτός των άλλων έφερε και τρομερή ατυχία. Γκίνια όπως λέμε στο γήπεδο. Θυμηθείτε  μόνο τις χαμένες ευκαιρίες στα ματς εκτός με Νησιά Φερόε και Βόρεια Ιρλανδία την περασμένη Τετάρτη. Και τελικά τρίτη στον όμιλο βγήκε  μια μέτρια Ουγγαρία, από την οποία πήραμε τους 4 από τους 6 βαθμούς μας!

Επομένως ο στόχος από εδώ και πέρα πρέπει να είναι η πρόκριση στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Το υλικό είναι δεδομένο. Υπάρχουν πολλά δυνατά  ‘‘χαρτιά’’ που μπορούν να καλύψουν  τις επίσης πολλές αδυναμίες,που λίγο –πολύ συναντάς στις περισσότερες ομάδες.

Φορτούνης, Μάνταλος, Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, Αραβίδης και Κονέ είναι ένας καλός κορμός, που με την προσθήκη του ‘‘ξεχασμένου’’ λόγω τραυματισμού Μανιάτη μπορούν να οδηγήσουν ξανά την Εθνική σε επιτυχίες.

Ποιός όμως θα το πετύχει αυτό;Kάποιος ξένος προπονητής-μισθοφόρος που στην πρώτη στραβή θα σκέφτεται την ασφάλεια της παχυλής του αποζημίωσης; Ή κάποιος από τις εντός συνόρων λύσεις (Έλληνας ή μη) που γνωρίζει τις ιδιαιτερότητές μας και μπορεί να δώσει κίνητρο στον Έλληνα ποδοσφαιριστή, που πλέον παίζει στα καλύτερα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και έχει παραστάσεις από μεγάλες αναμετρήσεις.

Αλβανία,Βόρεια Ιρλανδία,Ουαλία,Αυστρία και Σλοβακία θα είναι στη Γαλλία το καλοκαίρι του 2016.Εμείς θα τους βλέπουμε όπως και παλιότερα από την τηλεόραση. Τότε ίσως νιώσουμε πολύ περισσότερο τον τωρινό αποκλεισμό.

Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω.Επειγόντως κάποιος να στρίψει το τιμόνι.Τώρα!

Ελλάς-Ευρώπη-Παναθηναϊκός

Είσαι, δεν είσαι Παναθηναϊκός πονάς όταν βλέπεις το Τριφύλλι να αποκλείεται από μια….Καμπάλα από το Αζερμπαϊτζάν! Γελάνε κι οι πέτρες!

Ένας Παναθηναϊκός που είχε κάνει πράξη το σύνθημα ''Ελλάς-Ευρώπη-Παναθηναϊκός'' δεν είναι δυνατόν να πέφτει τόσο χαμηλά. Για μια ομάδα που κάθε χρόνο στις 2 Ιουνίου έχει μάθει να γιορτάζει την μοναδική συμμετοχή ελληνικής ομάδας σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών (προγόνου του Τσάμπιονς Λιγκ για τους νεότερους) στο περίφημο Γουέμπλεϊ με τον Άγιαξ, ο χθεσινός αποκλεισμός ήταν βαρύς. Δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνονται όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα. Δεν είμαι προφανώς ο ειδικός να μιλήσω για ευθύνες βλέποντας απλά τα δύο μοιραία ματς της προκριματικής φάσης του Γιουρόπα Λιγκ.

Όμως συνυπολογίζοντας τον περσινό αποκλεισμό από τη Σταντάρ Λιέγης και τον φετινό από την  Μπριζ (στον προκριματικό για το Τσάμπιονς Λιγκ) κι έχοντας από το πρώτο ματς θετικό αποτέλεσμα, καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα ξεκινάει από τον προπονητή. Ο Γιάννης Αναστασίου έχει μεγάλες ευθύνες. Όπως λένε κι οι ρεπόρτερ των Πρασίνων , είναι της λογικής ''όσα πάνε κι όσα ‘ρθούνε'', δηλαδή της Ολλανδικής σχολής όπου και μαθήτευσε.Γι'αυτό και δέχεται γκολ σε όλα τα ευρωπαϊκά ματς(εκτός του πρώτου με την Καμπάλα)!’Ηρθε η στιγμή της αλλαγής προφανώς…

Βέβαια παίκτες δεν έχει. Αλλά κι αυτό δική του ευθύνη είναι, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο βαθμό. Με έναν παραγωγικό χαφ όλο κι όλο, τον Σωτήρη Νίνη που επειδή πέρυσι στο τέλος της σεζόν έδειξε να ξαναβρίσκει τα πατήματά του, περίμεναν όλοι  φέτος να κάνει ''παπάδες''. Κι επειδή δεν μπορεί, εκνευρίζεται το παιδί και λογικά (είναι χαρακτηριστικό το ''fuck off'' σε ένα κοντινό πλάνο στο τέλος του ματς σε αντίπαλο…). Η μεγάλη μεταγραφή ο Μίκαελ Εσσιέν δυστυχώς κατέληξε πάλι στο χειρουργείο. Ο Ισπανός στόπερ, ο Σάντσεθ , όχι μόνο κρέμασε την ομάδα με ανόητη αποβολή  στο ματς με την Μπριζ, αλλά δείχνει να μην έχει πιάσει τα νόημα. Και πνίγει τον πόνο του στα…beach bar πριν από αγώνες! Μαθαίνω ότι του φταίει κι ο Ταυλαρίδης. Τερματοφύλακας δεν υπάρχει. Και από εκεί και πέρα μόνο ο τεράστιος Μπεργκ,αφού ο Καρέλης με τα ''φεύγω-δεν φεύγω'' χάθηκε. Τί να πρωτοκάνει κι αυτός?

Mε άλλα λόγια φτωχό ρόστερ, κακή διαχείριση και μεγάλη απογοήτευση για τους φιλάθλους που κάποια στιγμή θα σταματήσουν να στηρίζουν μια προσπάθεια  που καταλήγει στο ''για όλα φταίει ο Μαρινάκης''!

Όλα αυτά έχουν σημασία γιατί χάνουμε σημαντικούς πόντους στην κατάταξη των ομάδων μας  στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, τα οποία καλώς ή κακώς είναι βασικότατη πηγή εσόδων και πρεστίζ,αν μη τι άλλο.

Αλαφούζος ακούει; Kι αν ναι, καταλαβαίνει;

Σούπερ Λίγκα,δύο χρόνια μετά

To βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο ΟΑΚΑ ήταν κάπως ιδιαίτερο για τους ΑΕΚτζήδες. Ο Πλατανιάς σαν αντίπαλος έδειχνε ''αντιτουριστικός''. Η ώρα του αγώνα και η ζέστη της εποχής, δεν δημιουργούσαν και αυτό που λέμε ιδανικές συνθήκες για ένα ματς.

Όμως δύο ολόκληρα χρόνια μακριά , όχι ακριβώς από τα σαλόνια, αλλά από το φυσικό περιβάλλον της ''Ένωσης'' ήταν πολλά. Και δύσκολα. Και μάλιστα για τον ΑΕΚτζή που έχει προδοθεί πολλές φορές από τους ηγέτες του, τόσο σε επίπεδο παραγόντων όσο και προπονητών-ποδοσφαιριστών (εδώ είναι και η εξήγηση για τη μη αποδοχή Τζιμπούρ…) φάνηκαν αιώνας.

Η λαχτάρα του κόσμου να ξαναδεί την ΑΕΚ να παίζει ''κανονικά'' ματς και όχι αυτά που ''πρέπει να κερδίσει για να ανέβει κατηγορία'' ήταν μεγάλη. Ευτυχώς ο Δέλλας και οι παίκτες του έδειξαν ότι το αντιλήφθηκαν πλήρως και με μεγάλη όρεξη απέναντι σε αδύναμο βέβαια αντίπαλο έπαιξαν ωραία μπάλλα που γέμισε ελπίδες.

Μέχρι εκεί όμως. Γιατί σιγά-σιγά αρχίζουν οι υπερβολές κυρίως από τον οπαδικό Τύπο. Αυτή η ομάδα έχει καλό υλικό (Βάργκας, Γιόχανσον, Σιμόες δεν έχουν πολλοί άλλοι), αλλά και κάποιες σοβαρές αδυναμίες (κυρίως στα αριστερά και στο κέντρο της άμυνας). Αν λοιπόν ευνοήσουν τα αποτελέσματα και καταφέρει να διατηρηθεί μέχρι τα Χριστούγεννα κοντά στην κορυφή, θα μπορούμε να μιλήσουμε και για το κάτι παραπάνω. Προς το παρόν πιστεύω ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι η τρίτη θέση. Οι μεγάλες προσδοκίες ίσως λυγίσουν τους άπειρους από πρωταθλητισμό παίκτες, όπως συνέβη στον περσινό αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό (κι ας έβαλε το χέρι του ο Χάρα…).

Εξωγηπεδικά, είναι φανερό ότι ο ''Τίγρης'' θέλει να την βγάλει φτηνά. Αν του βγει θα αποθεωθεί, αν όχι ο κόσμος δεν ξεχνά τον τρόπο που η ομάδα υποβιβάστηκε στη Γ’Εθνική και φυσικά τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την περίφημη επιστροφή στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας,που προς το παρόν μένουν στις…μακέτες.

Όλα τα άλλα στο χορτάρι.

Και όπως λέει το κλασσικό ποδοσφαιρικό κλισέ : ''…εντάξει σήμερα παίξαμε καλά και κερδίσαμε,αλλά κοιτάμε τον επόμενο αγώνα και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο''.

Κάποιοι ''ωραίοι τρελλοί''

Τέλος σεζόν και οι διεθνείς μας επιστρέφουν από τα Νησιά Φερόε , με 2 γκολ στις αποσκευές  τους και τη σφραγίδα του αποκλεισμού από το EURO 2016 της Γαλλίας.Tέλος σεζόν ήταν και το μακρινό 1989 , όταν η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου πήγε πάλι Βόρεια, επισκέφθηκε τη Δανία κι έφυγε με 7 γκολ (7-1!) στις βαλίτσες της, τουλάχιστον από μια κανονική και μεγάλη σε αξία (τότε) ομάδα των αδερφών Λάουντρουπ. 

Χθες είχε απέναντι της ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές ενός κρατιδίου 50.000 κατοίκων, που θα διηγούνται στα εγγόνια τους δύο από τις σπάνιες στην ποδοσφαιρική τους ιστορία νίκες ….

Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε έτοιμες δικαιολογίες για κάθε χρονική περίοδο. Όταν είναι Μάϊος-Ιούνιος,'' οι (επαγγελματίες) παίκτες έχουν το μυαλό τους στις διακοπές''. Όταν είναι Σεπτέμβριος , ''δεν έχουν αγώνες στα πόδια τους'' και όταν είναι  στα μέσα της σεζόν, ''δεν βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά , γιατί σκέφτονται τα κρίσιμα ματς της ομάδας τους''….  Αυτός είναι ο τρόπος που οι επαγγελματίες  στη χώρα μας (παίκτες και προπονητές) αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους (γενικότερα κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο).

Το συμπέρασμα είναι ότι το ποδόσφαιρό μας υπέγραψε μόνο του ένα μεγαλοπρεπέστατο Grexit,όχι γιατί δεν το ήθελαν στην Ευρώπη, αλλά γιατί παρουσιάστηκε γυμνό και απροετοίμαστο από τον εγωκεντρισμό και την αρπαχτική διάθεση παραγόντων, μανατζαραίων και πολιτικάντηδων που το διαφεντεύουν χρόνια τώρα. Περνάνε, αρπάζουν και φεύγουν σαν κύριοι ακόμη κι αν αντιμετωπίζουν κατηγορίες για κακοδιαχείριση (όπως συμβαίνει με τους τρεις τελευταίους Προέδρους της ΕΠΟ και το σκάνδαλο με τις εργομετρικές εξετάσεις).Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τους διεφθαρμένους προέδρους μεγάλων συλλόγων της Σούπερλιγκ, που κάνουν  το κουμάντο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο , έφτασαν το λαοφιλέστερο άθλημα στη χώρα μας στην απαξίωση και τον χλευασμό.

Από την κορυφή του EURO 2004 στο ναδίρ του 2015,χωρίς ελπίδα αυτή τη στιγμή για άμεση ανάκαμψη. Κυρίως γιατί δεν υπάρχει  το απαιτούμενο υλικό(ποδοσφαιριστές και προπονητές).

Στην ΕΠΟ δεν βρέθηκε ποτέ κανείς να ακολουθήσει το καλό παράδειγμα της  ΕΟΚ (Ελληνική Ομοσπονδία Καλοθοσφαίρισης).Οι ''Μπασκετικοί'' με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο την τεράστια επιτυχία του 1987 και ανέδειξαν κορυφαίες ομάδες σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, όπως και πληθώρα παικτών και προπονητών  σε όλα τα μεγάλα πρωταθλήματα.

Στο ποδόσφαιρο μπλέχτηκαν και μπλέκονται άνθρωποι αμφιβόλου προέλευσης, που σίγουρα δεν αγαπούν το άθλημα.

Αυτό για να αλλάξει χρειάζονται κάποιοι ''ωραίοι τρελλοί'' με πάθος για την μπάλλα, όπως ο Γιώργος Καραγκούνης. Τον οποίο όμως  παρέσυραν στο γενικότερο χάος της Εθνικής (εδώ σε αυτή τη γωνιά είχα επισημάνει από την αρχή τις αμφιβολίες μου). Αν καταφέρει να μην καεί εντελώς και μπορέσει να μαζέψει μια παρέα με όραμα και αγάπη για το άθλημα, ίσως μια μέρα ξαναδούμε μια κανονική Εθνική.

Γιατί αυτό που βλέπουμε από τον Σεπτέμβριο του 2014 και μετά , δεν είναι καν ομάδα.

  

Στην υγειά των κορόϊδων!

Ξεκίνησα να γράφω αυτό εδώ το blog πριν από περίπου 5 χρόνια Καθώς αυτό είναι κάτι που γίνεται για ευχαρίστηση, το τελευταίο διάστημα γράφω όλο και σπανιότερα. Περιορισμένος χρόνος, κακή διάθεση και η έννοια να μην κουράσω τους λίγους φίλους που κάνουν τον κόπο (και την τιμή σε μένα) να κλικάρουν στο ''Lakiscorner'', δεν με άφηνε τόσο καιρό να γράψω κάτι.

Κράτησα  το ''μαγαζάκι'' ανοιχτό όμως (έτσι κι αλλιώς δεν κοστίζει τίποτα…), περιμένοντας λίγη ηρεμία και την κατάλληλη αφορμή!

Κάπως έτσι μπήκα σήμερα σε ένα Προποτζίδικο να συμπληρώσω ένα Στοίχημα. Λίγα ευρώ ποντάρισμα στους τελικούς Ισπανίας και Γερμανίας. Αισθάνθηκα άσχημα για την ατμόσφαιρα εκεί μέσα. Δεν ήταν η πρώτη φορά  και προφανώς δεν αφορούσε το συγκεκριμένο μαγαζί βέβαια. Σε όλα τα πρακτορεία πάνω-κάτω το ίδιο κλίμα επικρατεί. Βλέπεις ανθρώπους ρακένδυτους, ταλαιπωρημένους, απογοητευμένους με ένα τσιγάρο στο στόμα ή μια μπύρα (μπουκάλι πάντα) στο χέρι, να σιγομουρμουράνε ''μπινελίκια'' προς την οθόνη του ΚΙΝΟ που ''δεν τους έκανε το χατίρι'', που ''πάλι τα ίδια έβγαλε'', που ''πάλι δεν τους θέλει''. Σε κοιτάνε περίεργα όταν μπαίνεις, με ένα στυλ σαν ''τι θέλεις ρε φίλε εδώ μέσα, άσε μας στον πόνο μας''. 

Καταλαβαίνεις ότι έχουν φτάσει στο τέρμα. Έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στον τζόγο. Δε μιλάμε όμως για ''παίκτες''. Μιλάμε για απελπισμένους πολίτες στην Ελλάδα της κρίσης. Της συνεχιζόμενης κρίσης ,της ατελείωτης κρίσης. Με Δεξιά κι Αριστερή Κυβέρνηση. Δεν μιλάμε για τεμπέληδες άεργους, αλλά για συνταξιούχους, μακροχρόνια άνεργους, κακοπληρωμένους νέους, μετανάστες και πάσης φύσεως κατατρεγμένους. Το βλέμα τους τα λέει όλα. Σκυμμένο κεφάλι και σιωπή. Στην καλύτερη μουγκρητό.

Είναι το αποτέλεσμα της  κατάστασης που το επίσημο Ελληνικό Κράτος (το ποιό;) έχει επενδύσει στη μιζέρια και στην ανέχεια του κοσμάκη  εφευρίσκοντας τρόπους να του τα παίρνει! Aπό στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να ξαναδούμε και τα ''φρουτάκια''. Είναι από τα νομοσχέδια που συμφωνούν όλες οι παρατάξεις. Οκ, εκτός του ΚΚΕ που σταθερά και πάντα διαφωνεί, οχυρωμένο στη γωνίτσα του,σαν κακότροπη γριά.

Αφού δεν μπορούν να τα πάρουν αλλιώς και από εκεί που υπάρχουν,τα παίρνουν από εκεί που μπορούν με τους ''κουλοχέρηδες''. Γιατί αποδεδειγμένα πια μόνο από αυτά τα στρώματα εισπράττει το κράτος.

Οι άλλοι ήδη πίνουν τις σαμπάνιες τους στην Ψαρρού στη Μύκονο (χωρίς απόδειξη φυσικά) και συνεχίζουν να κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο στους υπόλοιπους. Όχι το μεσαίο….μην πάει το μυαλό σας εκεί. Έχουν τρόπους, ξέρουν. Τον δείκτη κουνάνε και συνεχίζουν να δίνουν οδηγίες για τη σωτηρία της χώρας. ''Βάλτε φόρους και μειώστε μισθούς''. Αυτά έμαθαν στα κολλέγια ,αυτά λένε.Ας είναι η πραγματική ζωή αλλιώς.Στην υγειά των κορόϊδων!

Και στο μεταξύ σε κάποιο πρακτορείο ΟΠΑΠ, βγαίνει άλλος ένας αριθμός στο ΚΙΝΟ….και είναι πάλι ο λάθος αριθμός…..

Το χέρι και το ανάθεμα!

 

Mεξικό, Στάδιο Αζτέκα, Ιούνιος του 1986. Όλος ο κόσμος παρακολουθεί τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα να πετυχαίνει δύο σημαδιακά γκολ και να δίνει την πρόκριση στην Αργεντινή επί της ''μισητής'' Αγγλίας την εποχή του πολέμου των Φώκλαντς.Το ένα ήταν ''το γκολ του αιώνα'' όταν πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και το άλλο ''το χέρι του Θεού'', όπου σημειώθηκε η πιο ''γλυκιά'' ποδοσφαιρική κλοπή του αιώνα! Oι περισσότεροι εκφράζουν ακόμη και σήμερα θαυμασμό για την πανουργία του μεγάλου (μόνο στο γήπεδο) Ντιέγκο, που χτύπησε τη μπάλλα με τη γροθιά κι έκανε όλους να πιστέψουν ότι το έκανε με το κεφάλι, αφήνοντας τον Πίτερ Σίλτον και τους υπόλοιπους Εγγλέζους να διαμαρτύρονται μάταια….

Αθήνα,ΟΑΚΑ,Μάρτιος του 2015. Σε έναν αγώνα Κυπέλλου που ενδιαφέρει (και αν…) μόνο την ποδοσφαιρική Ελλάδα, έρχεται κάποιος  άλλος Λατινοαμερικάνος (τυχαίο?) να μας αναστατώσει , σημειώνοντας το χρυσό γκολ της πρόκρισης του παραπαίοντα Ολυμπιακού επί της ''ερχόμενης'' ΑΕΚ. Χέρι,στήθος,ώμος….διαλέγετε και παίρνετε. Αν θέλετε την ταπεινή μου γνώμη, κρίνοντας κυρίως από την κίνηση του σώματος, ήταν χέρι. Ένα απλό λάθος του διαιτητή, όπως λάθος ήταν και το πλασέ του Ντοσεβί λίγο νωρίτερα, που αν είχε μπει ίσως γλιτώναμε τα χειρότερα…

Γιατί όμως σκεφτόμαστε τη φάση του Μαραντόνα και (κρυφο)γελάμε, ενώ με αυτή τη ''φρέσκια'' του Χάρα τουλάχιστον προβληματιζόμαστε; Το ένα γκολ έκρινε πρόκριση Παγκοσμίου Κυπέλλου, το άλλο πρόκριση στο παγκοσμίως αδιάφορο και εγχωρίως μάλλον ανούσιο Κύπελλο Ελλάδος. Είναι απλώς ο φανατισμός, είναι ο ποδοσφαιρικός εγωισμός, είναι η πίκρα και η αγανάκτηση ότι ''άλλη μια φορά ευνοείται ο ισχυρός Ολυμπιακός'', είναι τα παιχνίδια των καθοδηγούμενων ΜΜΕ που με αυτό τον τρόπο ''πουλάνε'';

Η ουσία ποιά είναι; Γιατί σπαταλάμε τόσες ώρες να αναλύουμε μία φάση, ενώ την ίδια περίπου ώρα σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ ο Ιμπραΐμοβιτς δεχόταν  αμφισβητούμενη κόκκινη στο μισάωρο και δεν άνοιξε μύτη?Αν γινόταν στο ''δικό μας'' ματς αυτό, η διακοπή επιτόπου στο live θα είχε απόδοση 1,05….

''Διδάξαμε ήθος…'' είχε πει ο Μαρινάκης όταν οι δικοί του κάφροι κυνηγούσαν τον Σισέ μέσα στο Καραϊσκάκη,''..δεν κατάλαβα γιατί διακόπηκε το ματς…'' είπε προχθές ο Τίγρης, ''απλώς πανηγύρισα με ενθουσιασμό…'' είπε ο Περέϊρα!

Το κύριο ερώτημα λοιπόν είναι ''γιατί ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν''; Γιατί επιτρέπουμε σε λαθρέμπορους, εμπόρους ναρκωτικών και ιδιοκτήτες νυχτερινών καταστημάτων, να εμπορεύονται την αγάπη προς την ομάδα μας; Επειδή έχουν τα λεφτά θα πει κάποιος…

To να κόψουμε το γήπεδο δεν είναι λύση.Έτσι κι αλλιώς ''κομμένο'' είναι από τους περισσότερους.Μια ματιά στους μέσους όρους εισιτηρίων της Σούπερλιγκας δεν αφήνει περιθώρια για αντίθετες σκέψεις.

Συγνώμη φίλοι μου,αλλά εγώ προσωπικά δεν βλέπω μέλλον.'Οταν πηγαίνω σε παιδικούς αγώνες και παρακολουθώ τους γιους μου μαζί με άλλα παιδάκια 7-8-9 χρονών να προσπαθούν και να κάνουν πολλές φορές ωραία πράγματα στο πλαστικό χορτάρι, αντί οι γονείς τους να χειροκροτούν και μόνο, αυτοί στην πρώτη αφορμή βρίζονται μεταξύ τους ή τα βάζουν με το διαιτητή...Τότε μία μόνο σκέψη περνάει από το μυαλό μου: ''Μήπως κακώς τους έβαλα το μικρόβιο της μπάλλας;''

Υπάρχει ακόμα ΠΣΑΠ;

''Ζούγκλα η Λεωφόρος'', ''Θυμηθήκαμε τη Ριζούπολη…'',  ''Προκλήσεις Περέϊρα'' και πολλά άλλα θα μπορούσαν να δώσουν την εικόνα των όσων έγιναν χθες (Κυριακή 22/2/15) στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, απέναντι από τη ΓΑΔΑ και τον ''Άγιο Σάββα'', σε αυτό  το χώρο που ακόμα θεωρείται γήπεδο ποδοσφαίρου ομάδας Σούπερλιγκ…

Όπως συμβαίνει συνήθως μετά τα αίσχη – που δεν κάνουν εντύπωση σε κανένα πια -  όλοι καταδικάζουν. Οι νικητές και οικοδεσπότες χθες  ''Πράσινοι'' αποδοκιμάζουν τα γεγονότα με τέτοια άνεση σαν να έχουν γίνει στην άλλη άκρη του πλανήτη! Και οι ηττημένοι – φιλοξενούμενοι  ''Ερυθρόλευκοι'' δείχνουν έκπληκτοι σαν μην έχουν ξαναδεί στο Καραϊσκάκη (ή στη Ριζούπολη) καταστάσεις ζούγκλας,δηλώνοντας απορημένοι …''πώς να παιχτεί ποδόσφαιρο κάτω από αυτές τις συνθήκες?''. Για γέλια και για κλάματα...

Ξεκινώντας από τη ‘’Μέκκα’’ των επεισοδίων ,την Τούμπα και διασχίζοντας προς τα κάτω όλη την Ελλάδα, από Χαριλάου (δεν μου αρέσει το ''Κλέανθης Βικελίδης''), Αλκαζάρ, Βόλο, Πάτρα, ΟΑΚΑ, Νέα Φιλαδέλφεια (υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα χιλιάρικα με τη μορφή του Μπάγεβιτς επάνω…!), Γεντί Κουλέ και άλλες γηπεδικές τοποθεσίες, ανακαλύπτεις  ιστορικές στιγμές  παραγοντικού και οπαδικού χουλιγκανισμού, που  υποτιμούν  τη νοημοσύνη του απλού κόσμου όταν έρχεται η ώρα της φθηνής δικαιολογίας και της κλασσικής επίρριψης ευθυνών στην Αστυνομία! 

Δεν επιτρέπεται κ.Περέϊρα, ως προπονητής του Ολυμπιακού  να πηγαίνεις πριν τον αγώνα να κάνεις  χειρονομίες στους  οπαδούς του Παναθηναϊκού. Τέλος! Και κυρίως γιατί  είσαι χθεσινός στα ελληνικά γήπεδα και  κάνει μπαμ ότι σε έβαλαν Σάββας και Μαρινάκης να τα κάνεις μπου@#$λο! Από εκεί και πέρα, καλό είναι να καταδικάζεις κ.Αλαφούζο, αλλά δεν πείθεις όταν μέσα στην έδρα σου, κυκλοφορούν κουκουλοφόροι στον αγωνιστικό χώρο και κάθε φορά που παίκτης του Ολυμπιακού πήγαινε για κόρνερ το τελευταίο που σκεφτόταν ήταν αν θα το χτυπήσει καλά….

Κι εδώ έρχεται ο ρόλος του ξεχασμένουΠΣΑΠ(Πανελλ.Συλλ.Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών) που ΠΟΤΕ δεν έχει κάνει τίποτα για να προστατέψει την ασφάλεια των επαγγελματιών μελών του. Ούτε σε καταστάσεις που οπαδοί μπήκαν μέσα στο γήπεδο και κυνηγούσαν ποδοσφαιριστές! Με προέδρους –ανδρείκελα από τις τάξεις των δύο αιωνίων, όπως ο Στελιος Γιαννακόπουλος κι ο Αντώνης Αντωνιάδης, που το μόνο που έκαναν ήταν να  εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ομάδων τους, αφήνοντας τους συναδέλφους τους  εκτεθειμένους στις ορέξεις του κάθε κομπλεξικού που του αρέσει να σημαδεύει κεφάλια  με μπουκάλια ,πέτρες, σίδερα στο όνομα της υπεράσπισης της ομάδας του…

Αν έχεις ''καρύδια'', όπως αρέσει σε πολλούς στην ποδοσφαιρική πιάτσα να λένε,σηκώνεσαι και φεύγεις.Απεργία επ'αόριστον! Είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είσαι ο πρωταγωνιστής του ''έργου''. Από τη δική σου παρουσία ''τρώνε'' όλοι. Κατάλαβέ το κ.Πρόεδρε του ΠΣΑΠ(διαβάζω τώρα ότι είναι κάποιος Διονύσης Δημόπουλος…) και προστάτεψε τους παίκτες και τις οικογένειές τους.

Μόνο τότε θα σεβαστούν οι  ''Ούννοι'' της εξέδρας το ποδόσφαιρο εντός αγωνιστικού χώρου και ίσως απαλλαχθούμε από τις αντιαισθητικές παρουσίες  μεγαλοπαραγόντων που χρησιμοποιούν τις ομάδες για ''βιτρίνα'' στις πάσης φύσεως παρανομίες τους.