Mεξικό, Στάδιο Αζτέκα, Ιούνιος του 1986.
Όλος ο κόσμος παρακολουθεί τον Ντιέγκο
Αρμάντο Μαραντόνα να πετυχαίνει δύο σημαδιακά γκολ και να δίνει την
πρόκριση στην Αργεντινή επί της ''μισητής'' Αγγλίας την εποχή του πολέμου των
Φώκλαντς.Το ένα ήταν ''το γκολ του αιώνα''
όταν πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και το άλλο ''το χέρι του Θεού'', όπου σημειώθηκε η πιο ''γλυκιά'' ποδοσφαιρική κλοπή
του αιώνα! Oι
περισσότεροι εκφράζουν ακόμη και σήμερα θαυμασμό για την πανουργία του
μεγάλου (μόνο στο γήπεδο) Ντιέγκο, που χτύπησε τη μπάλλα με τη γροθιά κι έκανε
όλους να πιστέψουν ότι το έκανε με το κεφάλι, αφήνοντας τον Πίτερ Σίλτον και τους υπόλοιπους Εγγλέζους να διαμαρτύρονται μάταια….
Αθήνα,ΟΑΚΑ,Μάρτιος
του 2015. Σε έναν αγώνα Κυπέλλου που ενδιαφέρει (και αν…) μόνο την ποδοσφαιρική
Ελλάδα, έρχεται κάποιος άλλος Λατινοαμερικάνος (τυχαίο?) να
μας αναστατώσει , σημειώνοντας το χρυσό γκολ της πρόκρισης του παραπαίοντα Ολυμπιακού επί της ''ερχόμενης'' ΑΕΚ. Χέρι,στήθος,ώμος….διαλέγετε και
παίρνετε. Αν θέλετε την ταπεινή μου γνώμη, κρίνοντας κυρίως από την κίνηση του
σώματος, ήταν χέρι. Ένα απλό λάθος του διαιτητή, όπως λάθος ήταν και το
πλασέ του Ντοσεβί λίγο νωρίτερα, που
αν είχε μπει ίσως γλιτώναμε τα χειρότερα…
Γιατί όμως σκεφτόμαστε τη φάση του Μαραντόνα και (κρυφο)γελάμε, ενώ με αυτή τη ''φρέσκια'' του Χάρα τουλάχιστον προβληματιζόμαστε; Το ένα γκολ έκρινε
πρόκριση Παγκοσμίου Κυπέλλου, το άλλο
πρόκριση στο παγκοσμίως αδιάφορο και εγχωρίως μάλλον ανούσιο Κύπελλο Ελλάδος. Είναι απλώς ο
φανατισμός, είναι ο ποδοσφαιρικός εγωισμός, είναι η πίκρα και η αγανάκτηση ότι ''άλλη
μια φορά ευνοείται ο ισχυρός Ολυμπιακός'', είναι τα παιχνίδια των
καθοδηγούμενων ΜΜΕ που με αυτό τον τρόπο ''πουλάνε'';
Η ουσία ποιά είναι; Γιατί σπαταλάμε τόσες ώρες να αναλύουμε
μία φάση, ενώ την ίδια περίπου ώρα σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ ο Ιμπραΐμοβιτς
δεχόταν αμφισβητούμενη κόκκινη στο
μισάωρο και δεν άνοιξε μύτη?Αν γινόταν στο ''δικό μας'' ματς αυτό, η διακοπή
επιτόπου στο live θα
είχε απόδοση 1,05….
''Διδάξαμε ήθος…'' είχε πει ο Μαρινάκης όταν οι δικοί
του κάφροι κυνηγούσαν τον Σισέ μέσα
στο Καραϊσκάκη,''..δεν κατάλαβα γιατί
διακόπηκε το ματς…'' είπε προχθές ο Τίγρης, ''απλώς πανηγύρισα με ενθουσιασμό…'' είπε ο Περέϊρα!
Το κύριο ερώτημα λοιπόν είναι ''γιατί ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν''; Γιατί επιτρέπουμε
σε λαθρέμπορους, εμπόρους ναρκωτικών και ιδιοκτήτες νυχτερινών καταστημάτων, να
εμπορεύονται την αγάπη προς την ομάδα μας; Επειδή έχουν τα λεφτά θα πει κάποιος…
To να
κόψουμε το γήπεδο δεν είναι λύση.Έτσι κι αλλιώς ''κομμένο'' είναι από τους περισσότερους.Μια
ματιά στους μέσους όρους εισιτηρίων της Σούπερλιγκας
δεν αφήνει περιθώρια για αντίθετες σκέψεις.
Συγνώμη φίλοι μου,αλλά εγώ προσωπικά δεν βλέπω μέλλον.'Οταν πηγαίνω σε παιδικούς αγώνες και παρακολουθώ τους γιους μου μαζί με
άλλα παιδάκια 7-8-9 χρονών να προσπαθούν και να κάνουν πολλές φορές ωραία
πράγματα στο πλαστικό χορτάρι, αντί οι γονείς τους να χειροκροτούν και μόνο, αυτοί στην πρώτη αφορμή βρίζονται μεταξύ τους ή τα βάζουν με το διαιτητή...Τότε μία μόνο σκέψη περνάει από το μυαλό μου: ''Μήπως κακώς τους έβαλα το μικρόβιο της
μπάλλας;''
