Tα μπάνια του λαού

Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού συνήθως άλλες χρονιές τέτοια εποχή, είχε σχεδιάσει που και πώς θα περάσει μια βδομάδα διακοπών.Φέτος αντί για αυτό (δεν υπάρχει) πηγαίνει στις πλατείες και στις διαδηλώσεις, διεκδικώντας αυτά τα οποία θεωρούσε δεδομένα…

Πολλοί συμπολίτες μας έχουν ξεπεράσει την προσωπική τους οικονομική ‘κόκκινη’ γραμμή και το μόνο που τους μένει είναι να κάνουν την ανάγκη φιλότιμο.Πολλοί επίσης βλέπουν το ‘τέρας’ να πλησιάζει και βιώνουν αυτό που οι ψυχολόγοι περιγράφουν ως ‘νόσο των ΜΗ απολυμένων’, που τους φθείρει μέρα με τη μέρα.
Μετά και την ψήφιση του ‘μεσοπρόθεσμου’ δεν ξέρω τί μπορούμε να περιμένουμε, από που να πιαστούμε για να δημιουργήσουμε ελπίδα για κάτι καλύτερο…

Το κίνημα των ‘Αγανακτισμένων’ μάλλον έκλεισε τον κύκλο του.Λίγο με την πρωτοφανή επιθετικότητα της αστυνομίας,λίγο με την περιοδική και στοχευμένη ‘διασπορά’ κουκουλοφόρων, απομακρύνθηκε ο κύριος όγκος των διαδηλωτών βλέποντας μια ανάλγητη Κυβέρνηση να συνεχίζει την καταστροφική της πορεία , έχοντας σαν προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών αντί για την αξιοπρεπή διαβίωση(μήπως επιβίωση) των Ελλήνων πολιτών.Πάντως οι ‘Αγανακτισμένοι’ κατάφεραν να ‘ξεκουνήσουν’ πολλούς από τον καναπέ τους και να αφυπνίσουν πολλούς άλλους εφησυχασμένους.Τελικό αποτέλεσμα πενιχρό βέβαια,αλλά όλοι κατάλαβαν ότι με οργανωμένο αγώνα (που ήταν το μεγάλον μείον του κινήματος) μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο και κυρίως το δικαίωμα να παραμείνουμε επαγγελματικά ενεργοί και ψυχικά υγιείς.

Η στάση της Αριστεράς θα αποτελέσει κλειδί για την πορεία των γεγονότων, καθώς έχει την ευκαιρία να δώσει στέγη σε όσους περιφέρονταν άσκοπα από το μπλέ έως το πράσινο και..τούμπαλιν ,επιλέγοντας το ‘μη χείρον’ ή το βολικότερο…Κατάλαβαν όμως τώρα ότι απλώς επέλεγαν την μία ή την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.Ο Αντώνης Σαμαράς φάνηκε ότι εξάντλησε την όποια δυναμική του στην ανατροπή της Ντόρας και τώρα που του δόθηκε η ευκαιρία να ‘κάνει το γκολ’,επέλεξε να πετάξει τη μπάλλα άουτ για…καθυστέρηση.

Όσο για τον ΓΑΠ ,κατάφερε επιτέλους να ξορκίσει τον πατέρα του.Εκείνος μιλούσε για τα μπάνια του λαού (και έμπαινε στο νερό μέχρι τα… γόνατα, για να μη βρέξει το …συμβόλαιο με το λαό,που ήταν το σλόγκαν του!).Ο George μάλλον είναι ο μόνος 'Έλληνας' που και φέτος έχει κανονίσει σε ποια θάλασσα θα κωπηλατήσει με το αγαπημένο του κανώ,για να ξαναβρεί τη φόρμα του μετά την ένταση των ημερών!

Μάγκες,την πατήσατε!

Πριν από πολλά χρόνια ένας φίλος ποδοσφαιριστής ,μου είχε περιγράψει την συνάντηση του με τον πρόεδρο της ομάδας και την υπογραφή του πρώτου επαγγελματικού συμβολαίου του.Η ομάδα ήταν στην A’ Εθνική τότε,με έδρα στα δυτικά προάστια και γενικό ‘κουμανταδόρο’ ένα πρόσωπο που περιλαμβάνεται στην πρόσφατη λίστα με τους εμπλεκόμενους στο ‘koriopolis’.Πολλοί πίστευαν ότι η ‘καριέρα’ του είχε ολοκληρωθεί με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παλιότερη υπερπαραγωγή της ‘Παράγκας’...Όταν μου είπε για τα ποσά που συμφώνησαν και υπέγραψε,εγώ χωρίς πολλή σκέψη,κρίνοντας εκ του ασφαλούς και με περίσσευμα αφέλειας του είπα ότι έκανε λάθος και θα έπρεπε να εξετάσει και κάποιες άλλες προτάσεις από ομάδες που τον ήθελαν(ο διάλογος βέβαια έγινε σε άπταιστα ‘ποδοσφαιρικά’ με τα απαραίτητα...γαλλικά)!Μου απάντησε βέβαια με τον ίδιο τρόπο και με ένα - δεν ξέρεις τι σου γίνεται - ύφος ,μου είπε: ‘‘Aν είσαι τόσο μάγκας ,ας πήγαινες εσύ να κάνεις παζάρια με τον πρόεδρο να έχει το πιστόλι του ‘παρκαρισμένο’ πάνω στο τραπέζι...’’. Έστω και λίγο αργά λοιπόν κατάλαβα τι σημαίνει επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ποιοί παράγοντες το διαχερίζονται...

Σίγουρα αυτή η ιστοριούλα δεν είναι τίποτα μπροστά σε πραγματικά γκαγκστερικές σκηνές που έχουν κατά καιρούς διαδραματισθεί με φόντο το πράσινο χορτάρι και τη ‘στρογγυλή θεά’.Δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα με τις αποκαλύψεις για ότι συνέβαινε χρόνια τώρα σε αυτό το χώρο που κουμάντο έκαναν άνθρωποι που ‘πουλάνε προστασία’ στα μαγαζιά της νύχτας, που κάνουν εμπόριο όπλων,ναρκωτικών,αλλά χρηματοδοτούν και πρωτοκλασσάτα ονόματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής.Η έκπληξη αφορούσε στο ‘μέγεθος’ των ονομάτων και στο πόσο ψηλά έφτασε η έρευνα.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοια αποτελεσματικότητα και θάρρος.Μάλλον τη θεωρούσαμε κομμάτι του διεφθαρμένου κράτους.Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που νιώσαμε ότι κάτι λειτουργεί μέσα στο χαοτικό και διαλυμένο ελληνικό κράτος.Η ένσταση πολλών αφορά στη χρονική στιγμή που επιλέχθηκε.Θα συμφωνήσουμε.Είναι προφανής ο στόχος του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης,ώστε να φύγει για λίγο ο κόσμος από τις πλατείες και να μην ασχολείται με τις απανωτές οικονομικές σφαλιάρες από μια αποτυχημένη (και εντολοδόχο της Τρόϊκας)Κυβέρνηση.Αυτό όμως δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι πρόκειται για κάτι πρωτοφανές,για μια επιτυχία της Δικαιοσύνης,που είναι ικανή να επιφέρει ένα θετικό σοκ στην ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.Εξάλλου αυτή η συντονισμένη προσπάθεια οδήγησε σε κάτι που ζητάμε επιτακτικά εδώ και χρόνια:Επιτέλους ,να πάει κάποιος φυλακή!Ξεσκεπάστηκαν αυτοί που τόσα χρόνια πίνουν το αίμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και το έκαναν τόσο προκλητικά γιατί πίστευαν ότι είναι υπεράνω νόμων και αρχών.

Και μόνο που είδαμε με χειροπέδες αυτούς τους σκοτεινούς τύπους,μας κάνει αισιόδοξους.Και μόνο που είδαμε στη λίστα ονόματα προέδρων, διατητών, ποδοσφαιριστών και λοιπών παραγόντων που κανείς δεν θεωρούσε καθαρούς,αλλά και κανείς δεν μπορούσε να στοιχειοθετήσει κατηγορία εναντίον τους,δίνει την ελπίδα ότι επιτέλους κάτι θα γίνει.

Δεν θα αφήσουμε την πλατεία Συντάγματος και τους ‘Αγανακτισμένους’,γιατί μην ξεχνάτε ότι εκτός από μαύρο χρήμα και παράνομο τζόγο ,λίγοι από αυτούς πλήρωναν φόρους ,εισφορές στο ΙΚΑ και λοιπές υποχρεώσεις προς το κράτος,το οποίο μας τα ζητάει καθημερινά με ‘καπέλο’ γιατί τόσα χρόνια αδυνατεί(πολλές φορές εσκεμμένα)να τα εισπράξει από όλους αυτούς.

Λοιπόν κ.κ.Αχιλλέα,Βαγγέλη,Μάκη,Αβραάμ ...όπως και σε κάποια έργα την πατήσατε από κει που δεν το περιμένατε .Από μια κρατική υπάλληλο που μπορεί να μη σου ‘γεμίζει το μάτι’ ,αλλά σε αντίθεση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα έκανε απλά ,καλά και με ευσυνειδησία τη δουλειά της.Για το λόγο αυτό είμαστε διπλά χαρούμενοι και παίρνουμε θάρρος να συνεχίσουμε τον καθημερινό μας αγώνα,γιατί τελικά υπάρχει ‘happy end’!

Τέχνη και τούβλο!

Για να ξεφύγουμε λίγο από τον πολιτικολογία των ημερών (μήπως και ηρεμήσουμε λιγάκι) θα σας πω μια ιστορία για μια ατάκα που άφησε εποχή στο χώρο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου της Αθήνας.Τη θυμήθηκα παρακολουθώντας τους πολιτικούς αρχηγούς ‘‘να παίζουν τις κουμπάρες’’ ,όπως έγραψε κι ο Φίλαθλος...

Όσοι λοιπόν κλωτσούσαν λίγο τη μπαλλίτσα στα ξερά της Αθήνας τις δεκαετίες ’80, ’90 και αρχές ’00 ,θα θυμούνται ένα γήπεδο πάνω στα νταμάρια αμέσως μετά το Σταυρό Αγίας Παρασκευής .Οι νεότεροι δεν έχουν δει πιθανότατα γήπεδο με χώμα,γι’αυτό να τους ενημερώσω ότι το συγκεκριμένο μικρό γηπεδάκι σε εκείνο το λόφo, εκτός από χώμα είχε και μπόλικο χαλίκι(γαρμπίλι).Στον... πηγαιμό για την έδρα του θρυλικού ‘Πανσταυραϊκού’ και καθώς έβγαινες από το δρόμο που πάει για Παιανία,έκανες μία μίνι ανάβαση σε ένα έρημο νταμάρι από την πίσω μεριά του Υμηττού,σε ένα σκηνικό παρόμοιο με αυτά σε ελληνικές ταινίες,όπου συνήθως οι ....χωροφύλακες κυνηγούσαν κάποιον ‘κακό’.

Φτάνοντας στην κορυφή συναντούσες το γηπεδάκι ,που γύρω –γύρω είχε γκρεμό(άντε να κυνηγάς τη μπάλλα...) και ήταν ιδανικό για 8x8, άντε για 9x9.Όχι όμως για 11x11.Τέλος πάντων.Tα αποδυτήρια χλιδή, ως συνήθως τότε.Τσιμεντόλιθοι με λίγο τσίγκο από πάνω,που φοβόσουνα ότι θα τον πάρει ο άερας έτσι όπως λυσσομανούσε στο βουνό.Πολυτέλεια ,αφού δεν ήταν και λίγα τα γήπεδα που ψάχναμε κανένα δέντρο γαι να αλλάξουμε!Και πάλι όμως κανένα πρόβλημα.Μπάλλα θέλαμε να παίξουμε.

Ο Α.Ο Πανσταυραϊκός λοιπόν είχε έναν κύριο μεσήλικα,με μπάσα φωνή ,όχι μάγκικη και σακάκι ....εποχής.Ήταν ο πρόεδρος ,ο προπονητής και ότι άλλο χρειαζόταν η ομάδα,την οποία πραγματικά βοηθούσε.Επειδή λοιπόν το γήπεδο ήταν μικρών διαστάσεων όπως είπαμε,κάθε φάουλ από τη σέντρα και κάτω που ‘έβλεπε’ λίγο τέρμα ήταν και μια ευκαιρία για απευθείας κτύπημα!Τότε λοιπόν άκουγες το περίφημο από τον γίγαντα παράγοντα της γηπεδούχου: ‘Τέχνη και Τούβλο’ ,που σε ελεύθερη ποδοσφαιρική μετάφραση σήμαινε ‘με φάλτσο και δυνατά’! Περιττό να πω ότι έχουν μπει γκολ επειδή κάποιος από το τείχος ξεκαρδιζόταν στα γέλια, ‘άνοιγε’ και όταν ερχόταν το ...τούβλο,ήταν αργά!Η μπάλλα στο πλεκτό!

Αυτή η ατάκα μου ήρθε τις προάλλες στο μυαλό,βλέποντας Σαμαρά και ΓΑΠ να διαπραγματεύονται με τόση τέχνη (πες το και μπλόφα αν σου αρέσει το πόκερ) για να γλιτώσουν το ...τούβλο από το εξαγριωμένο πλέον πλήθος ,που δεν μπορεί να κάνει άλλο υπομονή.Κατάφεραν όμως να κερδίσουν λίγο χρόνο ,γιατί απέξω ο κόσμος αρχίζει να εξαντλείται και το ‘Ουστ’ που ακούγεται μοιάζει αναιμικό.

Εξάλλου αν ξαναδυναμώσει η φωνή, η συνταγή είναι γνωστή :Παλιά μου TΕΧΝΗ κόσκινο (αστυνομικοί με πολιτικά και ρόπαλα) και ΤΟΥΒΛΟ (μπάχαλο) !

Γουέμπλεϊ όπως ...Ακρόπολη!

Στις 2 Ιουνίου 1971 έκλεισαν 40 χρόνια από τη μεγαλύτερη επιτυχία του ποδοσφαίρου μας σε συλλογικό επίπεδο .Το περίφημο πια Γουέμπλεϊ του Παναθηναϊκού που αντιμετώπισε τον μεγάλο Άγιαξ της εποχής στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών!Παρά την (μάλλον αναπόφευκτη ) ήττα με 2-0 από την ομάδα του Ρίνους Μίχελς ,ο σεβασμός που δείχνουν οι βετεράνοι του Άγιαξ προς την ελληνική ομάδα που αντιμετώπισαν τότε είναι αξιοσημείωτος!

Ο Βιμ Σουρμπίρ,Ο Γκέρυ Μιούρεν και ο Μπάρι Χουρσόφ (διετέλεσε προπονητής του ΠΑΣ Γιάννινα την περίοδο ‘91-’92) βρέθηκαν αυτές τις μέρες στην Αθήνα ,μετά από πρόσκληση των βετεράνων του Παναθηναϊκού που συμμετείχαν στον τελικό του ΄Γουέμπλεϊ’.Οι τρεις Ολλανδοί,μεγάλα αστέρια της εποχής τους,δεν ήταν ούτε σνομπ,ούτε αδιάφοροι 40 ολόκληρα χρόνια μετά!Έδειξαν απίστευτο σεβασμό προς το ‘Τριφύλλι’ που ξεκινούσε από το μεγάλο όνομα που το καθοδηγούσε,τον Φέρεντς Πούσκας.Ο Μιούρεν είπε χαρακτηριστικά ότι τον είχε αφίσα στο δωμάτιο του με τη φανέλα της Ρεάλ!Ο Χουρσόφ δήλωσε ότι είναι το ένα από τα δύο ματς (το άλλο ο τελικός που έχασαν από τη Μίλαν το’69) που έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό του! Στο σημείο που συμφώνησαν όλοι ήταν η περίφημη συνεργασία Δομάζου –Αντωνιάδη και τόνισαν ότι η εξουδετέρωση αυτής ,ήταν το κλειδί της επιτυχίας στον μεγάλο τελικό!Οι αναφορές βέβαια για τον Παναθηναϊκό του ΄71 και τον ‘καλπάζοντα συνταγματάρχη’ δεν σταμάτησαν εκεί.

Η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε ακούγοντάς τους ήταν ότι ανάλογη με αυτή όταν βλέπω τουρίστες από όλο τον κόσμο να έρχονται στην Ακρόπολη και να την θαυμάζουν δείχνοντας σεβασμό και δέος.Από τη μια τόσα χρόνια μετά τον τελικό του Γουέμπλεϊ ακόμα μιλάμε γι’αυτόν,αφού δεν έχουμε τίποτα άλλο να επιδείξουμε σε τέτοιο επίπεδο.Καμία σχέση με το EURO 2004,γιατί εκεί...κοιμήθηκε ο Θεός!Από την άλλη η Ακρόπολη να μας θυμίζει την λαμπρή ιστορία μας και μόνο αυτή,αφού τόσους αιώνες μετά περισσότερο καταστρέφουμε ,παρά δημιουργούμε.

Περασμένα μεγαλεία ...

YΓ:Το Lakiscorner έκλεισε σήμερα τον πρώτο χρόνο παρουσίας του στη blogόσφαιρα!Κερνάμε!