Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια μεγάλη δυσκολία, δεν έχεις πολλές
επιλογές.
Για την ακρίβεια έχεις
μόνο δύο: Παλεύεις ή παραιτείσαι.
Όσο κι αν φαντάζει μονόδρομος η λύση ''παλεύω ,θα τα καταφέρω
κλπ'', μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι τα λόγια με τις πράξεις και μεγάλη απόσταση
έχουν αλλά και τα κουράγια σώζονται, με συνέπεια ακόμη και αν το θέλεις να μην το
μπορείς πια.
Επαναλαμβάνω ότι μιλάω για πραγματικά μεγάλες δυσκολίες. Όπου
οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σου, όπου ζητώντας τη γνώμη των δικών σου
βλέπεις βουρκωμένα ή γουρλωμένα μάτια, όπου οι ειδικοί σηκώνουν τα χέρια ψηλά, σχεδόν
τα πάντα έρχονται ανάποδα και αγωνίζεσαι για το θαύμα. Ποδοσφαιρικά χάνεις με 3-0 στο 75’…
Τι κάνεις λοιπόν; Μπορείς
να το ρίξεις στην ''παλαβή'' και με οδηγό τον Ζουγανέλη-Γαλιλαίο της γνωστής
απολαυστικής διαφήμισης να πεις από μέσα σου ''κι όμως ..γυρίζει το ματσάκι!''
Αν όμως είσαι λίγο πιο ρεαλιστής και ζυγίζεις τα υπέρ και τα
κατά,καταρχήν είναι μια καλή ευκαιρία να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο μόνος
που μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου.Όσο κι αν έχεις κοντά σου ανθρώπους που
θέλουν να βοηθήσουν και να στηρίξουν.Το πρόβλημα είναι δικό σου και το ουϊσκάκι είναι απαραίτητο συνοδευτικό,κάτι
σαν παυσίπονο!
Oι Κρητικοί –που δεν τους πολυσυμπαθώ κιόλας-
λένε κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση: ''Θεέ μου μην μου στείλεις μεγάλο
κακό, γιατί θα αναγκαστώ να βρω τη δύναμη να το αντιμετωπίσω''! Δυστυχώς έτσι είναι
φίλοι μου.
Υπάρχουν περιπτώσεις που και να θες δεν γίνεται να τα παρατήσεις,
δεν μπορείς να κάνεις πίσω γιατί θα υποφέρεις
περισσότερο έτσι.Αναφέρομαι σε προβλήματα
υγείας που ούτε περιμένουν,ούτε σε αφήνουν σε ησυχία.Πρέπει να βρεις τρόπο να
ζεις με αυτό ,όσο κι αν δεν γίνεται.Γιατί απλά πρέπει να γίνει .
Αν λοιπόν κρατήσεις το μυαλό μέσα στο κεφάλι σου,μπορεί και
να απαλύνεις τον πόνο σου.Το μεγαλύτερο λάθος είναι να πεις ''γιατί σε μένα?''.
Εκεί έχεις χάσει από τα αποδυτήρια. Τουλάχιστον θα παίξουμε το ματσάκι κι όπου μας
βγάλει.
Κι ας μην ισχύει καν το… ''έντεκα αυτοί ,έντεκα κι εμείς''.
