Χωρίς νεύρο,χωρίς πάθος ,χωρίς αξιοπρέπεια.

‘‘Για πες στον θείο, τί ομάδα είσαι αγόρι μου;’’
Είναι μια κλασσική ατάκα των απανταχού χαζομπαμπάδων που έχουν λίγο ψώνιο με τη μπάλλα (δε βγάζω απ’έξω την ουρά μου)!Πείτε το και οπαδική ματαιοδοξία που ζητάει επιβεβαίωση μέσα από το στόμα του μικρού μας παιδιού ή απλά μια προσπάθεια να του περάσουμε κάποιες απόψεις μας(κλασσικό γονεϊκό κουσούρι).Φυσικά ανάλογα την απάντηση αντιδράς σχολιάζοντας με ανακούφιση και καμάρι ή ψιλοτσαντίλα για τον συγγενή που έκανε το παιδί να λοξοδρομήσει!

Θα μου πεις μικρό το κακό ,δεν έγινε και τίποτα αν με τον τρόπο σου ‘επιβάλλεις’ στο παιδί σου την οπαδική προτίμηση και αφήσεις άλλες σοβαρότερες επιλογές (πχ την πολιτική – ιδεολογική) στην απόλυτα δική του επιλογή και ευχέρεια,όταν πια θα έχει και το μυαλό να το κάνει.Εξάλλου σε αυτή τη διαδικασία κρύβεται και μια ιεροτελεστία μύησης του μικρού γιου στην ποδοσφαιρική μαγεία.Κάπου το θέλεις μέσα σου να κάτσεις να δεις ένα ματσάκι της ομαδάρας σου με τον γιο σου και αργότερα που δεν θα σου πολυδίνει σημασία να σε φωνάζει καμιά φορά να πάτε μαζί στο γήπεδο...

Λοιπόν και για να αφήνω τις φιοριτούρες ,ξέρετε τι ζόρι είναι να κάνεις σήμερα τα παιδιά σου ΑΕΚ;;'Αθλος!Kανονικά αν υπήρχε σοβαρότητα στη συγκεκριμένη ΠΑΕ και στον τρόπο λειτουργίας της ως εταιρία,θα έπρεπε κάθε Κυριακή στο γήπεδο να βραβεύει και έναν πατέρα που κάνει Αεκτζή το γιο του!Δεν θα είμαστε και πολλοί πλέον!

Εγώ προς το παρόν το έχω καταφέρει ‘‘εις διπλούν’’(δε θέλω ειρωνίες!),αλλά αγχώνομαι καθώς αρχίζουν να μεγαλώνουν και αργά ή γρήγορα θα καταλάβουν τι σημαίνει ΑΕΚ τώρα...Ήδη στο νηπιαγωγείο που πάει ο μεγάλος μου γιος έχουν αρχίσει και του λένε για την 'ΑΕΞΑΡΑ'... Ότι και να τους πω για ιστορία και περασμένα μεγαλεία ,θα θέλουν να καμαρώσουν και κάτι φρέσκο.Για το Κύπελλο που πήραμε πέρυσι(στον τελικό της ντροπής) ,μόνο ο Χιμένεθ καμάρωνε όλο το καλοκαίρι,λες και πήραμε το Τσάμπιονς Λιγκ(ας όψεται η λόμπα του Μίτσελ και η ευγενική προσφορά του Καρνέζη)!

Διαφωνώ πλήρως με τον Ντέμη που είχε πει πριν κάποια χρόνια σαν πρόεδρος της ΑΕΚ ‘‘ όσοι θέλουν νίκες και πρωταθλήματα ,να γίνουν άλλη ομάδα’’. Διαφωνώ και με τους φίλους του Ολυμπιακού που θέλουν πρωτάθλημα με οποιονδήποτε τρόπο.Το διασκεδάζω όταν ακούω στο γήπεδο να λένε ότι αν η ομάδα δεν έχει παίχτες που το όνομα τους καταλήγει σε ‘–όγλου’ ή ‘–ίδης’ δεν είναι ΑΕΚ(εννοώντας ότι η ομάδα έχει χάσει κάθε επαφή με τις ρίζες της).


Τι θέλω να πω με όλα αυτά ;Απλά και όχι μόνο για την ΑΕΚ ,ότι είναι ντροπή για κάθε ομάδα να μπαίνει μέσα στο γήπεδο με παίκτες – μισθοφόρους ,που απλά περιμένουν να τελειώσει το 90λεπτο ,όπως περιμένει ο δημόσιος υπάλληλος να σχολάσει από την υπηρεσία του!
Χωρίς νεύρο,χωρίς πάθος ,χωρίς αξιοπρέπεια.

ΥΓ:Όλα τα παραπάνω τα λέει πολύ ωραία ,με άλλο στυλ η ΟRIGINAL στη χθεσινή ανακοίνωσή της,που θυμίζει την ORIGINAL που ξέραμε και όχι αυτή που θέλει να κουμάντο στα διοικητικά.

Ανατροπή τώρα!

Συνήθως σ’αυτήν εδώ τη διαδικτυακή γωνιά, γράφω για τη μπαλλίτσα που μας αρέσει,που μας παθιάζει,που αγαπάμε.’Ετσι για να ξεφεύγουμε λίγο και να βρίσκω την ευκαιρία να λέω κάτι για την ΑΕΚ(που μόνο μας πληγώνει και καθόλου δεν μας πορώνει τα τελευταία χρόνια),για το ελληνικό πρωτάθλημα(λέμε τώρα…) και γενικά ότι άλλο ποδοσφαιρικό (κυρίως)μας κάνει κάποια εντύπωση.

Αυτά βέβαια γίνονται όταν υπάρχει μια καλή σχετικά διάθεση έτσι ώστε οι γραμμές αυτές να βγάζουν λίγο πλακίτσα,προβληματισμό,να είναι αφορμή να προχωρήσει μια κουβέντα. Χωρίς παρωπίδες και οπαδικά κολλήματα.Ούτε φυσικά με σκοπό να το παίξουμε έγκυροι αναλυτές και ξερόλες.

Εδώ και καιρό ψάχνω να βρω αυτή τη διάθεση για να τελειώσω μια γραμμή χαλαρός,χωρίς να γκρινιάζω για την κατάσταση, χωρίς να μιζεριάζω για την καθημερινότητα.Πώς όμως όταν πολλοί γύρω σου έχουν ήδη το άγχος της καθημερινής επιβίωσης,ενώ η νοητή οριακή γραμμή μεταξύ αξιοπρεπούς διαβίωσης και αγχωτικής καταδίωξης μιας φρατζόλας ψωμιού,μας πλησιάζει όλους απειλητικά!

Όλο λέω να σταματήσω να βλέπω ειδήσεις ,να μη διαβάζω εφημερίδες,να μην ψάχνω νέα στο ίντερνετ.Έτσι κι αλλιώς τα ραβασάκια με τους φόρους θα έρθουν.Το θέμα είναι ότι στερέψαμε ,
το δικό μας βαρέλι έπιασε πάτο.Ο Βενιζέλος απολαμβάνει τα προνόμια του αντ’αυτού,με το βλέμμα του να γίνεται πιο μοχθηρό και πιο εκδικητικό μέρα με τη μέρα.

Οπότε ποια μπάλλα μας λες τώρα…

Είναι όμως εξίσου άμεση ανάγκη να ζήσουμε ,να συνεχίσουμε να προχωράμε,να συνεχίσουμε να παλεύουμε.Να μην αφήσουμε την απογοήτευση να μας λυγίσει το ηθικό,να σκύψουμε το κεφάλι και τελικά να παραιτηθούμε,παραδίδοντας ταυτόχρονα και τα κλειδιά του σπιτιού μας.

Οκ,τα λόγια είναι εύκολα και ειδικά τον τελευταίο καιρό όλο αναλύσεις και εκτιμήσεις είμαστε. Είναι όμως ανάγκη για τον καθένα να σηκώσει κεφάλι και να ζήσει!Πόσες μέρες ,πόσους μήνες θα αφήσουμε να μας φάνε ακόμα;Πότε θα ξαναγελάσουμε κανονικά;

Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει, δεν κάνω κήρυγμα.Μια αγωνία εκφράζω, ψάχνοντας παράλληλα κάπου να πιαστώ για να φύγω προς τα εμπρός. Το να παρακολουθείς ας πούμε το πρωτάθλημα της Σούπερλιγκ δεν βοηθάει σίγουρα να διώξεις την κατάθλιψη...

Ώρες-ώρες ζηλεύω κάποιους τύπους που στήνουν καλάμια και κάθονται με τις ώρες και περιμένουν πότε θα τσιμπήσει το ψάρι.Όμως ρε γαμώτο,δεν μου αρέσει το ψάρεμα ,όπως δεν μου αρέσει και να μου λένε κάνε το κορόϊδο,μη μιλάς πολύ και τα σχετικά που βρίσκουν καλή εφαρμογή μόνο στην περίοδο της στρατιωτικής θητείας.

Γι’ αυτό σηκώνομαι από τον καναπέ ,βγαίνω στους δρόμους και διεκδικώ με μια απεργία ,με μια στάση εργασίας το δικαίωμα στην ελπίδα.Μπορεί και να μην καταφέρω τίποτα-θα έχω όμως ήσυχη τη συνείδησή μου ότι το πάλεψα.Κάθε μέρα αυτό το συνειδητοποιούν όλο και πιο πολλοί.Είναι μονόδρομος,μόνο η μαζικότητα μπορεί να φέρει αποτέλσμα.
Όχι για κανένα άλλο λόγο,αλλά θα μου άρεσε να ξαναγίνει κάποια στιγμή το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ κεντρικό σημείο στο Σαββατοκύριακό μου!

Φτάνει η Ισπανολαγνεία!

‘‘ Οι φίλοι της ΑΕΚ έχουν ανεχθεί και τραβήξει τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια , που ακόμη κι ο Μουρίνιο να ερχόταν επιφυλακτικοί θα ήταν για το μέλλον της ομάδας.Λογικότατο.

….‘Ετσι λοιπόν με το Χιμένεθ ,είμαστε αναγκασμένοι να κρατάμε ‘μικρό καλάθι’ για να μην την ξαναπατήσουμε. Εξάλλου το ρόστερ της ομάδας έχει χτυπητές αδυναμίες.

….Συμπερασματικά ,μια ΑΕΚ χωρίς δικό της γήπεδο και με τη συγκεκριμένη δυναμική που αυτό της έδινε, με διοίκηση-φάντασμα που ευτυχώς βρήκε έναν εκπρόσωπο (Αδαμίδης) που τα πάει αρκετά καλά, ένας Χιμένεθ δε φτάνει για να την ξανακάνει πραγματική ΑΕΚ.’’

Aυτά λέγαμε μεταξύ άλλων (άρθρο 7.10.11) λίγες μέρες μετά την άφιξη του Χιμένεθ στην Ελλάδα. Δεν διεκδικώ βέβαια δάφνες για τα αυτονόητα, μην τρελλαθούμε. Απλά κοιτώντας αυτές τις γραμμές, αναρωτιόμουν αν η ΑΕΚ έκανε έστω κι ένα βήμα μπροστά από τη στιγμή που έφυγε ο Μπάγεβιτς. Κατά τη γνώμη μου όχι μόνο δεν το έκανε,αλλά γύρισε πολλά προς τα πίσω!

Το κυριότερο πισωγύρισμα και η μεγάλη ήττα,είναι ότι η ΑΕΚ έχασε την όποια δυναμική είχε η φανέλα της και πλέον ο κάθε αντίπαλος την αντιμετωπίζει σαν ομάδα μικρού βεληνεκούς. Εκεί που όποιος ερχόταν να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ στην Αθήνα,το έκανε λόγω προγράμματος χωρίς να περιμένει κάτι παραπάνω από μια καλή εμφάνιση(όπως δηλ.συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια με τις ομάδες που επισκέπτονται το ‘‘Γ.Καραϊσκάκης’’),τώρα έρχονται για να διεκδικήσουν τη νίκη(και φυσικά καλά κάνουν) γιατί βρίσκουν απέναντί τους μια ενδεκάδα παλαιμάχων και άμπαλων ,που τυχαίνει να φοράνε μια κίτρινη φανέλα με ένα δικέφαλο (ξεπουπουλιασμένο)στο στήθος.

Σε μια περίοδο έντονης ισπανολαγνείας του ελληνικού ποδοσφαίρου(ελέω Βαλβέρδε) ο κ.Χιμένεθ επιπλήττει το Νίκο Γεωργέα για την αγωνιστική εικόνα στις Βρυξέλλες, λέγοντας του ότι δεν μπορεί να παίξει στο Ισπανικό πρωτάθλημα!
Ποιός του το είπε;O πρώην προπονητής της παιδικής ομάδας της Σεβίλλης ,που στα νιάτα του ήταν ένα σκληροτράχηλο αριστερό μπακ τύπου Καράμπελλα. Ξαναλέω, ποιος; O προπονητής που τη μία λέει ‘‘θα πεθάνω με αυτούς που έχω’’ και την άλλη(βλ.ήττα από Παναχαϊκή!) λέει ότι δεν του έκαναν τις μεταγραφές που ζήτησε! Aυτή η έκφραση ασέβειας προς έναν ποδοσφαιριστή που έχει αυτογνωσία και ξέρει ότι δεν κάνει μαγικά με το τόπι, αλλά έχει όση ψυχή έχουν και οι άλλοι δέκα μαζί,ισοδυναμεί με ειρωνία σε κουτσό ότι δεν μπορεί να περπατήσει(και το ξέρει!).Ντροπή Μανόλο!

Ίσως βρείτε υπερβολική αυτή την άποψη, αλλά νομίζω ότι είναι πλέον τέτοιου μεγέθους οι ευθύνες του Ισπανού για το χάλι της ομάδας ,που το μόνο που απομένει είναι να να πάει να αναζητήσει την τύχη του στο πρωτάθλημα της χώρας του ,όπου όμως το αλαζονικό του ύφος δεν θα μπορεί να σταθεί εύκολα ,αφού οι ‘ταυρομάχοι’ τον έχουν πάρει ψηλά τον αμανέ(βλ.και Φέρερ)!

Και μην ξανακούσω για μπάτζετ και αηδίες.Ο ΠΑΟΚ τι μπάτζετ έχει, ή ο ΑΠΟΕΛ που θριάμβευσε επί της Ζενίτ (πέρυσι που οι Ρώσοι διέσυραν την ΑΕΚ πάλι για το μπάτζετ μίλαγε ο Μανόλο…).‘‘Το πολύ το κυρ-ελέησον το βαριέται κι ο Θεός!’’

Και αφού αναφέρθηκε ο μεγαλοδύναμος κ.Αδαμίδη, δεν κάνετε μια πρόταση στον Άγγελο Αναστασιάδη, να συμμαζέψει την ομάδα και να αναστήσει τα κουρασμένα παληκάρια με τη βοήθεια της Παναγιάς!

‘‘Παιδιά,να παίξω κι εγώ;’’

Η 11η Σεπτεμβρίου εκτός από μαύρη επέτειος της πτώσης των δίδυμων πύργων πριν δέκα χρόνια,είναι παραδοσιακά και η ημερομηνία έναρξης της σχολικής χρονιάς(φέτος βέβαια 'πέφτει' Κυριακή και οι πόρτες ανοίγουν τη Δευτέρα).

Τα μικρότερα και ανυποψίαστα παιδάκια περιμένουν με λαχτάρα να ανοίξουν τα σχολεία ,να ξαναδούν τους φίλους τους και κυρίως να παίξουν.Τα μεγαλύτερα , έχοντας αρχίσει να ζορίζονται από τον όγκο των μαθημάτων και μπαίνοντας στην πολύπλοκη και αλλοπρόσαλη εφηβεία τους ,αντιδρούν πιο αρνητικά αφού σε πρώτη φάση θα χάσουν …τον ύπνο τους .Και πάει λέγοντας…

Υπάρχουν όμως και κάποια σημεία – σταθμοί στη σχολική μας καριέρα,που είναι κατά τη γνώμη μου τα ‘περάσματα’ από το δημοτικό στο γυμνάσιο (κυρίως) και μετά από κει στο λύκειο. Πάνω δηλαδή που έχεις συνηθίσει τους δασκάλους (οι μικρότεροι) και τους καθηγητές (οι πιο μεγάλοι),οφείλεις να προσαρμοστείς σε μια νέα πραγματικότητα. Κυρίως σε ένα νέο ρυθμό διδασκαλίας και μελέτης ,αλλά και προσαρμογής σε ένα νέο περιβάλλον που συνεπάγεται πολλές φορές νέους φίλους ή απομάκρυνση από παλιούς λόγω επιλογής σχολείων ,μετακινήσεων κλπ.

Αν κρίνω από τα δικά μου χρόνια ,το ‘πέρασμα’ αυτό από την έκτη δημοτικού στην πρώτη Γυμνασίου, μου είχε φανεί βουνό. Στο δημοτικό είχαμε μόνο το δάσκαλο ή τη δασκάλα να μας κάνει από ανάγνωση κι ορθογραφία μέχρι μουσική(ωδική!) και γυμναστική (με εκείνα τα ανεκδιήγητα παραγγέλματα: ‘ανάταση – πρόταση - έκταση’ που ακόμη εκτελούν κάποιοι παππούδες στην παραλία…).Ξαφνικά στο γυμνάσιο έπρεπε να μάθουμε να ζούμε με ένα διαφορετικό καθηγητή κάθε ώρα! Αυτό και μόνο ήθελε το χρόνο του για να καταλάβεις τι γίνεται.

Εμένα ταυτόχρονα τότε μου είχε πέσει και μια μετακόμιση .Από Ζωγράφου στα Άνω Πατήσια και από την πλατεία Αγίου Θεράποντα και το 1ο Δημοτικό Σχολείο στο σχολικό(?) συγκρότημα της Γκράβας και το 22ο Γυμνάσιο Αθηνών….!Που σήμαινε ότι έχανα τις παρέες μου και έμπαινα σε ένα καινούριο χώρο με πολλά σχολεία και χιλιάδες παιδιά,όπου δεν ήξερα κανέναν!Σοκ!

Ευτυχώς όμως ένα πράγμα ήξερα να το κάνω καλά και μου άρεσε πολύ.΄Επαιζα μπάλλα. Αυτό ήταν, δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να γίνει άμεσα η πλήρης ενσωμάτωση μου σε μία ανομοιόμορφη , άγνωστη και λίγο τρομακτική (λόγω του άγνωστου αλλά και λόγω του περιβάλλοντος) μαθητική κοινότητα. Το ποδόσφαιρο ως μέσο κοινωνικοποίησης λοιπόν.

‘‘Παιδιά να παίξω κι εγώ;’’ ,ήταν η απλή ερώτηση που είχα να κάνω .Mετά είχα πάλι φίλους ,καινούριους φίλους και η Γκράβα φαινόταν λιγότερο τρομακτική από πριν!Καλή σχολική χρονιά!

ΥΓ:Γιώργο χρόνια πολλά!

MEGA(λη) κοροϊδία!

Τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει στην παρουσία των συνδρομητικών καναλιών και κυρίως της NOVA στην αθλητική μας τηλεθέαση. Πάνω που είχαμε βρει κάποιο ρυθμό είτε αγοράζοντας το πακέτο της Νοva,είτε πηγαίνοντας στην καφετέρια της γειτονιάς με τους φίλους μας, (είτε σκαρφιζόμενοι και ...λιγότερο νόμιμους τρόπους),ήρθε το CONN-X TV με τους αγώνες του κυπέλλου από πέρυσι να μας ξεβολέψει!

Και καλά όλα αυτά,μέσα σε ένα περιβάλλον όπου όλα κρίνονται με το κέρδος που σου αποφέρει η οποιαδήποτε ενέργεια, μπορείς να τα καταλάβεις (όχι να τα δικαιολογήσεις) επειδή είναι πλέον ο νόμος της αγοράς,τον οποίο ορίζουν οι διαφημιστικές εταιρείες. Όταν όμως τα δικαιώματα των αγώνων της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου έχουν παραχωρηθεί από την ΕΠΟ στο MEGA,το οποίο είναι κανάλι μη συνδρομητικό ,δεν μπορείς με τίποτα να τους συγχωρέσεις τη μη μετάδοση του προχθεσινού αγώνα της Ελλάδας στο Ισραήλ!

Και δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε ματς χωρίς ενδιαφέρον( με αυτή τη δικαιολογία ‘χάσαμε’ και το φιλικό στη Βοσνία πριν κανά δυο βδομάδες).Μιλάμε για ένα κρισιμότατο παιχνίδι που οριοθετούσε ανάλογα το αποτέλεσμα και τις πιθανότητες συμμετοχής της εθνικής μας στο EURO 2012.

Η επίσημη δικαιολογία του MEGA ήταν ότι η ώρα του αγώνα ήταν αντιεμπορική. Τι νοιάζει τον φίλαθλο όμως η εμπορικότητα ή μη του αγώνα της εθνικής ομάδας,όταν μάλιστα βλέπουμε που μας έχει οδηγήσει το διαρκές κυνήγι της εμπορικότητας και του κέρδους:Στους Μπέους και στους Μάκηδες!

Να λοιπόν που θα έπρεπε να παρέμβει η κρατική τηλεόραση ,που όλοι θέλουν να φιμώσουν, ώστε να προβάλλει έναν αγώνα πανελλήνιου ενδιαφέροντος, τουλάχιστον ως αντιστάθμισμα των διμηνιαίων καταβολών όλων των σπιτιών προς αυτή. Και πολύ περισσότερο σε μια εποχή που η εμφάνιση της εθνικής μας ομάδας είναι από τις λίγες αφορμές που μας κάνει να νιώσουμε ωραία που γεννηθήκαμε και ζούμε σε αυτό τον τόπο.

Ντροπή κ.κ. υπεύθυνοι του MEGA για τη συγκεκριμένη σας αντίδραση,συγχαρητήρια και καλή συνέχεια στον Φερνάντο Σάντος και στο αξιόμαχο σύνολο των (πολλών)νέων διεθνών μας.