Στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα το να φτάσει μια ομάδα Δ' Εθνικής σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος ακούγεται σαν είδηση που αφορά στο πέρασμα μετεωρίτη κοντά από τη γη και οι επιστήμονες μιλούν για γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε…3500 χρόνια κι αν...!
Στην αγγλική ποδοσφαιρική πραγματικότητα όμως το παραπάνω συμβαίνει κάθε (μόλις) 50 χρόνια! Το μακρινό 1962 ήταν η Ρότσντέϊλ (4ης κατηγορίας) που έφτασε στον τελικό του Λιγκ Καπ *,όπου έχασε το τρόπαιο από τη Νόριτς. Στις 24 Φεβρουαρίου 2013 στο Γουέμπλεϊ θα είναι η Μπράντφορντ (ομάδα 4ης κατηγορίας) που θα αντιμετωπίσει την Σουόνσι από την Πρέμιερ Λιγκ!
{*Το Λιγκ Καπ στην Αγγλία αφορά τους επαγγελματικούς συλλόγους και συμμετέχουν κάτι λιγότερο από 100 ομάδες. Στο Κύπελλο Αγγλίας(FA Cup) συμμετέχουν γύρω στις 600 ομάδες!Στην Ελλάδα το Λιγκ Καπ διοργανώθηκε μία φορά ,την σεζόν 1989-90 και το κατάκτησε η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς(νίκησε στον τελικό τον Ολυμπιακό).}
Το Μπράντφορντ ,μια επαρχιακή πόλη στα βόρεια της Αγγλίας κοντά στο Λιντς,θα ετοιμάσει την ‘‘εκστρατεία’’ του στο Λονδίνο, στοχεύοντας χωρίς κόμπλεξ στον τίτλο! Εξάλλου για να φτάσει στο τέρμα του δρόμου κατάφερε να αποκλείσει τρεις ομάδες από την Πρέμιερ Λιγκ (Γουίγκαν,Άρσεναλ και Άστον Βίλα)!
Πέρυσι για την ίδια διοργάνωση η Λίβερπουλ χρειάστηκε να φτάσει στα πέναλτυ για να καταφέρει να ‘‘λυγίσει’’ την εκπληκτική Κάρντιφ Σίτυ(2ης κατηγορίας-Τσάμπιονσιπ) σε έναν συκλονιστικό τελικό,στο Γουέμπλεϊ πάντα. https://www.youtube.com/watch?v=XOYpW66f2eE
Στην Ελλάδα κάτι ανάλογο σχεδόν απαγορεύεται!Ακόμη και οι διοργανωτές το απεύχονται (και μοιραία αντιμετωπίζουν τις ομάδες ανάλογα…) καθώς έχουν συνδέσει την τηλεθέαση και τα έσοδα με τα μεγάλα ονόματα και όχι με τις εκπλήξεις.Αντί δηλαδή να πανηγυρίζουμε για την πρόκριση μιας ''μικρής'' απέναντι σε μια ''μεγάλη'' ομάδα και να χαρούμε με το ''σπάσιμο'' της ρουτίνας και την μόνιμη επικράτηση των δυνατών ,επικεντρωνόμαστε στο γιατί να χάσει η ''μεγάλη'' ομάδα , τι έφταιξε κλπ, με τα ανάλογα πρωτοσέλιδα να μιλάνε για κάζο ,τραγωδίες και άλλα συναφή.
Δυστυχώς εδώ το ποδόσφαιρο σημαίνει πόσες δεκάδες πρωταθλήματα θα συλλέξει ο Ολυμπιακός,ποιόν πρέπει να εξυπηρετήσουν οι διαιτητές,τί θέλουν οι μεγαλοεκδότες και οι καναλάρχες και φυσικά που συγκεντρώνεται ο τζίρος του στοιχήματος(νόμιμου και μη).
Ψάχνοντας τους τελικούς του κυπέλλου Ελλάδος για συμμετοχές ''μικρών'' ομάδων (φυσικά δεν υπάρχει κάτι ανάλογο με την Αγγλία-info: στο κύπελλο συμμετέχουν ομάδες Α,Β,Γ κατηγορίας ή αλλιώς Σούπερ λιγκ,Φούτμπολ λιγκ 1 &2) , το μάτι μου στάθηκε σε έναν τελικό το 1979-80 μεταξύ Καστοριάςκαι Ηρακλή(14η και 8ος αντίστοιχα στο πρωτάθλημα της χρονιάς εκείνης ).{ http://www.youtube.com/watch?v=ZRvUWpywVOE}. Ήταν ένας απολαυστικός αγώνας, έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια και οι ‘’γουναράδες’’ κέρδισαν την ομάδα του Χατζηπαναγή με 5-2(!).Ακόμα θυμάμαι το γκολ του Λάκη Σημαιοφορίδη (αμυντικού της Καστοριάς και μετά του Παναθηναϊκού) με απευθείας πλάγιο άουτ(!) αφού ο τερματοφύλακας του Ηρακλή δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την μπάλλα. Ήταν μάλιστα κάτι που επανέλαβε αρκετές φορές στην καριέρα του ο μετέπειτα δικηγόρος!
Με άλλα λόγια αυτά είναι κάποια από τα ματς που ένας ποδοσφαιρόφιλος θέλει να παρακολουθεί ,τα θυμάται και ενθουσιάζεται να διηγείται ξανά και ξανά μικρές λεπτομέρειες σαν να τα ξαναζεί. Είναι η απόδειξη γιατί το ποδόσφαιρο είναι ‘‘ο βασιλιάς των σπορ’’!Είναι ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός αυτούσιος που τόσο λείπει από τα ελληνικά γήπεδα.
΄Ενας πολιτισμός που χλευάζεται ακόμη κι όταν κάποιοι προσπαθούν να τον υπηρετήσουν.Όπως στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος τη σεζόν 1999-2000, μεταξύ ΑΕΚ-Ιωνικού(3-0) όταν ο Ντέμης Νικολαΐδης σκόραρε με το χέρι(στο 0-0 ,έχει σημασία) και υπέδειξε στον διαιτητή που δεν το είχε αντιληφθεί(νομίζω ήταν ο Δούρος) να το ακυρώσει,όπως κι έγινε. Για την ιστορία ο Ντέμης τιμήθηκε με το βραβείο fair play για την κίνησή του αυτή .
