Τέλη δεκαετίας ’70. Ασπρόμαυρη τηλεόραση,ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ τα δυο μοναδικά κρατικά κανάλια. Τηλεοπτικές μεταδόσεις αγώνων ελάχιστες.Τρανζιστοράκια μεταφέρουν μέσω των ερτζιανών την ποδοσφαιρική δράση από τα γήπεδα τις Κυριακές.Η παρακολούθηση ενός αγώνα της αγαπημένης σου ομάδας από τις εξέδρες του γηπέδου,το σημαντικότερο γεγονός του Σαββατοκύριακου.Τη Δευτέρα στο σχολείο είχες να το λες μεγαλόφωνα και με καμάρι στους συμμαθητές σου στο σχολείο…
Εγώ είχα την τύχη να πηγαίνω στη Φιλαδέλφεια συχνά,πότε με τον πατέρα μου και πότε με τον θείο μου τον Ηλία που είχε διαρκείας στην θύρα 3 (πρωτοποριακό για την εποχή!).Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τις πρώτες μου επισκέψεις στο γήπεδο της ΑΕΚ,γιατί όπως προείπα η τηλεοπτική εμπειρία ήταν ασπρόμαυρη και η παρουσία στις εξέδρες του γηπέδου κέντριζε αφάνταστα την περιέργεια ενός μικρού παιδιού.Χαρακτηριστικά μου έχει μείνει χαραγμένη η εικόνα του πράσινου του γηπέδου ανεβαίνοντας τα σκαλάκια της ‘‘θύρας’’ στο πρώτο αντίκρυσμα του αγωνιστικού χώρου και του κίτρινου χρώματος που κυριαρχούσε γύρω-γύρω…
Δεν είχε χτιστεί ακόμη η σκεπαστή διώροφη εξέδρα και φαινόταν πίσω από το ένα τέρμα ο ναός της Αγίας Τριάδας…Μάλιστα ανάμεσα στις πολλές και ωραίες αναμνήσεις, σε έναν αγώνα ΑΕΚ-Παναθηναϊκού (λίγο πριν την κατεδάφιση του ‘‘Νίκος Γκούμας’’) ένας από τους φίλους της παρέας ,έχασε την έναρξη του ματς ,γιατί όπως διέταζε η προσωπική του ιδιότυπη ιεροτελεστία ,έπρεπε οπωσδήποτε πριν τον αγώνα να ανάψει κερί στην εκκλησία!
Εκεί λοιπόν πρωτοείδαμε το αρχοντικό στυλ του Ντούσαν Μπάγεβιτς σαν σέντερ φορ,εκεί ζήσαμε όλη τη διαδρομή του σαν προπονητή,εκεί και το δράμα της εμφάνισης του με την κόκκινη φόρμα(…)και όλα τα ντροπιαστικά παρελκόμενα.
Σε αυτό το γήπεδο πρόλαβα να δω το Μίμη Παπαϊωάννου,τον Τάκη Νικολούδη,τον Τριαντάφυλλο Στεργιούδα,το Λάκη Νικολάου,τον Θωμά Μαύρο,τον Χρήστο Αρδίζογλου αλλά και το Μίμη Δομάζο με την κιτρινόμαυρη φανέλα.Στο γήπεδο αυτό είδα αγωνιζόμενο και τον Αντώνη Αντωνιάδη με τη φανέλλα του Παναθηναϊκού,τον Μιχάλη Κρητικόπουλο και το Νίκο Κυράστα με τα κόκκινα του Ολυμπιακού,τον Νίκο Σαργκάνη ,τον Γιώργο Κούδα με τον δικέφαλο του ΠΑΟΚ,τον Βασίλη Χατζηπαναγή του Ηρακλή και τόσους άλλους που δεν χωράνε σε δεκάδες σελίδες να τους απαριθμήσει κανείς.Από ξένους σε διεθνή ματς;Ρομάριο,Γκούλιτ,Ράϊκαρντ,Ζιντάν,Ρονάλντο και φυσικά πολλούς άλλους.Από τους ‘‘δικούς’’ μας ξένους Οκόνσκι, Σαβέφσκυ, Σάντμπεργκ,Εστερχάζι...
Κλείνω με το Ριβάλντο που είχε έρθει στη Φιλαδέλφεια με την Μπαρτσελόνα και όταν είχε πλησιάσει να εκτελέσει ένα κόρνερ ,τον χάζευα προσπαθώντας να πιστέψω ότι τον είχα τόσο κοντά μου!Που να φανταζόμουνα…
Κάπου-κάπου ακουγόταν και μια διαφήμιση ρετρό της εποχής: ’’Συρτέξ,νικήσαμε το θόρυβο...’’.Σαν να την ακούω τώρα!
Τα θυμήθηκα όλα αυτά πρώτον γιατί μεγαλώνοντας έχω αρχίσει να λέω πολλές ιστορίες (όπως μου λέει κι η αδελφή μου) και δεύτερον γιατί επιτέλους κατατέθηκε στη Βουλή η τροπολογία για το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.Όλοι οι Αεκτζήδες έχουν σοβαρό λόγο πλέον και μετά από καιρό να είναι για κάτι χαρούμενοι και αισιόδοξοι.
Κι εγώ προσωπικά χαίρομαι γιατί ίσως μου δοθεί η ευκαιρία να πάω τους γιους μου στον ''ιερό χώρο'' της φυσικής έδρας της ΑΕΚ.Αμήν!
