Έτσι γινόταν πάντα

Κάποια στιγμή στη ‘’Δίκη’’ του Κυριάκου Θωμαϊδη στον ΣΚΑΙ τη Δευτέρα τα μεσάνυχτα(15.4.13), μιλάει  ένας παράγοντας από το πάνελ και λέει με ύφος βαρύ και ίχνη συγκίνησης… ‘παρακαλώ να σταματήσουν όλοι να μιλάνε για την ΑΕΚ, είναι δύσκολες οι στιγμές για την ιστορική ομάδα…’. Αμέσως άρχισαν να μιλάνε όλοι!

Αν ασχολείσαι με τη μπάλλα δεν είναι δυνατό να σε  αφήσει αδιάφορο το γεγονός του υποβιβασμού του Δικεφάλου. Πόσο μάλλον τους Αεκτζήδες. Κι ας είναι κάτι που οι φίλοι της ομάδας το φοβόντουσαν από την πρώτη αγωνιστική. Τόσο γιατί η ομάδα ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων, όσο και γιατί το ένιωθες ότι δεν θα σου χαριστεί –πόσο μάλλον να σε βοηθήσει κανείς.

Τι να πρωτοθυμηθώ από τη φετινή περίοδο.Στην αρχή δεν ξέραμε καν τους παίκτες.Ο Αρκούδας κι ο Κουρέλλας είχαν γίνει σημείο αναφοράς λόγω της ιδιαιτερότητας  των ονομάτων τους. Μετά αρχίζαμε να διακρίνουμε κάποιους  σαν τον Φούντα,τον Κουτρουμπή,τον Κοντοέ στην αρχή,τον Μητρόπουλο και τον Πετρόπουλο πολύ αργότερα που με τη βοήθεια του Λίνεν, παρουσιάστηκαν σε αρκετά παιχνίδια σαν κανονική ομάδα και είχαν πείσει ότι τελικά θα μείνουν και ψιλοάνετα στην κατηγορία….

 Όμως έβλεπες ταυτόχρονα ότι δεν μπορούσες και να σηκώσεις κεφάλι καθόλου. Κάθε τόσο ο βραχνάς των οικονομικών,η ασιτία των παικτών(!),η ανυπαρξία της διοίκησης, η επιδεικτική απουσία πρώην μεγαλοπαραγόντων που έπαιζαν τα δικά τους παιχνίδια (Μελισσανίδης,Ντέμης και σία).

Παίζεις με τον Ολυμπιακό, δεν σε αφήνει ο διαιτητής να προηγηθείς ή να ισοφαρίσεις(για λόγους γοήτρου και ηθικού κυρίως) και σε αφήνει από το 20’ με 10 παίκτες ,σαν να σου λέει ‘δεν μου φτάνει που σέρνεσαι,θέλω να σε λιώσω..’. 

Παίζεις στον Α΄γύρο με τον Λεβαδειακό του αλήτη Κομπότη (και το γράφω έτσι απερίφραστα για τον προσωπικό φίλο και του νυν πρωθυπουργού Αντ.Σαμαρά…) και χάνεις στο ΟΑΚΑ με ένα από τα τραγικά λάθη του τραγικού φέτος Κωνσταντόπουλου.  Στο αμέσως προηγούμενο ματς θυμίζω η ΑΕΚ είχε κερδίσει μέσα στη Βέροια με 4-0 …καθαρά κι ωραία. Στον Β’γύρο στη Λιβαδειά, όταν η ομάδα του Κομπότη ξεπλήρωνε γραμμάτια και από θέσεις play off έφτασε να κινδυνεύει ,ακούγαμε τον πρόεδρο να λέει απειλώντας ‘εγώ θα τους ρίξω..’ και να μην υπάρχει κανένας από την κιτρινόμαυρη πλευρά να του απαντήσει. 

Παίζεις αγώνα ζωής η θανάτου πριν λίγο καιρό με τη Βέροια, χρειάζεσαι μόνο τη νίκη και όταν την κατακτάς αυτόματα ‘’παγώνεις’’ βλέποντας μια από τις μεγάλες φούσκες της φετινής ομάδας, να χαιρετά ναζιστικά….

Και πολλά άλλα βέβαια. Αυτά μου ήρθαν έτσι γρήγορα στη σκέψη ,δεν είναι τα πιο σημαντικά ούτε και προσπαθώ να αναλύσω τα αίτια της κατρακύλας.

Με πειράζει που βλέπαμε τον γκρεμό και δεν μπορούσαμε να στρίψουμε! Με πειράζει που ο κάθε Κομπότης, Πανόπουλος, Χριστόπουλος μαζί με προπονητές που μία πάνε και μία έρχονται ‘’γύρω-γύρω ‘’ σε αυτού του βεληνεκούς τις ομάδες, υπό τη σκέπη του πληθωρικού Βαγγέλη Μαρινάκη, παίρνουν τα μερίδια τους και επιβιώνουν στη Σούπερ-λίγδα.

Με πειράζει η συμπεριφορά του ‘’ιστορικού’’  Άρη ,που έγινε παράρτημα για να σωθεί.Με πειράζει ο κάθε Αστέρας(του Μπορο-θρύλου) και ο Ατρόμητος(πρώην Χαλκηδόνα) που μέσα στην ανυπαρξία των υπολοίπων φέρονται σαν αρχοντοχωριάτες.Με πειράζουν κι άλλα. Θυμίζω ότι όταν το 2001 πήρε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός στην ισοβαθμία από την ΑΕΚ του Σάντος, ο Άρης είχε κάτσει να χάσει με 5-0 μέσα στο Χαριλάου την τελευταία αγωνιστική…

Πονάω πάνω απ’όλα σαν Αεκτζής να βλέπω τη  ομάδα  μου να κατρακυλά, να διαλύεται. Και να βλέπω αυτά τα φαντάσματα να φοράνε τη φανέλα με το Δικέφαλο. Και να βλέπω αυτούς τους αληταράδες που αυτοαποκαλούνται  ‘’Ορίτζιναλ Αεκτζήδες’’ να μπουκάρουν όποτε γουστάρουν στο γήπεδο και να μην τους μαζεύει κανείς. Όπως έκαναν και στον τελευταίο τίτλο της ομάδας, στον τελικό Κυπέλλου εναντίον του Ατρομήτου και μας  χάλασαν τη χαρά μας.Και να να περιμένω τον κάθε Μελισσανίδη,Ντέμη,Βιντιάδη και όποιον άλλο αυτοαποκαλείται ‘’σωτήρας’’ και νομίζει ότι επειδή έχει λεφτά είναι μέγεθος μεγαλύτερο από την ομάδα.

Γιατί φίλοι μου  η ΑΕΚ είναι πάνω απ’όλους και απ’όλα,όπως η κάθε ομάδα για τους οπαδούς της.Η ΑΕΚ ήταν ,είναι και θα  είναι ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ,γιατί έχει κόσμο ,έχει ιστορία και αυτό δεν θα μας το πάρει κανείς, ποτέ .

Και για να το κλείνω το θέμα, δεν θέλω αυτές τις μέρες κανένα μαγείρεμα, καμία εύνοια από όσους δήθεν λυπούνται που θα λείπει η ΑΕΚ από τη μεγάλη κατηγορία. Αφού δεν τα κατάφερε, να πέσει κι ας αδικήθηκε. Έτσι γινόταν  πάντα.

Γιατί πάνω απ’όλα η ΑΕΚ έχει περηφάνεια,είναι ιδέα.

‘Και οι ιδέες δεν πεθαίνουν’, όπως έλεγε κι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος  πριν από κάθε ματς στα μάτριξ του ΟΑΚΑ,σε μια εποχή που νομίσαμε ότι τα χειρότερα είχαν περάσει….

Βασίλισσα για πάντα στις καρδιές μας!

''Η Ελλάς ενίκησε!Η ΑΕΚ ενίκησε…Είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι γίνεται. Κλαίνε όλοι. Οι χιλιάδες των Ελλήνων φιλάθλων κλαίνε. Χιλιάδες κεριά έχουν ανάψει, χιλιάδες φωτοβολίδες, βαρελότα…''.

Έχω ακούσει τον πατέρα μου να διηγείται αμέτρητες φορές την ημέρα που μπασκετική ΑΕΚ σαν σήμερα 4 Απριλίου του 1968 κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο.Και να δακρύζει…Το ίδιο και πολλοί άλλοι γηραιότεροι - μάλιστα οι 2 στους 3 που λένε τις δικές τους ιστορίες για τον περίφημο εκείνο αγώνα , ισχυρίζονται ότι ήταν ‘’μέσα’’. Πιο μικρός το θεωρούσα υπερβολή σαν αποτέλεσμα του πάθους και του δέους με τα οποία έζησαν όλοι τότε εκείνο το ματς. Όμως μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι οι περισσότεροι έλεγαν αλήθεια!

Το Παναθηναϊκό Στάδιο εκείνο το βράδυ κατακλύστηκε από 80.000 κόσμο ,που είχαν πάρει θέση από νωρίς το μεσημέρι μέσα στο λιοπύρι! Εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποτελεί φυσικά ρεκόρ προσέλευσης θεατών σε αγώνα μπάσκετ! Ακούγεται τρελό, όμως αν προσπαθήσει κάποιος να μεταφερθεί στα ήθη και έθιμα της εποχής εκείνης ,όταν ίσχυαν μέχρι ποινής οι ώρες κοινής ησυχίας(14:00-17:30!), η Ομόνοια είχε συντριβάνι και το ραντεβού με…''πρόσωπο'' σήμαινε κέρασμα σε ζαχαροπλαστείο(!!!),θα καταλάβει εύκολα ότι ήταν το γεγονός της χρονιάς και όχι μόνο!

Μια ευκαιρία για εξωστρέφεια (αν και περίοδος χούντας όπου όλα ήταν προς εκμετάλλευση υπέρ του καθεστώτος…), οπαδική περηφάνεια για την ΑΕΚ του Αμερικάνου, του - αφύσικα για την εποχή ψηλού - Τρόντζου και των υπολοίπων ,που κατάφεραν με τις…ελβιέλες τους πάνω στο τσιμέντο να κερδίσουν τη φημισμένη Σλάβια Πράγας!Με μια μικρή βοήθεια βέβαια και από τους... φωτογράφους!Για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε κάτι από τα χιλιοειπωμένα.

Αυτό που  επίσης μένει χαραγμένο στην ιστορία είναι η περιγραφή του αγώνα από τον Βασίλη Γεωργίου,η γλαφυρότητα και το πάθος του οποίου ακόμη και σήμερα προκαλεί ρίγη συγκίνησης!.(Kάνε κλικ εδώ για απόσπασμα της περιγραφής  https://www.youtube.com/watch?v=6s4UOAd3cNA).

Τιμή και δόξα λοιπόν στους συντελεστές εκείνης της μεγάλης επιτυχίας και να μην ξεχνάμε ότι ήταν μόνο μία από τις πολλές φορές που ο αθλητισμός κατάφερε να ενώσει αυτό τον  διαχρονικά αλληλοσπαρασσόμενο λαό…

''Ε-Ε-Ε-ΝΩ-ΣΙΣ!''