Transition

Mε τον όρο transition(μετάβαση) οι προπονητές περιγράφουν
τη δυνατότητα μιας ομάδας να μεταβεί από την επίθεση στην άμυνα και το αντίστροφο.Δηλαδή όταν έχει τη μπάλλα και τη χάσει πόσο γρήγορα θα οργανωθεί σε θέση άμυνας και ανάποδα όταν ‘κλέψει’
τη μπάλλα πόσο άμεσα θα αλλάξει στάση προς τη δημιουργία επίθεσης και αιφνιδιασμού του αντιπάλου.

Με τον ίδιο όρο και κάνοντας μια πιο ελεύθερη μετάφραση,θα μπορούσαμε να δούμε πως και πότε (κι αν) θα προσαρμοστεί ο
μέσος Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος-τηλεθεατής, από το θέαμα που μόλις παρακολούθησε στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, στην ‘υποκουλτούρα’ της ελληνικής Superleague και των προκριματικών των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Πώς να αντέξεις να δεις μετά τον παιχταρά Ντιέγκο Φορλάν,
ολόκληρο αγώνα για κάποια(?) προκριματική φάση ,σε κάποια(?) χώρα (που χρειάζεσαι φρεσκάρισμα στη γεωγραφία για να βρεις
τη θέση της στο χάρτη) και με κάποια ομάδα ,που συνήθως δυσκολεύεσαι και να προφέρεις το όνομά της;Δεν τολμώ καν να φανταστώ φιλικό με 'μπυραρία'…

Τransition λοιπόν από γήπεδα-χαλιά σε γήπεδα-(μαύρα) χάλια
(που κάθε χρόνο ,τέτοια εποχή τα κάνουν παλατάκια σύμφωνα με τα δημοσιεύματα).Μετάβαση από ατμόσφαιρα καταπληκτική ,χωρίς παρατράγουδα(κι ας μας ζάλισαν οι βουβουζέλες!) και εξέδρες χωρίς κάγκελα,σε εξέδρες με πολλά και σκουριασμένα κάγκελα,με οπαδούς να προσπαθούν να σημαδέψουν με αντικείμενα τα κεφάλια των ‘αντιπάλων’.Μετάβαση από παιχνίδι με κυκλοφορία μπάλλας,με ταχύτητα και εκμετάλλευση κενών χώρων,σε αγώνες με αργό τέμπο στυλ δεκαετίας ’60,όπου είναι ζήτημα αν γίνονται πάνω από 3-4 σωστές πάσες. Μετάβαση από ποδοσφαιριστές-επαγγελματίες που (παρά το ότι είναι τέλος σεζόν και έχουν παίξει ίσως και πάνω από 60 ματς) τρέχουν 90 και 120 λεπτά,σε ποδοσφαιριστές –φίρμες που νομίζουν ότι μας κάνουν χάρη που αγωνίζονται…Για διαιτησία ας το αφήσουμε καλύτερα(ακόμη και μετά τα τραγικά λάθη του Μουντιάλ).

Είναι καλοκαίρι,κάνουμε διακοπές,θα έπρεπε να είμαστε πιο αισιόδοξοι.Αλλά πώς;Πολλά τα ερωτηματικά.

Η απάντηση σίγουρα δεν είναι απλή ,αλλά δεν νομίζω πως είναι και τόσο μπερδεμένη όσο μας την παρουσιάζουν.Όσο όμως θα συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο άνθρωποι της νύχτας (που μπορεί να έχουν καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον τους αλλά εξακολουθούν να είναι πρόεδροι ΠΑΕ!),μεγαλοεπιχειρηματίες που χρησιμοποιούν λαοφιλείς ομάδες για να προωθούν τα συμφέροντά τους, διάφοροι αποτυχημένοι πολιτικοί που τοποθετούνται σε ρόλους–κλειδιά (ως πρόεδροι ΕΠΑΕ ,ΕΠΟ ,ΟΠΑΠ κλπ) και διαιτητές –κοράκια ως επικεφαλής ΚΕΔ , τότε το μέλλον δε φαίνεται πώς μπορεί να είναι καλύτερο…

Πολύ περισσότερο όταν παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές επιστρέφουν με τυμπανοκρουσίες σαν παράγοντες ,ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι γίνεται κι ενώ πείθουν αρχικά ότι κάτι θα αλλάξουν,τελικά βάζουν το ‘εγώ’ τους πάνω από το καλό της ομάδας και του ελληνικού ποδοσφαίρου (περίπτωση Ντέμη Νικολαϊδη) ,ποιόν να πιστέψουμε και γιατί να πάμε στο γήπεδο;

Και επειδή όλα είναι καλώς καμωμένα για όλο το προαναφερθέν σύμπλεγμα ,ακούμε ότι επιστρέφει ο πρόεδρος της Ριζούπολης
(o κ.Κανελλόπουλος,ο τότε πρόεδρος ΕΠΑΕ) ως πρόεδρος της Superleague!!!

Oκ, πάλι θα περιμένουμε να αρχίσουν οι αγώνες των ομίλων για το Champions’ League…Καλά μπάνια!

ΤΕΛΙΚΟΣ

Mετά το χθεσινό φοβερό ματς(της παρηγοριάς όπως λέγεται),τα φώτα στρέφονται αποκλειστικά και μόνο στο σημερινό μεγάλο τελικό.Αν είναι να δούμε και ποιοτικό παιχνίδι με πολλά γκολ όπως το Γερμανία–Ουρουγουάη (3-2),ακόμη καλύτερα.Το πιο πιθανό(και λογικό) όμως είναι να δούμε ματς σκοπιμότητας ,αφού παίζεται ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή και θα είναι η πρώτη φορά για όποια ομάδα το κατακτήσει.

Μακάρι ακόμη να βλέπαμε σήμερα και κάποιον παίκτη με τις επινοήσεις ,το κέφι,την τεχνική,το τρομερό στυλ και τα κατα-πληκτικά σουτ(και με τα δυο πόδια) του Ντιέγκο Φορλάν.Ενός
παίκτη που η τύχη του στέρησε ένα ακόμη highlight στις καθυστε-ρήσεις του χθεσινού αγώνα,όταν η μπάλλα σταμάτησε στο δοκάρι του Γερμανού τερματοφύλακα(και μετά σου λένε ότι η τύχη πάει με τους καλούς…).

Πάντως ότι και να δούμε θα είναι ο μεγάλος αγώνας που θα μας καθηλώσει,ο μεγάλος τελικός που περιμέναμε ένα μήνα τώρα για να δούμε ποιος θα σηκώσει αυτό το χρυσό και ιδιόμορφο κύπελλο του Μουντιάλ.

Αυτό το κύπελλο είχα την ευκαιρία να το δω για πρώτη φορά και να το θυμάμαι έντονα στον τελικό του 1978,στην Αργεντινή.Στην
έντονη ανάμνησή του και στη μεγάλη εντύπωση που μουείχε κάνε,βοήθησε σίγουρα και μια τρομερή έκπληξη για μένα.Σε ηλικία
6 ετών και σε μια εποχή που δεν είχε ο κόσμος έγχρωμη TV (ούτε καν ασπρόμαυρη για πολλούς) ,μου λέει ο πατέρας μου:’’…πάμε στην ΕΡΤ,έχω ένα φίλο(μαγική φράση για πιτσιρικάδες) που μας κάλεσε να δούμε τον τελικό έγχρωμο…’’.Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν πολυκατάλαβα,δεν ήξερα σίγουρα τι σημαίνει έγρωμη TV,αλλά και τελικός Μουντιάλ…Βλέποντας όμως τον ενθουσιασμό του πατέρα μου κατάλαβα ότι κάτι καλό θα γίνει.Ώσπου ήρθε η στιγμή που μπήκαμε σε μια τεράστια αίθουσα (στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής) γεμάτη οθόνες,σοκ!

Μέχρι να συνέλθω και να καταλάβω που βρίσκομαι πρέπει να πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα!Όταν άρχισαν να καθαρίζουν τα πράγματα,συνειδητοποίησα ότι όλες οι οθόνες έδειχναν πολλά χρώματα! Μία ομάδα με λαμπερές πορτοκαλί φανέλες ,λευκά παντελονάκια(έτσι τα έλεγαν τότε τα σορτς…) και μία με λευκές -γαλάζιες ρίγες και μαύρα παντελονάκια.Το πράσινο από το χορτάρι ήταν έντονο, τα χαρτάκια και οι κορδέλες που πέταγαν οι φίλαθλοι κατά την είσοδο των ομάδων έκαναν το όλο σκηνικό χολιγουντιανό υπερθέαμα στα μάτια μου.

Αυτό που θυμάμαι επίσης είναι ότι οι ’’μεγάλοι’’ υποστήριζαν την Ολλανδία(που είχε και ομαδάρα) και δεν ήθελαν με τίποτα την Αργεντινή,που είχε περάσει (με την επιρροή του καθεστώτος τότε)ρίχνοντας 6 γκολ στο Περού(που έκατσε να τα φάει).Τελικά με τα γκολ του μακρυμάλλη Μάριο Κέμπες στη παράταση ,η Αργεντινή με τον Ντανιέλ Πασαρέλα σήκωσε το τρόπαιο μέσα στην έδρα της.

Εγώ προσωπικά δεν μπορώ με τίποτα να ξεχάσω αυτό το έντονο πορτοκαλί των Ολλανδών και ίσως γι’αυτό από τότε τους συμπαθώ.Ίσως μετά από 2 χαμένους τελικούς(΄74 Γερμανία,’78 Αργεντινή) ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και γι’αυτούς!Θα δούμε το βράδυ.
Πάντως για σήμερα ψάχνω να βρω TV με καλή εικόνα να δω τον τελικό,γιατί η ΝΕΤ στη Δυτική Μεσσηνία όπου κάνω διακοπές, δεν έχει καλό σήμα…Ελλάς το μεγαλείο σου,32 χρόνια μετά….!

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ

Αν δανειστούμε την ορολογία των πρωταθλημάτων της Formula 1,
όπου εκτός των οδηγών ,υπάρχει και αυτό των κατασκευαστών που αναφέρεται στις αυτοκινητοβιομηχανίες,μπορούμε να μιλήσουμε για τις αθλητικές εταιρίες στο Μουντιάλ,που διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο (κυρίως στο παρασκήνιο...).

Ήδη η adidas έχει εξασφαλίσει παρουσία στο μεγάλο τελικό,αφού από τα σημερινά ζευγάρια Αργεντινής- Γερμανίας και Παραγουάης-Ισπανίας,όλοι προμηθεύονται υλικό από τη μεγάλη γερμανική εταιρία που ίδρυσε ο Αdi Daesler.Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα, στον άλλο ημιτελικό θα έχουμε σύγκρουση Νike(Ολλανδία) και Puma(Ουρουγουάη) που ξεπέρασαν τις ομόσταβλες(sic) ομάδες της Bραζιλίας και της Γκάνας αντίστοιχα.2 στα 4 δηλαδή για την adidas στα ημιτελικά!

Ακριβώς την ίδια συμμετοχή είχαν οι ‘κατασκευαστές’ και πριν τέσσερα χρόνια στη Γερμανία(2 adidas με Γαλλία και Γερμανία,Puma Iταλία και Νike Πορτογαλία).Το 2002 σε Κορέα/Ιαπωνία είχαμε 2 -2 (Νike με Bραζιλία,Κορέα – adidas με Γερμανία,Τουρκία) και τo 1998 στη Γαλλία 2 Nike(Βραζιλία,Ολλανδία),1 adidas(Γαλλία) και 1 ...Lotto(Κροατία!).

Για να μην το κουράζουμε με τα στατιστικά ,αυτό που συμπεραίνει εύκολα κανείς είναι ότι Μουντιάλ (στα ημιτελικά και τελικά ματς) χωρίς adidas και Nike (λόγω Βραζιλιας) δε γίνεται. Εξάλλου από το 1970 και μετά η επίσημη μπάλλα της διοργάνωσης ήταν πάντα adidas.Ίσως μετά τη jabulani αυτό να αλλάξει είπαν κάποιοι...

Η ουσία είναι ότι στο ‘πρωτάθλημα κατασκευαστών’ υπάρχει ένα κλειστό club των τριων παραπάνω εταιριών,που μονοπωλούν τις εππιτυχίες,με ελάχιστες εξαιρέσεις.Σε ότι αφορά δε ,την κατάκτηση του τροπαίου και μόνο,η εξαίρεση είναι μόνο μία:Argentina 1986 με le coq sportif!

Τυχαίο;Δε νομίζω!

ΥΓ: Αν αυτό που είδαμε χθες ήταν Βραζιλία,θα κάνει όλους τους ποδοσφαιρόφιλους να πέσουν σε κατάθλιψη.Μία εξευρωπαϊσμένη ομάδα,χωρίς φαντασία,χωρίς επινοήσεις χωρίς ...σάμπα.Κρίμα !