Ξεκίνημα και προβληματισμοί

Η 11η Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα είναι ταυτισμένη με το πρώτο κουδούνι στα σχολεία. Δεκαετίες ολόκληρες τώρα σηματοδοτεί παραδοσιακά το τέλος του καλοκαιριού και την αρχή της νέας σεζόν. Μια πρώτη μέρα που κυρίως τα ‘’πρωτάκια’’ περιμένουν με ιδιαίτερη ανυπομονησία και χαρά αλλά και αγωνία.

Είναι το πέρασμα σε ένα νέο κόσμο. Κάποιες φορές ίσως σηματοδοτεί και το τέλος της πλήρους ανεμελιάς, αφού αρχίζουν οι πρώτες υποχρεώσεις της ζωής που αφορούν στην ανάγνωση ,στην ορθογραφία και στην αριθμητική!

Το άγχος είναι συνήθως στη μεριά των γονέων που όπως γίνεται στην κλασσική ελληνική οικογένεια- λόγω υπερπροστατευτικότητας - αγχωνόμαστε με τα ανούσια (πχ σχολική τσάντα) και παραλείπουμε τα σημαντικά (βλ. κατάσταση σχολικών κτιρίων-ελλείψεις δασκάλων).

Για τις μεγαλύτερες τάξεις είναι η επανάληψη ενός έργου που φαντάζει στα μάτια τους βαρετό και προσπαθούν με τις σκανταλιές τους να το ζωντανέψουν!

Για εμάς τους ‘’μεγάλους’’ πλέον,που στα μάτια των πιτσιρικάδων φαινόμαστε ήδη…παππούδες (!),είναι μια ευκαιρία να ξαναζήσουμε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, τη χαρά της αρχής ενός μεγάλου ταξιδιού των παιδιών μας.

Υποτίθεται(?) με την ωρίμανση και την εμπειρία των χρόνων θα μπορέσουμε να τα οδηγήσουμε στο σωστό και καλύτερο δρόμο για τα ίδια - όχι για εμάς. Να τα βοηθήσουμε να επιλέξουν αυτό που τους αρέσει-όχι να ικανοποιήσουν εμάς. Να στρίψουν στην καλύτερη στροφή-επιλογή για τα ίδια, όχι για μας. Να είμαστε εκεί όταν αυτά θα μας έχουν ανάγκη, όχι εμείς.

Πολλά από αυτά που ακούγαμε εμείς σαν παιδιά έχουν ανατραπεί πλήρως .Για παράδειγμα όταν μας φοβέριζαν πώς αν δεν διαβάζουμε θα γίνουμε σκουπιδιάρηδες(τα αγόρια) και κομμώτριες (τα κορίτσια),κανείς δεν φανταζόταν ότι σήμερα ίσως και να αποτελούσε μια καλή έως πολύ προσοδοφόρα ευκαιρία βιοπορισμού...

Αυτά τα λίγα με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς,που αν μη τι άλλο πάντα γεννά ελπίδα. Σε μια εποχή μάλιστα που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν βοηθάει στο να υπάρχει καθαρό μυαλό για να γεννήσει νέες ιδέες, οι οποίες με ενθουσιασμό και θετική διάθεση θα περιγράψουν στα μικρά παιδιά τη ζωή σαν μια ωραία περιπέτεια με πολλά χρώματα, πολλά γέλια και ελπίδες για κάτι καλύτερο.  

Θολή η βιτρίνα μας…

 Παλιότερα ,στις εποχές ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ ,όπου οι ζωντανές μεταδόσεις αγώνων σπάνιζαν και αφορούσαν κυρίως ευρωπαϊκά ματς,περιμέναμε με αγωνία το πρώτο σφύριγμα ,αφού πρώτα ακούγαμε το χαρακτηριστικό μουσικό σήμα της eurovision  ( http://www.youtube.com/watch?v=PqxSUpGPMtY ). Tότε ξέραμε ότι μια καλή εμφάνιση αρκούσε και αν περνάγαμε έναν γύρο(όλοι οι αγώνες ήταν νοκ άουτ) βγαίναμε στην Ομόνοια για πανηγύρια!

Οι εποχές άλλαξαν ,οι απαιτήσεις μεγάλωσαν, αλλά σιγά σιγά φοβάμαι ότι γυρίζουμε πάλι στις εποχές που οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες των συλλόγων μας τελειώνουν μέσα στο φθινόπωρο…

Καλώς ή κακώς οι εκπρόσωποι της χώρας στα ευρωπαϊκά κύπελλα δίνουν το στίγμα του εγχώριου πρωταθλήματος αφού είναι κατά τεκμήριο οι καλύτερες ομάδες. Με τη λογική αυτή η βιτρίνα του δικού μας μαγαζιού είναι εξαιρετικά θολή σήμερα.

Μετά τα ματς του Ολυμπιακού με τη Σάλκε και του Παναθηναϊκού με τη Μάριμπορ η απογοήτευση των ελλήνων φιλάθλων είναι διάχυτη. Υπογραμμίζω ότι αναφέρομαι στους Έλληνες που αγαπούν το ποδόσφαιρο.Αυτοί που ασχολούνται με το αν ο ένας Παπαδόπουλος (Δημήτρης) δεν έπρεπε να πανηγυρίσει μπροστά τους ή ο άλλος (Κυριάκος) ήταν ανεπίτρεπτο να διαμαρτυρηθεί μέσα στο Καραϊσκάκη,ας μην συνεχίσουν την ανάγνωση.

Λέω λοιπόν ότι αυτό που προβληματίζει περισσότερο δεν είναι οι ήττες αλλά οι τραγικές εμφανίσεις. Ιδιαίτερα του Τριφυλλιού, που είναι φανερό ότι δεν έχει και τις μονάδες για να παρουσιάσει κάτι πολύ καλύτερο. Από την άλλη στο λιμάνι βλέποντας το φανερό πρόβλημα στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο ,νοσταλγούν τον Μέλμπεργκ και ρωτούν καθημερινά πότε γυρίζει ο Αβραάμ…

Ξεκάθαρα πάντως για τον Ολυμπιακό- που κατά τη γνώμη μου και καλή ομάδα έχει και πολλά περιθώρια βελτίωσης επίσης-χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση από τον προπονητή. Ήδη πέφτουν τα στοιχήματα για την παρέλαση…Μεγάλο μειονέκτημα φέτος για τους ερυθρόλευκους το γεγονός ότι από τα παιχνίδια της superleague μέχρι αυτά του champions league η διαφορά επιπέδου είναι χαώδης. Είναι δύσκολο η ομάδα να βρει ρυθμό ,όταν εδώ παίζει σαν σε προπόνηση και ξαφνικά έξω αντιμετωπίζει ομάδες που τρέχουν, μαρκάρουν ,εκμεταλλεύονται τον κενό χώρο και με την παραμικρή ευκαιρία σου κάνουν το γκολ, χωρίς φυσικά να υπολογίζουν έδρες.

Από την άλλη οι Πράσινοι δεν έχουν τη δυναμική που είχαν τα προηγούμενα χρόνια ,δεν έχουν παίκτες που μπορούν να τραβήξουν τους υπόλοιπους(με εξαίρεση το Σισοκό) και φυσικά έχουν έναν προπονητή που ίσως και ο ίδιος απορεί γιατί τον κράτησαν και φέτος…

Συμπερασματικά ,ο Ολυμπιακός αν βρει ρυθμό θα περάσει στο Europa και θα είναι μια χαρά. Ο Παναθηναϊκός αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά,θα κάνει χειρότερες εμφανίσεις κι από αυτές της περσινής τραγικής ΑΕΚ στην Ευρώπη.

Όσο για μέσα από τη βιτρίνα, εκεί που δεν πολυφαινόμαστε κιόλας, ο Ολυμπιακός έχει ήδη πάρει το πρωτάθλημα ,ενώ ο ΠΑΟ θα παλέψει  για να μπει στα playoff. 

Από πού θες να αρχίσω;

‘’Από πού θες να αρχίσω-ήρθε η ώρα να μιλήσω…’’,όπως λέει κι ο Αντύπας σε γνωστό άσμα του.

Πριν λίγο έφυγα από το ΟΑΚΑ με μια μεγάλη αμφιβολία για την Ένωση.Αν τελικά καταφέρει να σωθεί με αυτή την εικόνα που παρουσιάζει σαν ομάδα στο γήπεδο…

Σε ένα ματς που ήταν ένα κλικ πάνω από τον αντίπαλό της,τον Άρη,δεν κατάφερε τελικά να πάρει την πρώτη φετινή νίκη στο πρωτάθλημα.Μια νίκη που με βάση την εικόνα του ματς την άξιζε,όμως στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζεις στα σημεία όπως στην πυγμαχία,αλλά μόνο αν βάλεις πιο πολλά γκολ από τον άλλο.Και σήμερα η ΑΕΚ δεν έβαζε γκολ ούτε με αίτηση!

Όπως και στα δύο προηγούμενα ματς πρωταθλήματος δεν μπορεί να δημιουργήσει φάσεις και να βρεθεί σε θέση για γκολ.Ακόμη και στις λίγες φορές που αυτό συμβαίνει, είναι φανερό ότι δεν υπάρχει παίκτης που να ξέρει να την σπρώξει στα δίχτυα. Το μοναδικό γκολ σήμερα (αλλά και στα 3 μέχρι τώρα ματς) πέτυχε με κεφαλιά μετά από κόρνερ ένας σέντερ μπακ, ο Πορτογάλος Γιάγκο…

Οκ μπροστά δεν έχεις παρά μόνο τον Κατσικοκέρη που είναι απελπιστικά μόνος και δεν είναι …Ντρογκμπά! Σήμερα ο Βλάχος έβαλε σαν δεύτερο επιθετικό τον αργόμισθο Βραζιλιανοπολωνό Γκερέϊρο ,που έχει ξεμείνει στην ΑΕΚ γιατί δεν μπορεί να τον ξεφορτωθεί! Του δίνει ετήσιο συμβόλαιο 450.000€(!!!) και είναι αρνητικός στον αγωνιστικό χώρο,δεν δείχνει καν να προσπαθεί να κάνει κάτι θετικό. Ο Παναγιώτης Λαγός τραυματίστηκε πάλι νωρίς και δεν μπόρεσε να βοηθήσει.Ο αρχηγός της Νέων Γιώργος Κατίδης που πήρε τη θέση του, ήταν καλός –εξάλλου ξέρει μπάλλα και φαίνεται- αλλά στο 90’ που έπρεπε να μπει με τη μπάλλα στα δίχτυα στην ευκαιρία που του παρουσιάστηκε ,δίστασε και τα θαλάσσωσε.

Ο Ταξιάρχης Φούντας που ήταν και MVP του αγώνα σήμερα ,ήταν καλός και δημιούργησε προβλήματα στην άμυνα του Άρη με την ταχύτητά του. Και αυτός όμως σε κάποιες τελικές πάσες , πούλησε εύκολα την μπάλλα λόγω απειρίας,οπότε ουσία καμία. Καλύτερος, κατά τη γνώμη μου, της ΑΕΚ σήμερα ήταν ο Αντώνης Ρίκκα που προσπάθησε ,μόχθησε και έχει μείνει στην ομάδα επειδή δεν είχε που να πάει…

Το ξαναλέμε ,η ομάδα είναι καλή για Νέων,δεν μπορώ να δω όμως πώς θα αντιμετωπίσει μια καλή ομάδα του πρωταθλήματος. Ο Βλάχος φαίνεται ότι δεν μπορεί να ανακατέψει και πολύ την τράπουλα… Ο κόσμος της ΑΕΚ ,που πλέον μόνο αυτός είναι ότι θυμίζει ΑΕΚ,δεν ξέρω πόσο θα αντέχει σε αυτή την κατάσταση ή πώς θα αντιδράσει σε ενδεχόμενο κάζο με αντίπαλο μια ομάδα με κάποιο ειδικό βάρος... Δεν ξέρω αν θα έρθει ο Κιθ Χάρις με τον Βιντιάδη ή κάποιος άλλος επενδυτής.

Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό κανείς. Κάποιοι παλαίμαχοι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και περνούν τη μέρα τους με διηγήσεις περασμένων μεγαλείων, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι λίγη προβολή και τζάμπα εισιτήρια για τους αγώνες. Έτσι η ομάδα δε σώζεται κύριοι! 

Παιδί για υιοθέτηση!

Ας υποθέσουμε ότι έχεις δεχθεί στο σπίτι σου και φιλοξενείς έναν μικρό που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Του προσφέρεις στέγη ,τροφή και τη δυνατότητα να πάει στο σχολείο. Βλέποντας τις καλές του επιδόσεις τον βοηθάς ακόμη πιο πολύ δείχνοντας ενδιαφέρον για την εξέλιξή του. Περνάει στο Πανεπιστήμιο και παίρνει το πτυχίο του.

Κάπου εκεί ακολουθεί μια περίοδος στασιμότητας καθώς λίγο οι δυσκολίες στην απορρόφηση στην αγορά  εργασίας, λίγο οι υπερβολικές φιλοδοξίες  δημιουργούν μερικά ‘’θεματάκια’’. Τότε διαφαίνεται μια ευκαιρία συνέχισης σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο εξωτερικό και ο νεαρός την αρπάζει και προχωρά.

Αλλά ‘’πριν ο πετεινός λαλήσει τρεις φορές’’ και αφού έχει φτάσει σε αξιόλογο επιστημονικό επίπεδο ,εκμυστηρεύεται σε ευρύ κύκλο ότι θα έπρεπε να φύγει νωρίτερα στο εξωτερικό ,αφού εκεί που βρισκόταν οι συνθήκες ήταν άθλιες και δεν οδηγούσαν πουθενά…!

Βάλε  τώρα στη θέση του οικοδεσπότη τον Παναθηναϊκό και σε αυτή του σπιτιού το ελληνικό πρωτάθλημα.Στη θέση του μικρού το Σωτήρη Νίνη.

Τα σχόλια δικά σας…

Αν

Αν είχες στην παρέα σου έναν τύπο που τη μια μέρα σου έλεγε άσπρο και την άλλη υποστήριζε μαύρο ,τι θα σκεφτόσουν;

Aν είχες έναν άλλο που σου χρώσταγε λεφτά και κάθε μήνα σου έβρισκε διαφορετική δικαιολογία, πώς θα αντιδρούσες;

Αν εσύ χρωστούσες στην τράπεζα, ξεκινώντας να πληρώνεις ένα δάνειο με έναν x μισθό και τώρα (αν υπάρχει) με μισθό x/2 δεν τα καταφέρνεις, πώς θα ένιωθες;

Aν είχες έναν προϊστάμενο που καθημερινά σε πίεζε με το πρόσχημα της παραγωγικότητας και της δυνατότητας εξέλιξης ,ενώ από ένα σημείο και μετά γινόταν φανερό ότι καρπώνεται κάθε κέρδος από την υπερεργασία σου ,ποια θα ήταν η στάση σου και με τι κουράγιο θα συνέχιζες;

Aν πίστευες σε ένα σύστημα αξιών το οποίο όχι απλώς κατέρρευσε, αλλά αποδεικνύεται ότι λειτουργούσε σαν βιτρίνα για να καλύπτει πίσω της πάσης φύσης βρωμιές και δοσοληψίες, πού θα έβρισκες το δίκιο σου;

Aν έβλεπες τον παπά της ενορίας σου να σου κηρύττει με στόμφο το περίφημο ‘’ο έχων το ένα χιτώνιο …’’, να τρώει με χρυσά κουτάλια έχοντας φάει και τα ψίχουλα των πεινασμένων, πώς θα ένιωθες;

Aν κάποια μέρα έβλεπες τυχαία στο δρόμο κάποιον γνωστό σου να ψάχνει στα σκουπίδια, πού θα κρυβόσουν για να μην τον προσβάλλει η παρουσία σου και μόνο;

Aν γυρνώντας σπίτι σου το βράδυ μετά τη δουλειά το έβλεπες ρημαγμένο και μάθαινες ότι ο δράστης δεν είναι ο Αλβανός, ο Πακιστανός ή ο Μπαγκλαντεσιανός ,αλλά ο Ελληνάρας γείτονάς σου που μέχρι πρόσφατα κουνούσε περήφανος τη σημαία με τον πράσινο ήλιο ,τι θα σκεφτόσουν;

Αν υποστήριζες μια ποδοσφαιρική ομάδα με πάθος ,που τώρα βλέπεις ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ψυχρή Α.Ε. που χρησιμοποιεί την αγάπη των οπαδών για να ‘’ξεπλένει’’ χρήμα ,σε βάρος του Δημοσίου, θα ξαναπήγαινες στο γήπεδο;

Aν συζητώντας προσπαθώντας αφελώς να βρεις την άκρη του νήματος, ένιωθες να βουλιάζεις μέσα στη λάσπη ,από πού θα πιανόσουν;

Όλα αυτά τα ‘’αν’’ είναι απλά τροφή για σκέψη και περισυλλογή. Ο καθένας μπορεί να προσθέσει άλλα τόσα. Το θέμα είναι πιο από όλα αυτά είναι ικανό να ξεσηκώσει έστω έναν από τον καναπέ της απάθειας και της αδιαφορίας και να τον κάνει να διεκδικήσει την ελπίδα για τη ζωή του.

Ο Σεπτέμβριος που μπαίνει είναι κρίσιμος και αν επιτέλους ο καθένας μας κοιταχτεί στον καθρέφτη του προσπαθώντας να απαντήσει μερικά από τα παραπάνω, σίγουρα θα προβληματιστεί ,θα ντραπεί ίσως, θα οργιστεί, θα βγάλει τα συμπεράσματά του και τελικά θα βρει τη δύναμη και το κουράγιο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Όλοι μας είμαστε υπόλογοι στη συνείδησή μας.

Ας κάνουμε κάτι.Δεν πάει άλλο!