Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Θωμά είσαι σπίτι;




Αγωνία πριν την έναρξη του πρώτου αγώνα του πρωταθλήματος. Φυσιολογικό συναίσθημα για μια πρεμιέρα. Συνήθως το συναίσθημα περιγράφει το όποιο άγχος του οπαδού για τη νίκη της ομάδας του και το αν θα μπορέσει να κάνει ένα καλό ξεκίνημα αφού ‘’η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται’’.

Στην περίπτωση της ΑΕΚ η αγωνία πριν το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης αφορούσε στην δυνατότητα ή μη της ομάδας να σταθεί σε επίπεδο της ελληνικής Superleague.

Καλός ο Αρκούδας ,ακόμη καλύτεροι οι Κουρέλας και Γροντής, θετικοί οι Κουτρουμπής, Μπουγαΐδης και ενδείξεις ότι ο Λαγός μπορεί (επιτέλους) να ξαναβρεί τον χαμένο του ποδοσφαιρικό εαυτό.

Φτάνουν αυτά για να ‘’σωθεί’’ η ομάδα και να παραμείνει στην μεγαλύτερη κατηγορία μετά τα εγκλήματα αυτών που διαχειρίστηκαν τις τύχες της τα τελευταία 15 χρόνια;
Nομίζω πώς όχι.

Καλή η προσπάθεια, καλός ο ενθουσιασμός ,ακόμη καλύτερο να πορεύεσαι με παλαίμαχους – ορόσημα στην κεφαλή, όπως ο μοναδικός Θωμάς Μαύρος. Που είναι ικανός να εμπνεύσει τον απογοητευμένο κόσμο του Δικεφάλου.

Όμως με την ομάδα Νέων σε κανένα πρωτάθλημα του κόσμου δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα. Δεν νομίζω ότι μετά από μερικές αγωνιστικές θα αντέξουν πολλοί να υπομένουν το μαρτύριο για το αν θα τους φτάνουν τα δάχτυλα του ενός χεριού για να μετράνε γκολ…

Κακά τα ψέμματα. Η ΑΕΚ έτσι δε στέκεται. Όσο κι αν προσπαθούν μερικοί να παραμυθιαστούν και να λένε δεν με νοιάζει ‘’όσα κι αν φάω’’. Όσο κι αν μας άρεσε η εικόνα υγείας που έβγαλαν ‘’τα μωρά του Βλάχου’’ για περίπου μία ώρα, αν δεν βρεθούν τρεις - τέσσερις έμπειροι παίκτες να σηκώσουν το ψυχολογικό βάρος αυτής της προσπάθειας, δύσκολα η ομάδα θα καταφέρει ακόμη και τον βασικό της στόχο φέτος, να σώσει την κατηγορία δηλαδή…

Κι ο έμειρος Ντίμι θα μου πείτε;O Γκερέϊρο; Απογοήτευση…
Το θέμα δεν είναι βέβαια η απογοήτευση από μια άδικη ήττα σύμφωνα με την εικόνα των δύο ομάδων.Το μεγάλο θέμα και ο προβληματισμός είναι ότι δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα ,με πολλούς και πιστούς οπαδούς που δεν αντέχουν άλλη ‘’σμίκρυνση’’ της κιτρινόμαυρης ιδέας.

Δεν μπορείς να  αρκείσαι σε καλές εντυπώσεις και ελπιδοφόρους-ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Ίσως είναι προτιμότερη η συμμετοχή της ομάδας στην χαμηλότερη κατηγορία και η απαλλαγή από τις παλιές αμαρτίες , ώστε να έχει να αντιμετωπίσει μόνο τα εντός αγωνιστικού χώρου προβλήματα. Με παίκτες υποθηκευμένους σε μάνατζερ που τους παρουσιάζεται η χρυσή ευκαιρία να ‘’φανούν’’ φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ, τα πράγματα είναι δύσκολα.

Ίσως χρειάζεται κάποιο μεγάλο come back ενός Λύμπε ,ενός Καφέ ή ενός Δέλλα για να συμμαζέψει κάπως τα ασυμμάζευτα. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο!

Διαφορετικά τρέμω στην ιδέα της εισόδου και  μόνο της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας την 3η αγωνιστική.