Πιο μεγάλος κι από τον Κολοσσό!

Στα ελληνικά γήπεδα στο κέντρο της άμυνας έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ψηλά παιδιά ,που δεν την ''βρίσκουν'' πάντα(!) αλλά είναι αρκούντως σκληροί για να σταματάει τουλάχιστον ο αντίπαλος (με ή χωρίς τη μπάλλα.…).Άξιοι εκπρόσωποι αυτού του στυλ οι Καλιτζάκης και Κυργιάκος.Αυτοί που πραγματικά όμως διακρίθηκαν ήταν λίγοι, διαθέτοντας εκτός της απαραίτητης δύναμης και καλή τεχνική κατάρτιση,αντίληψη του βάθους στην άμυνα (πιο πολύ για το λίμπερο παλιότερα) ώστε να ‘’διαβάζουν’’ τις φάσεις και να καλύπτουν τα κενά των υπολοίπων. Τέτοιοι ήταν ο Μητσιμπόνας, ο Κυράστας,ο Μανωλάς.

Πριν λίγες μέρες ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον σπουδαιότερο (προσωπική μου άποψη) Έλληνα κεντρικό αμυντικό της τελευταίας δεκαετίας. Ο Τραϊανός Δέλλας δεν μπόρεσε να νικήσει τη φθορά που προκάλεσε ο χρόνος στο γιγάντιο κορμί του και αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, έχοντας τιμήσει τα εθνικά μας χρώματα κατακτώντας το περίφημο EURO 2004.

Ταυτόχρονα η καριέρα του που ξεκίνησε από τον Άρη και είχε ενδιάμεσους σταθμούς την Πρέμιερ Λιγκ (Σέφιλντ Γιουνάϊτεντ),το Καμπιονάτο (Περούτζια,Ρόμα) και την Κύπρο (Ανόρθωση), χαρακτηρίστηκε σε μεγάλο βαθμό από το διπλό πέρασμά του από την ΑΕΚ, όπου αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους οπαδούς της ομάδας ,αλλά έμεινε με την πίκρα της μη κατάκτησης ενός Πρωταθλήματος (το...γραφειοκρατικό 2008).Οι φίλαθλοι της ΑΕΚ ευτύχησαν να δουν με το Δικέφαλο τους δύο κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στα τελευταία 25 χρόνια, τον Στέλιο Μανωλά και τον Τραϊανό Δέλλα.

Αγωνιστικά ο Μανωλάς ήταν πιο πολύ στόπερ και ο Δέλλας πιο πολύ λίμπερο. Ο πρώτος ήταν πιο γρήγορος και ανίκητος στις αναμετρήσεις ένας με έναν ,ο Τράϊ ήταν περισσότερο εγκεφαλικός και τεχνίτης(εξάλλου έπαιξε και σαν αμυντικό χαφ για λίγο στην Ανόρθωση του Κετσπάγια και μάλιστα σε αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ), ενώ ‘’διάβαζε’’ καλύτερα τις φάσεις. Το γεγονός ότι ήταν αργός και δεν ‘’έστριβε’’ γρήγορα όπως λέμε, το κάλυπτε με τις σωστές τοποθετήσεις του.

Ταυτόχρονα ήταν ένας ηγέτης μέσα στο γήπεδο ,ένας παίκτης που ήξερε πότε θα βάλει τις φωνές στους συμπαίκτες του και πότε θα τους καθησυχάσει. Έδινε πάντα τον καλύτερο του εαυτό ακόμη κι όταν ήταν φανερό ότι οι συχνοί τραυματισμοί που τον ταλαιπωρούσαν(στη μέση) τον επηρέαζαν ακόμη και στις απλές κινήσεις του. ’Ηταν από τους αμυντικούς που παρά το ύψος του , έπαιζε καλά και με την μπάλλα κάτω ,βάζοντας πολλά γκολ με σουτ (εκτός από κεφαλιές φυσικά).

Κλείνοντας με μια βαθιά υπόκλιση στην ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του ‘’Κολοσσού’’ του ευχόμαστε τα καλύτερα για τις προπονητικές του φιλοδοξίες. Ο ίδιος απλά ζητά να τον θυμούνται και μετά τους τίτλους τέλους  ''Είμαι χαρούμενος με όσα πέτυχα στην καριέρα μου … ο ποδοσφαιριστής Δέλλας τελείωσε. Από εδώ και πέρα μετράει ο άνθρωπος. Εγώ θέλω ο ίδιος που μου χτυπούσε την πλάτη πριν να το κάνει και τώρα''. 

Μαθημένα τα βουνά

Η ομάδα του Νίκου Κωστένογλου με τα χίλια μύρια προβλήματα και κυρίως με τις εμφανείς αδυναμίες στο ρόστερ, πάλεψε όσο καλύτερα μπορούσε στη διαδικασία των πλέϊ οφ και με βάση την εικόνα της θα ήταν πιο δίκαιο να έπαιρνε αυτή το εισιτήριο για τα προκριματικά του Ταάμπιονς Λιγκ.

Στην Τούμπα στάθηκε καλά και έχασε στο παρά πέντε από τυχερό γκολ και αμυντική αδράνεια.Στο πρώτο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό απέδειξε ότι θα παλέψει γερά και πέτυχε μια ξεκάθαρη νίκη,με highlight το φοβερό γκολ του Κλωναρίδη. Με τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ έκανε μια τρομερή ανατροπή ψυχολογίας ,παρότι θα μπορούσε να έχει χάσει από το ημίχρονο αν υπολογίσουμε τις ευκαιρίες των δύο ομάδων. Στο Περιστέρι έχασε με ένα γκολ – καραμπόλα ,ενώ άξιζε τουλάχιστον το βαθμό της ισοπαλίας. Με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης και έφτασε στο ματς-τελικό με τον Παναθηναϊκό για την πρώτη θέση.

Αξίζει να τονίσουμε ότι πριν ξεκινήσει αυτή η σειρά των αγώνων κανείς δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη. Όταν όμως με το ‘’καλημέρα’’ ακυρώνεται (και ενώ το σκορ ήταν 0-0 στο 15ο λεπτό) κανονικό γκολ του Λυμπερόπουλου ,χωρίς καμία αντίδραση ακόμη και από την πλευρά της ΑΕΚ(!),καταλαβαίνεις ότι δεν επιτρέπεται ο Δικέφαλος να ονειρευτεί. Στο προηγούμενο εντός του Τριφυλλιού με τον ΠΑΟΚ είχαμε ακόμη μία τόσο ξεκάθαρη φάση ,όπου δεν δόθηκε πέναλτυ σε ανατροπή του Φωτάκη (σκορ 1-0).

Φυσικά και δεν έχει σημασία το επιχείρημα κάποιων ‘’και τι θα κατάφερνε αυτή η ΑΕΚ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ’’. Γιατί εύκολα το αντιστρέφεις και λες ‘’αυτός ο ΠΑΟ τί παραπάνω θα καταφέρει;’’ .

Η ουσία είναι ότι η ακυβέρνητη ΑΕΚ αντιμετωπίζεται για άλλη μια φορά σαν μικρή ομάδα και δεν παίρνει ούτε αυτό που δικαιούται. Αποχωρεί από το γήπεδο με την πίκρα .Αποχωρεί έχοντας χάσει την ευκαιρία να ζεστάνει τους φιλάθλους της ενόψει της νέας σεζόν και να ενισχύσουν με μερικά διαρκείας παραπάνω με την πιθανότητα (έστω και μικρή) της συμμετοχής στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης .

Κρίμα κι άδικο,αλλά μπράβο στην προσπάθεια του Νίκου Κωστένογλου που κράτησε την ομάδα ζωντανή μέχρι το τέλος.

Προπονητής εξέδρας

Ανέκαθεν η ανακοίνωση της αποστολής της Εθνικής ομάδας για μια διοργάνωση προκαλούσε (και θα προκαλεί ) μεγάλο ντόρο. Λίγο η υποκειμενική κρίση του καθενός για το τι είναι καλό και χρήσιμο στο ποδόσφαιρο, λίγο το μικρόβιο του προπονητή, λίγο οι οπαδικές προτιμήσεις , οδηγούν σε γκρίνια και σελίδες αναλύσεων για τις όποιες επιλογές.

Όσο είχαμε τον Ρεχάγκελ και τα κλασσικά ‘’κολλήματα’’ του ,ότι και να λέγαμε χτυπούσε τοίχο. Δεν άλλαζε γνώμη ο τυχερός Γερμανός που δικαιώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τα αποτελέσματα, αλλά συνοδεύτηκε από εξώφθαλμες αδικίες σε ποδοσφαιριστές που εκείνο το διάστημα ‘’έβγαζαν μάτια’’ με την απόδοσή τους μέσα στο γήπεδο (Στολτίδης , Ζήκος).

Ο Σάντος μέχρι τώρα είχε πείσει ότι προσπαθούσε να δίνει ευκαιρίες σε όλους και να είναι όσο γίνεται ακριβοδίκαιος. Έδειξε τόλμη στη χρησιμοποίηση νέων παικτών ,ενώ καλούσε πάντα και τους πιο έμπειρους, προσπαθώντας να διατηρήσει την καλή ‘’χημεία’’ της ομάδας. Έχει πείσει με λίγα λόγια ότι το κριτήριό του είναι καθαρά αγωνιστικό και καθόλου δημοσιοσχετίστικο.

Με αυτά κατά νου δεν μπορείς να μην έχεις τουλάχιστον απορία για τη μη κλήση του Διονύση Χιώτη,  μετά την καλύτερη σεζόν της καριέρας του με αποκορύφωνα τις εμφανίσεις του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα στερεί από τον τερματοφύλακα του ΑΠΟΕΛ την τελευταία του ευκαιρία να αγωνιστεί στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης, αφού βαδίζει πια στα 35 …Αντ’αυτού επιλέχθηκαν ο Τζόρβας ( δεν παίζει βασικός στην Παλέρμο…), ο Σηφάκης (έχασε όλη τη σεζόν λόγω τραυματισμού…) και ο Χαλκιάς( ο πιο έμπειρος,αλλά και ο ρέκορντμαν στις γκέλες…).Το να βάλουμε στο τραπέζι τα ονόματα των Κωνσταντόπουλου και Καρνέζη για την τριάδα των γκολκίπερς μάλλον είναι περιττό τελικά.

Στους μέσους ξεκινάμε από τον Κατσουράνη αναγκαστικά αφού δεν υπάρχει άλλος και ξαναβλέπουμε τον Καραγκούνη, μάλλον σαν φόρο τιμής στην προσφορά του στην Εθνική ομάδα. Ερώτηση: Δεν χωρούσε στις επιλογές των χαφ ένας από τους κορυφαίους του Ατρομήτου αλλά και  του πρωταθλήματος, ο Ανδρέας Τάτος;

Στην επίθεση η γκρίνια και η έκπληξη εστιάζεται στη μη κλήση του Κλάους Αθανασιάδη. Ο σέντερ φορ του ΠΑΟΚ έδειξε φέτος με  την ευχέρεια του στο σκοράρισμα ότι άξιζε μια θέση έστω στην προεπιλογή για το ΕURO.Σίγουρα περισσότερο από τον Λυμπερόπουλο(τεράστιο ειδικό βάρος αλλά πολύ αργός πια για να προσφέρει) , από το Νίνη (που έχασε σχεδόν όλη τη σεζόν),από το Φετφατζίδη(που γυάλιζε τον πάγκο του Ολυμπιακού) ή και από τον Φορτούνη που αναμένεται να κοπεί έτσι κι αλλιώς.

Είναι γνωστό ότι ο Σάντος παίζει με ένα σύστημα,το 4-3-3 που μετατρέπεται σε 4-5-1 όταν η ομάδα αμύνεται.Είναι επίσης γνωστό ότι φτιάχνει ομάδες που πρώτα κοιτάνε να μη φάνε γκολ και ύστερα το πώς και αν θα βάλουν. Πάνω σε αυτή τη βάση και έχοντας τις συγκεκριμένες επιλογές, θα ξαναδούμε τον Κατσουράνη να κοντρολάρει το ρυθμό και τον Κάρα να κουβαλάει χωρίς λόγο τη μπάλλα.Από τους υπόλοιπους χαφ δύσκολα κάποιος θα κάνει τη διαφορά. Από τα αριστερά θα έχουμε τον αργό και βαρύ Σαμαρά και από εκεί και πέρα ότι προλάβουν από τις τελειωμένες φάσεις που κυνηγούν ο Γκέκας και ο Σάλπι.

Είναι λίγο ισοπεδωτική και απλοϊκή η παραπάνω λογική, είναι όμως και η εικόνα της ομάδας στα προκριματικά (που εκφράζει τον προπονητή Σάντος),οπότε θα διακινδυνέψω την πρόβλεψη ότι ο πιο επικίνδυνος παίκτης μας θα είναι ο Τοροσίδης ...! Βέβαια πολλές εναλλακτικές δεν υπάρχουν και γι’αυτό δεν ευθύνεται ο Σάντος , αφού οι περισσότερες ομάδες της Σούπερλιγκ προτιμούν τα φθηνά εργατικά …πόδια αλλοδαπών.

Φοβάμαι ακόμη ότι το φάντασμα του Ότο στοιχειώνει το Φερνάντο Σάντος, που δημιούργησε απορίες με τις συγκεκριμένες επιλογές. Προτίμησε τις δοκιμασμένες και σίγουρες (κατά τη γνώμη του) λύσεις, έτσι ώστε πιστός στη λογική του να έχει πρώτο στόχο να μη διασυρθεί όπως ο προκάτοχός του στο EURO 2008 και μετά ότι προκύψει. Έτσι κι αλλιώς κρατάμε μικρό καλάθι για τη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Καλή τύχη στην Εθνική μας και μακάρι να μας δώσει έστω και λίγη χαρά γιατί το έχουμε πραγματικά ανάγκη.  

Φαλκάο και γκοολλλλ!

Άψογο κοντρόλ , ‘‘χάϊδεμα’’ της μπάλλας με το δεξί και δυνατό σουτ με το αριστερό.

Κατάληξη; Δίχτυα! 

Αλλιώς; Σέντρα από τα πλάγια στο ύψος του πέναλτυ ,σπάσιμο της μέσης και ‘’τίναγμα’’κόμπρας με ορμή προς τη μπάλλα ,κεφαλιά και…πάλι δίχτυα. Όπως κι αν το προτιμάτε αυτά συμπεριλαμβάνονται στο  μενού σκοραρίσματος  ενός χαρισματικού σέντερ φορ, του Radamel Falcao García Zárate ή απλά Φαλκάο!

Ο Κολομβιανός σούπερσταρ της Ατλέτικο Μαδρίτης ,έβαλε για δεύτερη συνεχή χρονιά τη σφραγίδα του στο Γιουρόπα Λιγκ. Πέρυσι με τα γκολ του βοήθησε στην κατάκτηση του τροπαίου την Πόρτο, φέτος έκανε το ίδιο για τους Ισπανούς. Έγινε μάλιστα ο πρώτος στην ιστορία του( πρώην κυπέλλου Ουέφα) Γιουρόπα Λιγκ που αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ σε δύο σερί διοργανώσεις! Δικαίωση για τα 40εκ.€(!) που ξόδεψε η Ατλέτικο  για να τον αποκτήσει  από τους Δράκους του Ντραγκάο.

Ο Φαλκάο ‘’τραβάει’’ πάνω του την προσοχή για χίλιους δυο λόγους. Για τις κυρίες θυμίζει  κάτι σε…Άντόνιο Μπαντέρας! Για τους ποδοσφαιρόφιλους είναι  κλασσική λατινοαμερικάνικη ‘’μπαλλαδόφατσα’’. Αέρινη κίνηση με τις απαραίτητες  επιδείξεις τεχνικής που πάντα γουστάρει ο οπαδός. Όσο  άγριος χρειάζεται για να φοβίζει τον αντίπαλο αμυντικό. Διαρκής απειλή από τη στιγμή που θα πάρει τη μπάλλα στα πόδια του, μέσα ή έξω από την περιοχή. Πάθος  στις διεκδικήσεις,υψηλή τεχνική κατάρτιση, εκρηκτικότητα,δυνατό αριστερό, επαρκές δεξί και φυσικά ένστικτο και αυτοπεποίθηση  μεγάλου σκόρερ.

Στο 2^ο γκολ του τελικού του Βουκουρεστίου, μόλις η μπάλλα έφτασε στα πόδια του μέσα στην μικρή περιοχή, απλά περιμέναμε με ποιο τρόπο θα στείλει τη μπάλλα στα δίχτυα. Στο  1^ο του άφησαν όσο χώρο χρειαζόταν για να φέρει τη μπάλλα το αριστερό . Και το έκανε όπως ακριβώς ήθελε. Killer !

Ακόμη και ο τρόπος που πανηγυρίζει τα γκολ σε ξεσηκώνει από την πολυθρόνα. Θέλεις να κλωτσήσεις μια μπάλλα. Νιώθεις τη χαρά του και την έκσταση που αποτυπώνεται  στο πρόσωπό του την ώρα που κοιτάει τον…ύψιστο και του αφιερώνει τα γκολ. Θρησκόληπτος Λατίνος γαρ…

Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τέτοιους σταρ που το διαφημίζουν ,που κάνουν τον κόσμο να θέλει να το παρακολουθεί, και τα παιδιά να παίξουν. Ελπίζω στο Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014 να περάσει η Κολομβία για να έχουμε την ευκαιρία να τον ‘’χαζέψουμε’’  σε  μια κορυφαία διοργάνωση. Εκεί θα έχει την ευκαιρία να καταξιωθεί  για πάντα στη συνείδηση των φιλάθλων, όπως συνέβη δυο χρόνια πριν με τον Ντιέγκο Φορλάν που πάλι με την Ατλέτικο κατέκτησε το Γιουρόπα και μετά μάγεψε στο Μουντιάλ της Αφρικής με την Ουρουγουάη.

Kαταθέτω την άποψη ότι αυτή τη στιγμή συγκρίνεται μόνο με τον Ντιντιέ Ντρογμπά , με την έννοια ότι και οι δυο είναι κλασσικοί σέντερ φορ που αγωνίζονται μόνοι τους στην κορυφή της επίθεσης και  ενσαρκώνουν την επιθετικότητα της ομάδας τους.

Φαλκάο λοιπόν και γκολ,γκολ,γκολ,γκοοοοοοοοοοοοολ!!!!!!