Στη Λισσαβώνα, στην έδρα των Αετών της Μπενφίκα, θα στεφθεί απόψε
Βασίλισσα της Ευρώπης μια από τις Ρεάλ
ή Ατλέτικο. Και αν για τη Ρεάλ αυτό
είναι κάτι που προβλέπεται (για να μην πω αυτοσκοπός), για την άσπονδη
συμπολίτισσά της είναι ένα θαύμα. Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που κατάφερε να
ξεπεράσει και τη σημερινή της αντίπαλο αλλά και την Μπαρτσελόνα και να κατακτήσει το ισπανικό πρωτάθλημα. Μια υπέροχη
χρονιά για την ομάδα του Ντιέγκο Σιμεόνε έτσι κι αλλιώς!
Οι περισσότεροι θα στηθούμε μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες
για να δούμε το ματς όπως πάντα κάθε χρόνο τέτοια εποχή.Μια παράδοση συγκινητική που κάθε φορά δημιουργεί προσμονή και αγωνία. Για τους ελάχιστους που η τύχη μπορεί να τους φέρει στις εξέδρες του γηπέδου είναι σίγουρα εμπειρία ζωής! Ειδικά αν είναι και η ομάδα σου...
Αναπόφευκτα οι παρέες φίλων που σχηματίζονται για την
παρακολούθηση του αγώνα, κάνουν και τα απαραίτητα φλας μπακ, επαναφέροντας
αγαπημένες στιγμές και ήρωες από τον Τελικό των Τελικών. Στη μνήμη καθενός
μένουν χαραγμένες πιο έντονα κάποιες ομάδες ή κάποιοι παίκτες που μπορεί να μην
ήταν οι κορυφαίοι, μπορεί να μην κέρδισαν τελικά, αλλά έκαναν κάτι που
ξεχώρισε.
Ποιός δεν θυμάται εκείνο τον απίστευτο Ρουμάνο τερματοφύλακα
της Στεάουα, με σωματοδομή σαν αυτή
του σημερινού πρωταγωνιστή Τιμπό
Κουρτουά, τον περίφημο Xέλμουτ Ντουκαντάμ ο οποίος με 4(!) αποκρούσεις
πέναλτυ ( Σεβίλλη 1986) στέρησε το
τρόπαιο από την Μπαρτσελόνα και
χάρισε έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο στη Στεάουα ;
Oι θρύλοι που
ακολούθησαν τη μετέπειτα πορεία του με το καθεστώς Τσαουσέσκου ακόμα προκαλούν
ερωτηματικά.
Ποιος δεν θυμάται το εκπληκτικό σε έμπνευση κι εκτέλεση ''τακουνάκι'' του Αλγερινού Μαντζέρ (Βιέννη 1987) που ισοφάρισε σε 1-1 και χάρισε το Κύπελλο στην Πόρτο απέναντι στη Μπάγερν (τελικό σκορ 2-1);
Ποιος ξεχνάει τις φοβερές
τεσσάρες της μεγάλης Μίλαν του Αρίγκο Σάκι με Γκούλιτ,Ράϊκαρντ και Φαν
Μπάστεν (1989 Βαρκελώνη με
Στεάουα) ή του Φάμπιο Καπέλο με Σαβίσεβιτς,
Ντεσαϊγί και Μασσάρο (1994 ΟλυμπιακόΣτάδιο Αθήνας) εναντίον της Μπαρτσελόνα
του Ρομάριο; Κοινό σημείο των δύο επιτυχιών, οι ηγετικές παρουσίες των Φράνκο Μπαρέζι και Πάολο Μαλντίνι.
Αξέχαστος είναι φυσικά και άλλος ένας τελικός στη Βαρκελώνη ( 1999), όταν η Μάντσεστερ
Γιουνάϊτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον
με Σμάϊχελ και Μπέκαμ ''έκλεψε'' το τρόπαιο από τη Μπάγερν του Ματέους (που
τότε στα τελευταία του έπαιζε λίμπερο).
Οι ιστορίες δεν είναι δυνατό να τελειώσουν.Ο κατάλογος με τις
μαγικές στιγμές είναι ατελείωτος. Η ευχαρίστηση πάντα μεγάλη!
Θα κλείσω με το
ωραιότερο ίσως γκολ όλων των τελικών! Το εκπληκτικό βολ-πλανέ του Ζινεντίν Ζιντάν στο 9ο τρόπαιο της Ρεάλ Μαδρίτης (Γλασκώβη2002) απέναντι στην - έκπληξη της χρονιάς τότε - Μπάγερ Λεβερκούζεν του Μπάλλακ.
Βάλτε μπύρες να παγώνουν και πάμε γι’άλλα απόψε!