Ο Τζήλος είναι ένας άνθρωπος

Θα έλεγε κανείς ότι η αναβολή των αγώνων του Σαββατοκύριακου, βολεύει την ΑΕΚ καθώς κανένα από τα μεταγραφικά ζητήματα δεν έχει προχωρήσει, ενώ τραυματισμοί και τιμωρίες δεν επιτρέπουν τη σύνθεση μιας 11άδας που να ταιριάζει σε ομάδα που ακόμα (μην το ξεχνάμε) κουβαλάει τον τίτλο της περσινής πρωταθλήτριας. Η νίκη διαδικαστικού χαρακτήρα με  το αποδεκατισμένο ρόστερ στο Βόλο (20/12) για το Κύπελλο, δεν έβαλε περισσότερη άμμο στην κλεψύδρα του Ουζουνίδη που δείχνει να τελειώνει, παρά το γεγονός ότι χαίρει της στήριξης  Μελισσανίδη. Ευτυχώς μάλιστα που στο β’ μέρος θύμισε ότι είναι η ΑΕΚ και όχι κάποια τυχαία ομάδα με κιτρινόμαυρα.

Σίγουρα όμως είναι άκυρο και ανούσιο να μιλάμε για ποδόσφαιρο όταν κινδυνεύει η ζωή ενός ανθρώπου, του Λαρισαίου Θανάση Τζήλου. Του διεθνή διαιτητή που είχε την ατυχία να σφυρίξει πριν δύο εβδομάδες τον αγώνα Ξάνθης –Ολυμπιακού, ''στεναχώρησε'' κάποιους και βρέθηκε να χαροπαλεύει εξαιτίας μαφιόζικης επίθεσης από τους δυσαρεστημένους του υποκόσμου που κάνουν κουμάντο στο επαγγελματικό μας ποδόσφαιρο.

Πρώτη η ΠΑΕ Ολυμπιακός(!) και μετά όλοι οι υπόλοιποι βγήκαν να καταδικάσουν το  γεγονός σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, την ώρα ο υπουργός Βασιλειάδης δηλώνει με έπαρση ''δε θα γίνουμε Κολομβία….''! Αμέσως μετά τη δήλωση σκίστηκαν κάποιες δεκάδες …καλσόν!

''Όχι Βία στα Γήπεδα'', ήταν  το σύνθημα-καραμέλα από τη δεκαετία του ’80 που μεγάλωσε γενιές και γενιές κι έχουμε βαρεθεί να το ακούμε. Ένα σλόγκαν χωρίς ουσία, αφού η βία εμπλέκεται σε πολλές εκδηλώσεις της αθλητικής καθημερινότητας, ακόμα και σε αγώνες παιδικού πρωταθλήματος ή γυναικείου βόλεϊ (δολοφονία Φιλόπουλου)και μαλιστα εκτός αγωνιστικών χώρων,υπακούοντας πλέον σε κανόνες συμμοριτοπόλεμου.

Κανείς δεν δίνει σημασία αν ο διπλανός του στο γήπεδο πετάει ένα κέρμα ή μπουκάλι στον αγωνιστικό χώρο. Καμία ενόχληση δεν υπάρχει για περιστατικά όπου ξαφνικά το μαγαζί κάποιου διαιτητή καταστρέφεται από ''τυχαία'' πυρκαγιά. Καμία ενόχληση δεν υπάρχει για τον προπηλακισμό νυν και πρώην διαιτητών (πχ περίπτωση Κωνσταντινέα), ευτυχώς όχι πάντα με τόση αγριότητα όση της τελευταίας επίθεσης. Μόνο ειρωνείες, σχόλια καφενειακού επιπέδου του στυλ ''ας σφύριζε καλύτερα…'' και επίσημες δηλώσεις καταδίκης από τους αρμόδιους φορείς, κενές περιεχομένου και ουσίας.Κοινώς…''μη σου τύχει''!

Κι αν δηλαδή αποφασίσεις να είσαι διαιτητής στην Ελλάδα; Kακό του κεφαλιού σου! Μπορεί να φτάσεις κάποια στιγμή στο επίπεδο του άτυχου διεθνή διαιτητή Θανάση Τζήλου, να σφυρίζεις δηλαδή Superleague και να αμοίβεσαι με 1500€ καθαρά για κάθε αγώνα, αλλά με πιο τίμημα; Να τρέμεις μήπως πάρεις κάποια λάθος απόφαση και ''σου την πέσουν'' οι θιγόμενοι;

Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση να έχεις πολλές λάθος αποφάσεις και η ΕΠΟ να σε δηλώσει στον πίνακα με τους υποψήφιους διεθνείς διαιτητές! Πρόσφατα συνέβη αυτό με τη Μαρία Δέτση, βοηθό διαιτητή στο Αγρίνιο στον αγώνα Παναιτωλικού-ΑΕΚ (2-1), όταν και σήκωνε τη σημαία χωρίς να ξέρει γιατί! Ευτυχώς δεν επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα, κέρδισε η ομάδα που ήταν καλύτερη και η κουβέντα σταμάτησε εκεί. Ίσως και γιατί πρόκειται για γυναίκα και αντιμετωπίστηκε με επιείκεια...

Για να κλείνουμε το κεφάλαιο ''διαιτησία'' πρέπει να παραδεχτούμε ότι διαιτητές γίνονται συνήθως αυτοί που δεν καταφέρνουν να κλωτσάνε το τόπι με ιδιαίτερη επιτυχία. Δεν θυμάμαι κανένα μικρό παιδάκι να βλέπει αγώνα και να λέει θέλω να γίνω διαιτητής. Είναι εξάλλου πάντα ο εύκολος στόχος αν κάτι πάει στραβά για την ομάδα μας και ακολουθούν καταγγελίες των ΠΑΕ ''δεν θα επιτρέψουμε στην ανομία και στο παρασκήνιο να επιβάλλουν τους νόμους τους''. Αμέσως μετά στο όνομα του  ''υπέροχου κόσμου'' οι ίδιοι που τα καταγγέλουν, σχεδιάζουν και τα κάνουν. Εκτός γηπέδων πια.Έξω από το σπίτι σου,έξω απ'τη δουλειά σου.Για να πάρουν το μήνυμα και οι υπόλοιποι.Έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται!

Και δυστυχώς βρίσκουν ''πρόθυμα αυτιά''!Και ακούς τους ΠΑΟΚτσήδες να λένε  μεταξύ σοβαρού και αστείου  ''εμείς δεν κυνηγήσαμε έτσι τον Κομίνη!!'' Για τα πιστόλια του Ιβάν....κουβέντα!

Ο χαρακτηρισμός  ''άρχοντας του αγώνα'' δημιουργεί επιπλέον πίεση στους διαιτητές που προσπαθούν να είναι οι πρωταγωνιστές, ενώ στόχος τους θα έπρεπε να είναι να περνούν απαρατήρητοι. Κάπου εκεί χάνεται η μπάλα και αρχίζουν τα ανθρώπινα λάθη και φυσικά το ''στήσιμο''. Είναι κοινό μυστικό και γι’αυτό ο Τζήλος και ο κάθε Τζήλος θα την πληρώνουν για το σύνολο των λαμόγιων που έχουν τη σφυρίχτρα στο στόμα και τη χρησιμοποιούν ανάλογα τις παραγγελίες….

Από το σημείο όμως αυτό μέχρι να ανεχόμαστε μαφιόζικες συμπεριφορές υπάρχει μεγάλη απόσταση. Οι κραυγές από το βίντεο του ξυλοδαρμού ενός ανθρώπου, θα πρέπει να μείνουν βαθιά χαραγμένες στη σκέψη όλων μας που πηγαίνουμε στο γήπεδο(αν πρέπει να ξαναπάμε). Έχουμε ευθύνη όλοι μας.Σωστά αντέδρασε ο Σύνδεσμος Διαιτητών και κήρυξε αποχή από τους αγώνες σαν διαμαρτυρία για ότι συνέβη.Θα έπρεπε και ο ΠΣΑΠ να ακολουθήσει,αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν τέτοιες ευαισθησίες.Εύχομαι χωρίς να το ελπίζω να μη μείνουν μόνο εκεί,γιατί βλέπω να περνούν οι γιορτές και όλοι να επιστρέφουν στο γήπεδο σαν να μη συνέβη τίποτα.

 Ο Τζήλος είναι ένας άνθρωπος, όπως ήταν πρόσφατα ο Ζακ για τη δολοφονία του οποίου έγινε τόσος ντόρος. Είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, που οδηγούσε ένα Πεζό 106! Δεν πρέπει να περάσει στο ''ντούκου''!

Οι ξένοι διαιτητές και το VAR θα είναι μια προσωρινή λύση,μην έχετε αυταπάτες. Μόλις βρουν την ευκαιρία οι εγχώριοι Eσκομπάρ, θα κάνουν πάλι αυτό που ξέρουν γιατί έχουν ένα και μόνο κανόνα που τους οδηγεί:

''Moνά-ζυγά,μονόζυγα…δικά μας!''

Θα το επιτρέψουμε;

Έκανες την ΑΕΚ,αεκάκι

"Ακουμπάμε τον αντίπαλο και δίνει φάουλ, μας κάνουν φάουλ και δεν δίνει τίποτα". Δεν είναι δηλώσεις από τοπικό πρωτάθλημα, είναι δηλώσεις προπονητή ομάδας στο Champions League!

Δεν είμαι εδώ για να χαϊδεύω αυτιά. Μόνο μου κίνητρο για να κάνω, ότι κάνω η αγάπη και  η τρέλα για την ΑΕΚ.

Σε αυτή τη λογική σαν οπαδός του Δικεφάλου, δεν αντέχω να βλέπω την ομάδα σε αυτή την κατάσταση. Ήταν που ήταν ξεγυμνωμένη από το καλοκαίρι λόγω κακού σχεδιασμού,λόγω τραυματισμών, λόγω τιμωριών, ήρθαν και τα τελευταία γεγονότα να την αποτελειώσουν.

Με την αμέριστη συμπαράσταση και ανοχή του Μαρίνου Ουζουνίδη! Που βγήκε χθες να τα βάλει με το διαιτητή, λες κι έπαιζε στο ελληνικό πρωτάθλημα! Δεν βλέπει πως χθες κατέβηκε  με λύσεις ανάγκης,με ένα κέντρο της συμφοράς δίνοντας στον στόπερ Τσόσιτς την πρώτη πάσα για να κάνει παιχνίδι(!) και με τον τελειωμένο Μοράν να παίρνει φανέλα βασικού,επειδή ξεκάθαρα δεν υπάρχει άλλος!Κρίμα να μην είμαστε κάπου εκεί κοντά,να παίζαμε κι εμείς σε έναν τέτοιο αγώνα,που ξέρεις!

Κι όλα αυτά επειδή αυτός ανέχθηκε να μην έχει λύσεις και προτίμησε να κρεμάσει τους ποδοσφαιριστές του. Αλλά υπάρχει η εύκολη λύση…''μας έσφαξε ο διαιτητής''. Δεν βλέπει ότι γλίτωσε από τόσα γκολ μέχρι τότε, να είναι καλά τα δοκάρια και ο Μπάρκας, παρά στέκεται στη φάση του 88^ου λεπτού! Το πώς έφτασε μέχρι εκεί, ενδιαφέρει κανέναν ή βλέπουμε άλλο άθλημα;

Που έστησε την ομάδα, σαν ομαδούλα μήπως και πάρει έναν πόντο και δεν φύγει από το Champions League άκλαυτος. Και τελικά δεν τα κατάφερε! Γιατί αν είσαι μίζερος όλα στραβά σου πάνε! Το ξέρει ο καθένας μας!

Και αυτή η ΑΕΚ ειδικά στην Ευρώπη έβγαλε μιζέρια! Διάβαζα κάποια στατιστικά, που δυστυχώς λένε την αλήθεια: Μηδέν τελικές σε 6 ματς !!! Δεν ανάγκασε κανέναν αντίπαλο γκολκίπερ σε απόκρουση! Είναι δυνατόν; Και σήμερα αναλύουν οι εφημερίδες πώς έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα χωρίς πόντο σε όμιλο. Ντροπής πράγματα. Γράφω αυτό που αισθάνομαι!

Υπάρχει ένας μεγάλος υπεύθυνος, πέρα από τον ηγέτη Δημήτρη Μελισανίδη. Είναι  ο Μαρίνος Ουζουνίδης,τέλος!Δεν κάνει για την ΑΕΚ, δεν έχει μπει στην ψυχολογία του τι σημαίνει ΑΕΚ. Την αντιμετωπίζει σαν Αστέρα Ραχούλας! Και αυτό δεν μπορεί να είναι ανεκτό!

Κλείνοντας, να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα.Δεν μπορεί με το που συμμετέχεις σε μία μεγάλη διοργάνωση όπως τo Champions League, αυτομάτως να θεωρείσαι μεγάλη ομάδα. Έχεις την ευκαιρία να γίνεις μεγάλη ομάδα, δίπλα σε πραγματικά μεγάλους, να έχεις παραστάσεις άλλου επιπέδου. Ναι, μέχρι εκεί όμως. Γιατί αν δεν μπορείς να σταθείς σε αυτό το επίπεδο, φροντίζεις να είσαι τουλάχιστον αξιοπρεπής, διαφορετικά με συμπεριφορές νεόπλουτου κερδίζεις το χλευασμό.Το μηδέν θα σε κυνηγάει, η φανέλα σου μικραίνει και ο πελατάκος-φίλαθλος που περιμένεις να έρθει στο γήπεδο, χωρίς να του προσφέρεις αυτό που ζητάει,θα φύγει….

Κάπως έτσι φτάνεις να παίζεις την Κυριακή στη Λάρισα και αντί να πηγαίνεις με τον αέρα της πρωταθλήτριας για ένα διαδικαστικό τρίποντο,σκέφτεσαι το τι ετοιμάζει ο κάθε Κούγιας που τόσα χρόνια επιβιώνει παρασιτικά στον φοβερό και τρομερό κόσμο του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Κρίμα για την ΑΕΚάρα μας, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία φέτος! 

Συγνώμη που σ’αγάπησα πολύ!

‘‘ Η ΠΑΕ ΑΕΚ σέβεται απόλυτα την απόφαση του Ντούσαν Μπάγεβιτς να παραιτηθεί για προσωπικούς λόγους. Θα αποτελεί, άλλωστε, για πάντα από τα πλέον επίτιμα μέλη της κιτρινόμαυρης οικογένειας.

Ντούσκο,σε ευχαριστούμε για όλα’’.

‘‘ Ήρθα να σας αποχαιρετίσω γιατί εγώ αποχωρώ αφού ο δικός μου κύκλος στην ΑΕΚ έκλεισε. Περάσαμε μαζί και ωραίες αλλά και δύσκολες στιγμές και σας ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία που είχαμε. Και αν σε αυτά τα πέντε χρόνια μπορεί κάποιους να στεναχώρησα με τη συμπεριφορά μου, ζητάω συγγνώμη’’.

Με αυτά τα λιτά αλλά ξεκάθαρα λόγια, ΠΑΕ ΑΕΚ και Ντούσαν Μπάγεβιτς, δημοσιοποίησαν την αποχώρηση του 70χρονου πλέον Ντούσκο από την ΑΕΚ και την ενεργό δράση του ποδοσφαίρου γενικότερα.

Ο πολυνίκης Βόσνιος προπονητής, στην τελευταία του ομιλία προς τους παίκτες της ΑΕΚ είπε πάλι ‘‘συγνώμη αν…’’. Μια ‘‘συγνώμη’’ που θα τον κυνηγάει σε όλη του τη ζωή, με την αγωνία αν τελικά έγινε δεκτή από αυτούς που τον λάτρεψαν. Σίγουρα κάποιοι τη δέχθηκαν, σίγουρα κάποιοι όχι.

Ο  ‘‘πρίγκιπας’’ με το αγέρωχο παράστημα και την ισχυρή προσωπικότητα, υπήρξε ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής πρώτα απ’όλα. Διεθνής σέντερ φορ με την Γιουγκοσλαβία και με συμμετοχή στο Μουντιάλ της Γερμανίας τo 1974, όπου έκανε και χατ τρικ σε ένα 9-0των ‘‘πλάβι’’ επί του ΖαΪρ! Στην ΑΕΚ ήρθε το 1977 από την ομάδα της πατρίδας του, τη Βελέζ Μόσταρ και αμέσως έκανε μαγικό δίδυμο με το Θωμά Μαύρο, χαρίζοντας στους φίλους της Ένωσης αξέχαστες στιγμές και τίτλους!

(Δες εδώ κι εδώ!)

Επέστρεψε στη Νέα Φιλαδέλφεια σαν προπονητής το 1989 και κέρδισε το Πρωτάθλημα για την ΑΕΚ μετά από 10 χρόνια, δημιουργώντας την καλύτερη ομάδα που πέρασε ποτέ από το ελληνικό ποδόσφαιρο! Έτσι κατέκτησε άλλα τρία διαδοχικά πρωταθλήματα το ’92,’93 και ’94 και ο Δικέφαλος έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που έπαιξε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 1994-95,γνωρίζοντας την καθολική αποδοχή και θαυμασμό από τους Έλληνες φιλάθλους. 

Στη Φιλαδέλφεια τον λάτρευαν κι οι πέτρες! Ήταν ο απόλυτος άρχοντας του ποδοσφαιρικού τμήματος στην ΑΕΚ και οι οπαδοί παραληρούσαν στο πέρασμά του. Οι παλιότεροι θα θυμούνται την αποθέωση που γνώριζε πριν τους αγώνες τη στιγμή που έβγαινε απ΄την καταπακτή του ‘’Νίκος Γκούμας’’  μπροστά από το πέταλο της 21, μέχρι να πάει να καθήσει στη δεξιά πλευρά του πάγκου που ήταν  προς τη Σκεπαστή. Ένα παρατεταμένο standing ovation ενδεικτικό της αγάπης τoυ κόσμoυ προς τον Ντούσκο. Κι εκείνος ανταπέδιδε ψυχρά, ανέκφραστα όπως πάντα, σηκώνοντας απλά το χέρι του, απολαμβάνοντας το όλο σκηνικό.

Πάντα όμως τα παραμύθια με τους πρίγκηπες έχουν κι ένα τέλος. Στην περίπτωση του Μπάγεβιτς δεν ήταν καλό, ήταν μάλλον οδυνηρό. Τόσο γι’αυτόν, όσο και για τον κόσμο της ΑΕΚ. Από τη στιγμή που στην ΠΑΕ ήρθε ως πρόεδρος ο ανεκδιήγητος Μιχάλης Τροχανάς, αχυράνθρωπος και ιδιοκτήτης εταιρίας-αεροπλανάκι, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Πολλά έχουν ειπωθεί, διάφορες εικασίες έχουν γίνει. Ποτέ δεν θα μάθουμε την απόλυτη  αλήθεια για τα γεγονότα του 1996 που οδήγησαν τον Μπάγεβιτς να πάει στον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη. Έκανε μάλιστα το τεράστιο λάθος να υποσχεθεί στον κόσμο της ΑΕΚ που τον παρακαλούσε να μείνει, ότι αυτό θα γίνει αν πάρουμε τα Κύπελλο (το Πρωτάθλημα χάθηκε στις λεπτομέρειες και λόγω της αναστάτωσης από τον Παναθηναϊκό). Η ΑΕΚ ισοπέδωσε στον τελικό του Κυπέλου τον Απόλλωνα με 7-1!Ο πρίγκηπας όμως έγινε βάτραχος! Δεν κράτησε το λόγο του!

Κάπως έτσι στις 13 Ιανουαρίου 1997 αναγκάστηκε να έρθει για πρώτη φορά στη Νέα Φιλαδέλφεια φορώντας κόκκινη φόρμα….Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές και μόνο που φέρνω στο νου μου τις εικόνες, πραγματικά ανατριχιάζω. Στην Αθήνα επικρατούσαν εκείνη την ημέρα τραγικές καιρικές συνθήκες λόγω έντονης βροχόπτωσης, που είχε προκαλέσει πλημμύρες και πολλά προβλήματα. Η διεξαγωγή του αγώνα ήταν στον αέρα. Ο αγωνιστικός χώρος της Φιλαδέλφειας ήταν βούρκος. Το πούλμαν του Ολυμπιακού έφτασε στην Καππαδοκίας, ο Μπάγεβιτς κατέβηκε για να μπει στα αποδυτήρια των φιλοξενουμένων. Τότε ήταν που δεν κρατήθηκαν ούτε καν τα προσχήματα. Όλοι τον περίμεναν να του πετάξουν αντικείμενα, να τον βρίσουν, να τον φτύσουν! Οι πιο ψύχραιμοι πετούσαν χιλιάρικα με τη μορφή του Ντούσαν επάνω! Ο Μπάγεβιτς δεν αντέδρασε, έδειχνε ψύχραιμος, υπέφερε...αλλά ήξερε ότι έπρεπε να κάνει υπομονή. 

Ακόμα κι όταν αντίκρυσε το πανό-ντροπή της Original…Yπερβολές, όπως γίνεται πάντα σε σχέσεις πάθους. Οι οπαδοί της ΑΕΚ ένιωθαν και αντιδρούσαν σαν απατημένοι σύζυγοι που έβλεπαν για πρώτη φορά τη γυναίκα τους με άλλον! Ο Μπαγεβιτς όμως ήταν διπλά άτυχος, σαν να ήθελε κι ο Θεός να τον τιμωρήσει που αθέτησε τα λόγο του. Ο αγώνας τελικά αναβλήθηκε και έπρεπε να περάσει τα ίδια και την επόμενη μέρα! Το ματς έγινε τη Δευτέρα (14.1.1997) τελικά, η ΑΕΚ κέρδισε γιατί δεν γινόταν αλλιώς και όλοι είχαν τα μυαλό τους στον Μπάγεβιτς….

Πέρασαν χρόνια, έπεσαν γέφυρες και τελικά ο Μάκης Ψωμιάδης με το πληθωρικό του στυλ, έφερε τον Ντούσκο πάλι πίσω αλλά όχι ακριβώς  ‘‘πάνω σε άσπρο άλογο’’ όπως είχε δηλώσει. Ο Ντούσαν αμέσως ζήτησε συγνώμη για τα γεγονότα του ’96, είπε ότι είναι ΑΕΚτζής, έφτιαξε και πάλι μια ομάδα ανταγωνιστική, ξαναέπαιξε στο Champions League (τότε με Ρεάλ, Ρόμα και τις 6 ισοπαλίες) αλλά υπήρχε μια ισχυρή μερίδα των οργανωμένων που είχε βαλθεί να του κάνει τη ζωή δύσκολη. Ο πολύς κόσμος ήταν μουδιασμένος αλλά αναγνώριζε την αξία του Μπάγεβιτς και κρατούσε ουδέτερη στάση. Η εξέδρα ήταν διχασμένη, πολλοί στο γήπεδο κρατούσαν βατράχια Κέρμιτ, άλλοι τσακωνόντουσαν μεταξύ τους , ενώ κάποια στιγμή μέχρι και σφαίρες ταχυδρομήθηκαν στον ίδιο τον Μπάγεβιτς! Το πιο λυπηρό ήταν και είναι να βλέπεις 20χρονα παιδιά που δεν είχαν καν γεννηθεί τότε, να τρέφουν τόσο μίσος απέναντι σε μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της κιτρινόμαυρης οικογένειας, έχοντας προφανώς επηρεαστεί από τους λάθος ανθρώπους. Ήταν η 2^η θητεία του Ντούσαν στον πάγκο της Ένωσης, ακολούθησε και μια τρίτη. Καθεμιά λιγότερη επιτυχημένη από την προηγούμενη.

Τελικά, ανέλαβε το πόστο του Γενικού Διευθυντή, ‘’δεξί χέρι’’ ουσιαστικά του Δημήτρη Μελισσανίδη από το 2013, αναλαμβάνοντας να βοηθήσει την ομάδα στα δύσκολα. Πιστεύω ότι τα κατάφερε, βάζοντας κι αυτός το λιθαράκι του για να ξαναπάρει η ΑΕΚ το Πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια και να επανέλθει στους Ομίλους του Champions League!Θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν εξιλέωση για την πίκρα που έδωσε στο σύλλογο πριν 22 χρόνια…

Η παραίτηση Ντούσαν Μπάγεβιτς από την ΑΕΚ, σημαίνει το τέλος εποχής για μια ολόκληρη γενιά Ενωσιτών που τον αγάπησαν, πιο σωστά τον λάτρεψαν, πικράθηκαν, ένιωσαν προδωμένοι, αλλά όταν είδαν έναν τόσο εγωιστή χαρακτήρα να ζητάει ‘‘συγνώμη’’ δείχνοντας ότι πραγματικά έχει καταλάβει το λάθος του, τον συγχώρεσαν!

Ντούσκο, ανήκω σε αυτούς τους παραπάνω. Ήσουν, είσαι και θα είσαι σημείο αναφοράς για την Ιστορία της ΑΕΚ! Υπήρξες τεράστιος ποδοσφαιριστής και μεγάλος προπονητής, πάντα σκληρός, πάντα εγωιστής και μάλλον πάντα παρεξηγημένος.Έτσι είναι συνήθως οι πραγματικά ''μεγάλοι''!

Πέρυσι πριν τον αγώνα με τη Μίλαν για το Εuropa League σε συνάντησα έξω από το ΟΑΚΑ και ομολογώ ότι σάστισα! Δεν συναντάς κάθε μέρα ένα ίνδαλμά σου, που ακόμα και κοντά στα 70 του παραμένει πάντα αγέρωχος και με ‘’πριγκηπικό’’ παράστημα! Ευτυχώς πρόλαβα να σου ζητήσω να βγάλεις μια φωτογραφία με τα παιδιά μου. Είναι γνωστή η αγάπη σου για τα παιδιά, αμέσως έκανες χώρο και δέχθηκες ευγενικά. Εγώ απλά έβγαλα μια κουνημένη φωτογραφία…

Ντούσαν, συγνώμη που σ’αγάπησα πολύ!

Δοκιμές,στόχοι και εντυπώσεις

Mετά τον Εμπαπέ και τον Μόντριτς, έρχεται η ώρα της απότομης προσγείωσης στην ελληνική πραγματικότητα. Φιλικά στα πλαίσια της προετοιμασίας των ομάδων και ευτυχώς σταμάτησε εκείνη η συνήθεια να παίζουν με ''μπυραρίες'', να βάζουν διψήφιο αριθμό τερμάτων και οι οπαδικές εφημερίδες να μιλούν για θριάμβους στα βουνά και στα λαγκάδια ''που αφήνουν υποσχέσεις για τη νέα χρονιά''.

Ο μέσος οπαδός-φίλαθλος είναι πλέον πολύ περισσότερο υποψιασμένος. Σε αυτό έχει συμβάλλει από τη μία το διαδίκτυο, αφού τίποτα δεν μένει κρυφό και από την άλλη η συνδρομητική τηλεόραση που παρέχει καθημερινά πολλούς αγώνες από τα καλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Οπότε για να παραμυθιαστείς ,πρέπει και να το θέλεις!

Πώς όμως μπορείς να προσαρμοστείς στον αργό και ασυντόνιστο ρυθμό της ομάδας σου, λόγω εποχής και φάσης προετοιμασίας; Χρειάζεται να είσαι και λίγο τρελαμένος με την ομαδάρα σου αλλιώς δε γίνεται! Απλά!

 Από εκεί και μετά ,υπάρχει η αγωνία για το καινούριο. Να δεις τις μεταγραφές, να τσεκάρεις τον νέο προπονητή, να χαζέψεις τις καινούριες εμφανίσεις! Αυτά για την ΑΕΚ που δίνει απόψε το πρώτο φιλικό στο Περιστέρι εναντίον του Ατρομήτου(20:00),υπάρχουν και είναι στοιχεία που σου κεντρίζουν κάπως το ενδιαφέρον. Ουζουνίδης πλέον στον πάγκο, χωρίς Βράνιες, Λάζαρο, Αραούχο στη σύνθεση. Αλλά με Αλμπάνη,Οικονόμου, Άλεφ, Μπογέ και Πόνσε. Και βέβαια για τους πιο…ψαγμένους Capelli sport στη θέση της Nike! 

Αρχή της σεζόν για την ΑΕΚ, με τον πήχη ψηλά μετά την κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος, με τον στόχο του Τσάμπιονς Λιγκ ορατό και γιατί όχι,εφικτό και στο βάθος πάντα …Αγιά Σοφιά!

Δοκιμές,στόχοι και εντυπώσεις λοιπόν με προσμονή για το νέο, το διαφορετικό, το καλύτερο.

''Τα μπάνια του λαού'' μέσα στην ''καρδιά του καλοκαιριού'', έχουν περισσότερη σημασία από οτιδήποτε άλλο αυτή την εποχή. Γεμίζουμε μπαταρίες, όσοι μπορούμε και ασχολούμαστε με πραγματάκια που μας κάνουν να ξεφεύγουμε απ’τα καθημερινά μας προβλήματα.

Καλή αρχή ΑΕΚάρα, καλά μπάνια στους υπόλοιπους!

Γι'άλλους τα ντόρτια κι οι διπλές και γι'άλλους οι εξάρες!

Πρωτάθλημα ξανά!

Έφτασε λοιπόν η ώρα μετά από χρόνια να πανηγυρίσει ο κόσμος της ΑΕΚ για κάτι που είχε – κακά τα ψεμάτα – ξεχάσει πως υπάρχει! Επιτέλους Πρωτάθλημα για την ΑΕΚάρα μας! Ένα Πρωτάθλημα που πολλοί έχουν βάλει στόχο να το βγάλουν σκάρτο, βρώμικο, κλεμένο και χίλια δυο άλλα.

Ένα πράγμα που μαθαίνεις από μικρός στον αθλητισμό, είναι ότι πρέπει να ξέρεις και να χάνεις. Πρέπει να ξέρεις να διαχειρίζεσαι και την ήττα, για να μπορέσεις κάποια στιγμή να σηκώσεις κεφάλι και να φτάσεις στο θρίαμβο. Απλά και ξεκάθαρα!

Την τελευταία φορά λοιπόν που θυμαμαι τίτλο στο παλιό γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια,με την ομάδα του Μπάγεβιτς το Μάϊο του 1994 , μόλις είχα επιστρέψει από χειρουργείο αποκατάστασης πρόσθιου χιαστού για δεύτερη φορά, όπως και ο Πέτρος Μάνταλος τώρα.Στη φιέστα είχα πάει με πατερίτσες!Το πρώτο πράγμα λοιπόν που σκέφτηκα βλέποντας τον  αρχηγό της Ένωσης στην αρχική ενδεκάδα του πρόσφατου τελικού Κυπέλλου, ήταν…''έκανες λάθος Μανόλο,βιάστηκες,θα φοβάται να βάλει τα πόδια του στη φωτιά…''!

Όχι καμιά φοβερή προφητεία δηλαδή, αλλά το προφανές ,το λογικό για όσους νιώθουν κάπως αυτές τις καταστάσεις. Δυστυχώς αποδείχθηκε η ''αχίλλειος πτέρνα'' της ΑΕΚ στο ματς και με έναν παίκτη λιγότερο από την αρχή, δύσκολα διεκδικείς τον αγώνα, ειδικά απέναντι σε έναν αποφασισμένο και λυσσασμένο αντίπαλο, που έπαιζε για την ''τιμή του και την υπόληψή του'' που είχαν θιγεί….

Δεν θα ασχοληθώ άλλο με αυτό το κακό αγωνιστικά ματς της ΑΕΚ, γιατί θα ήταν άδικο να μηδενίσουμε την προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς για την πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος.

Θα ήταν άδικο να ξεχάσουμε τις νίκες σχεδόν σε όλα τα ντέρμπυ,τις ανατροπές με τον Ολυμπιακό,τις γκολάρες του Αραούχο,τα απίθανα του Λάζαρου, την αυταπάρνηση του Μπακάκη, την αναγέννηση του Μπακασέτα, την ποιότητα του Γκάλο και του Τσιγκρίνσκι, τη δύναμη του Λαμπρόπουλου και του Βράνιες, την σταθερότητα των Μπάρκα και Τσιντώτα, τα πνευμόνια του Σιμόες, τα τρεξίματα του Γαλανόπουλου και του Κονέ, την αυτοπεποίθηση του Λιβάγια και τις βοήθειες όλων των ποδοσφαιριστών που με έμπνευση αλλά και  αλχημείες επέλεξε ο πανέξυπνος Μανόλο Χιμένεθ, καταφέρνοντας να διατηρήσει ''φρέσκια'' την ομάδα μέχρι το τέλος! Μια ομάδα που παρά τις ατυχίες με τους  σοβαρούς τραυματισμούς βασικών στελεχών της (Μάνταλου, Γιόχανσον) δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει σε όποια διοργάνωση κι αν βρέθηκε, καταφέρνοντας μάλιστα εξαιρετική  πορεία στην Ευρώπη, που θα μπορούσε με λίγη τύχη να είναι και καλύτερη!

Το Πρωτάθλημα ήταν το επιστέγασμα μιας προσπάθειας ολόκληρου του οργανισμού ΑΕΚ να επανέλθει σε κορυφαίο επίπεδο. Ενός οργανισμού που είχε υποστεί βάναυσα χτυπήματα  κυρίως εκ των έσω, αρχής γενομένης από το γκρέμισμα του γηπέδου. Με τη δύναμη όμως των πιστών φιλάθλων της και της βαριάς ιστορίας, δικαίωσε ακόμα και παλαιότερες ανεπιτυχείς προσπάθειες ανθρώπων που πάλεψαν αλλά δεν τα κατάφεραν, λόγω συγκυριών, λόγω ''παράγκας'', λόγω άλλων προτεραιοτήτων. Δικαίωσε και τον Ντέμη Νικολαϊδη, που το 2004 έκανε την προσωπική του υπέρβαση για να σώσει την ομάδα της καρδιάς του. 

Τα δάκρυα του ζωντανού θρύλου της ομάδας,του αξεπέραστου Κώστα Νεστορίδη στη Ριζούπολη, απεικονίζουν τη λαχτάρα του μέσου ΑΕΚτζή γι’αυτό τον τίτλο!

Αυτός ο τίτλος σίγουρα ανήκει σε κάθε απλό οπαδό της ΑΕΚ, που εκτός των άλλων ακολούθησε όπου μπορούσε την ομάδα, από την πορεία το 2004 στη Βουλή, μέχρι τα χωράφια της Γ’Εθνικής με πόνο στην καρδιά και πληγωμένο εγωισμό….

Η ΑΕΚ φίλοι μου γύρισε για τα καλά, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι!Είναι ξανά η μεγάλη ομάδα που μόλις πάτησε ξανά στα σαλόνια, έπαιξε 3 σερί τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος και πήρε το Πρωτάθλημα πανάξια μέσα στα γήπεδα, έχοντας το μικρότερο μπάτζετ από τους ανταγωνιστές της!

Το έχει πει πάρα πολλές φορές ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος: ’’To ποδόσφαιρο είναι το ωραιότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας!’’ Γι’αυτό ακριβώς κι επειδή έχουμε πολλές σκοτούρες στο μυαλό μας, επιτρέψτε μας παρακαλώ να πανηγυρίζουμε όταν κερδίζει τον τίτλο η ομάδα μας! Η ΑΕΚάρα μας!

Κι ας είναι κάθε 20 χρόνια!Το χαιρόμαστε έτσι πιο πολύ!