Τα τελευταία χρόνια, οι ψυχολόγοι έχουν αρχίσει να ξετυλίγουν τη συμπλεγματική σχέση μεταξύ ποδοσφαίρου και αντρικής ψυχής.Έπεσε στα χέρια μου ένα σχετικό άρθρο του 2008,εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα αφού παραθέτει πολλά στοιχεία που δικαιολογούν το πάθος με την μπάλλα,το ερμηνεύουν ,το εκθειάζουν αλλά και το καυτηριάζουν όταν φτάνει να παίρνει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής του φιλάθλου(κάτι που περιγράφει εξαιρετικά ο Nick Hornby στο βιβλίο του ‘Ο πυρετός της μπάλλας’/’fever pitch’).Παραθέτω κάποια από τα στοιχεία με τη σιγουριά ότι θα αναγνωρίσετε στοιχεία του εαυτού σας ,που ίσως βοηθήσουν στην κατανόηση αυτού του ιδιόμορφου ‘κολλήματος’ με τη στρογγυλή θεά!
• Το ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως είναι το πιο συναρπαστικό άθλημα για να παρακολουθήσει κάποιος!( Ερευνητές στο Εθνικό Εργαστήριο Λος Αλαμος,Νέο Μεξικό)
• Το αγαπημένο παιχνίδι μας επίσης διεισδύει στη μοναδική καλωδίωση του ανδρικού εγκεφάλου και την πολύ καλά εγκατεστημένη ανώτερη αντίληψη της αίσθησης του χώρου. Αυτό είναι που ενεργοποιεί την ικανότητά μας να εκτιμούμε αποστάσεις, κατευθύνσεις και γωνίες της μπάλας και κάνει το ποδόσφαιρο κι άλλα σπορ, όπως ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, τόσο σαγηνευτικά για το αντρικό κοινό.
• Το να παρακολουθούμε παιχνίδια επίσης έχει καταπληκτική επίδραση πάνω μας, ορμονικά, γεγονός που εξηγεί έως ένα βαθμό την εθιστική φύση του.
• Yπάρχει έκρηξη αδρεναλίνης και αυξημένοι χτύποι της καρδιάς. Ερευνα του ΒΒC στη Βρετανία έδειξε ότι ένα γκολ του Ρούνεϊ κάνει τις καρδιές των οπαδών της Μάντσεστερ να εκτοξεύονται στους 160 χτύπους ανά λεπτό!
• Παίρνοντας δείγματα σάλιου από οπαδούς μετά τα πέναλτι του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 στις ΗΠΑ, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια είδαν ότι τα επίπεδα τεστοστερόνης των Βραζιλιάνων είχαν απογειωθεί κατά 28%, ενώ των Ιταλών είχαν μειωθεί σχεδόν στο ίδιο ποσοστό. Υπάρχει όμως και μία σκοτεινή πλευρά: η τεστοστερόνη σχετίζεται με την επιθετικότητα και τα περιστατικά βίας.
• Ο συνδυασμός ποτού, αντρικής παρέας και "δεν πάω σπίτι μου (ή στη δουλειά) απόψε" είναι εξαιρετικά συνηθισμένος» λέει ο Bert Moorhouse, διευθυντής του Τμήματος Ερευνας στις ποδοσφαιρικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης.
• «Οι άντρες συχνά ξεπερνούν το επίπεδο της αγάπης για την ομάδα τους και φτάνουν σε μη υγιή επίπεδα μανίας, σε έναν περίεργο ανταγωνισμό για να δείξουν αφοσίωση μέσα από καβγάδες, τατουάζ, ακόμα και δίνοντας σε κάποιο κατοικίδιο ή παιδί τους το όνομα ενός παίκτη. Επίσης, το να συσσωρεύουν στη μνήμη τους στατιστικά είναι κι αυτό ένα στοιχείο ανταγωνισμού - όσο πιο απίθανες λεπτομέρειες θυμάσαι τόσο καλύτερος οπαδός είσαι» προειδοποιεί ο ψυχολόγος Αndy Barton.
• Αν το ποδόσφαιρο παίρνει τον έλεγχο της ζωής σου, ο Barton προτείνει να κάνεις μία μεγάλη, σκληρή ερώτηση στον εαυτό σου: ΓΙΑΤΙ; «Πρέπει να διαπιστώσεις τι είναι αυτό που κερδίζεις από το ποδόσφαιρο, εκτός από την ευχαρίστηση του να το παρακολουθείς».
• Άλλοι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς διασκέδαση, είναι θεραπεία. Μας επιτρέπει να εκφράζουμε συναισθήματα, που μπορεί σε άλλες στιγμές να συσσωρεύαμε μέσα μας. «Είναι αποδεκτό να κλάψεις όταν η ομάδα σου αποκλείεται ή υποβιβάζεται, αλλά όχι όταν βλέπεις τις Σχέσεις Στοργής». Επίσης, μας επιτρέπει να βγάζουμε την οργή μας. «Τα ματς προσφέρουν την ευκαιρία να ουρλιάξουμε όσο δυνατά θέλουμε, σχεδόν ό,τι θέλουμε, χωρίς τον κίνδυνο να μας συλλάβουν».
• Οταν παρακολουθείς ποδόσφαιρο, χτίζεις σχέσεις. Το 90% των ανδρών που πηγαίνουν στο γήπεδο το κάνουν με φίλους ή συγγενείς και το ποδόσφαιρο είναι συχνά η κόλλα που κρατάει αυτούς τους άντρες μαζί.
• Οταν τα πράγματα πάνε καλά στο γήπεδο, μπορείς προφανώς να απολαύσεις τη δόξα που αντανακλάται. «Σημαίνει ότι οι άντρες μπορούν να ταυτιστούν με το να είναι "νικητές", το οποίο προφανώς έχει θετικές επιδράσεις στη διάθεση».
• Μιλώντας με ποδοσφαιρικούς όρους, το ποδόσφαιρο μπορεί να μην είναι θέμα ζωής ή θανάτου, αλλά οι άντρες σίγουρα θα ήταν πιο φτωχοί συναισθηματικά κι εγκεφαλικά χωρίς αυτό.
Σίγουρα θα αναγνωρίσατε πολλά στοιχεία του εαυτού σας στα παραπάνω, ελπίζω μόνο στα θετικά!
